کمبود دیتا و اطلاعات قابل اتکاء برای برنامه ریزی
متاسفانه سوء استفاده از حساسیت های اجتماعی و بی توجه ای به حفظ محیط زیست، حفظ جنگلها و مراتع و موارد مشابه موجب شد تا تمام فعالیت های اقتصادی قابل ملاحظه در مازندران تحت الشعاع آنها قرار گرفته و مسکوت بمانند.
به گزارش تابناک مازندران، استان مازندران بخاطر داشتن کشتزارهای بسیار ، جنگلهای فراوان و معادن پرشمار از پتانسیل زیادی برای پیشرفت اقتصادی برخوردار است اما رکود شدید اقتصادی در استان مغایر با واقعیت است.
بر اساس این گزارش، در سال های پیش نگاه تک‌بعدی به توسعه اقتصادی در این استان داشته‌ایم و در گذشته تصور این بود که کشاورزی می‌تواند به تنهایی اقتصاد مازندران را پیش ببرد اما در هیچ جای دنیا چنین الگویی وجود ندارد و اگر مازندران ۵۰۰ هزار نفر جمعیت داشت، شاید می‌توانست با کشاورزی زندگی خود را به پیش ببرد اما با جمعیت، وسعت و زمین‌های کشاورزی موجود، چنین چیزی ممکن نیست.
البته کشاورزی برای تامین امنیت غذایی فوق العاده مورد نیاز است و به همین دلیل است که در دنیا به این بخش یارانه تحقق می‌گیرد اما برخی فکر می‌کنند که کشاورزی می‌تواند مشکل اشتغال را حل کند.
هر چند تمامی عوامل طبیعی مازندران که می تواند بالقوه منبع ایجاد ارزش در استان به حساب آید هر بار به نحوی از انحاء از چرخه توسعه به دور گذارده شده و نه تنها به عنوان عامل تهییج و حرکت فعالیت های اقتصادی مهم از آن استفاده نمیشود بلکه به عنوان بهانه ای برای عدم ورود به این عرصه ها تلقی میگردد.
تاسف آور است که سوء استفاده از حساسیت های اجتماعی و مفاهیم مغفول مانده تاریخی نظیر حفظ محیط زیست، حفظ جنگلها و مراتع و مواردی از این دست که به فراخور زمان بدون توجه به مفاهیم ریشه ای و اساسی مدفون در آنها، لقه لقه زبان بعضی ها می شود عاملی گردیده تا تمام فعالیت های اقتصادی قابل ملاحظه در استان مازندران تحت الشعاع آنها قرار گرفته و مسکوت بمانند.
جالب این که در همان زمینه های اساسی نیز که سالهاست از مازندران به عنوان قطب اصلی اقتصادی کشور در آنها یاد می شود نیز این استان در رده های قابل اعتنایی قرار ندارد.
بطر مثال، در کشاورزی، باغداری و گردشگری که این استان از پتانسیل های زیادی برخوردار است هم دریغ از یک طرح مکانیزه مدرن، یک حوزه گردشگری منطبق با استانداردهای جهانی و یک ارزش افزوده قابل ملاحظه که بتوان به عنوان شاخص حاصله از سیاست های متخذه تا بحال، از آن یاد نمود.
یک عده که در مازندران همواره با طرح موارد زرد و پاراپاگاندایی اهداف خود را به پیش برده و مانع از انجام فعالیت های زیربنایی در سطح استان شده و با سیاست های ضد و نقیض خود از این استان منحصربفرد چیزی ساخته اند که حتی امروزه دیگر آب هم از جمله دغدغه های اصلی مسئولین استانی شمرده می شود...
مثلا ساحل جنوبی خزر که همواره از بارندگی قابل ملاحظه ای برخوردار است از یک سیستم جامع جمع آوری آبهای سطحی بی بهره بوده و در آینده ای نزدیک با مشکلات مشابه استانهای مستقر در مناطق خشک کشور مواجه خواهد شد.
ضمنا در زمینه کشاورزی و باغداری علی رغم آب و هوای مناسب بدلیل عدم وجود مدیریت عملیاتی و آینده نگر عملا بهره وری قابل ملاحظه ای را تجربه نمی کنیم و صنایع وابسته به کشاورزی استان هم چیزی برای گفتن ندارند.
این استان فاقد سردخانه های بزرگ و نیز ترمینالهای مناسب حمل محصولات، باغداری و کشاورزی حتی به کشورها و استانهای مجاور خود بگونه ایست که یک شرکت حمل نقل بین المللی قابل اتکا نیز در مازندران یافت نمی شود.
به هر روی باید پذیرفت که اصولا ضعف اصلی استان، نبود دیتا و اطلاعات قابل اتکاء برای برنامه ریزی آتی است. فراموش نکنیم که کوه ، جنگل، جلگه و دریا در هر کشوری ارزشی فراتر از کانی های مدفون آن دارند. آیا توانسته ایم از این نعمت خدا دادی و مائده های بی بدیل به نفع توسعه یافتگی استان مازندران استفاده کنیم ....
غیر قابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۱
بخاطر بی ک ....مسئولان است که مازندران با این همه نعمات اقتصاد ضعیفی دارد