جنجال بر سر ساخت یک مسجد در نیویورک
ساخت یک مسجد در کنار برج‌های دوقلوی نیویورک، یکی از خبرسازترین رویدادهای اخیر آمریکا بوده است.
به گزارش «همشهری» به نقل از اکونومیست، این مسجد و مرکز گردهمایی که قرار است با نام «کوردوبا» فعالیت کند با ساختمان تجارت جهانی که اندیشه آمریکایی‌ها را با حادثه 11 سپتامبر پیوند زده است، فاصله چندانی ندارد. هرچند این پروژه مخالفان بسیاری دارد اما باراک اوباما، اخیرا در میهمانی افطاری که در کاخ‌سفید برای گروهی از مسلمانان برگزار شد، از اجرای این پروژه حمایت کرد.
اوباما ضمن حمایت از حقوق مسلمانان آمریکایی به‌عنوان شهروندانی که از حقوق یکسان با دیگران برخوردارند، مانند جورج بوش، حساب اسلام را از القاعده جدا کرد. با این حال هنوز هم بسیاری از سیاستمداران آمریکایی ساخت این مسجد را بی‌احترامی به بازماندگان 11سپتامبر می‌دانند.
چه چیز باعث می‌شود یک مسلمان در انگلیس یا آمریکا، به این نتیجه برسد که دیگر یک انگلیسی یا یک آمریکایی نیست بلکه یک سرباز اسلام است که در یک نبرد مقدس با کفار می‌جنگد؟ بخشی از آن ممکن است به میل و اشتیاق او به جهاد مربوط شود و بخش دیگر آن احتمالا ناشی از آن است که حس می‌کند دیگر به جایی که در آن زندگی می‌کند، تعلق ندارد. در هر دو صورت، نتیجه ممکن است مرگبار باشد.
یکی از نمونه‌های آن، حادثه‌ای بود که جولای 2005 در لندن رخ داد و بیش از 50 نفر جان خود را از دست دادند. محمد صدیق‌خان که این حادثه تروریستی را رهبری می‌کرد، در تصاویر ویدئویی که برجای گذاشته بود، با لهجه یورکشایری به هموطنانش گفت: دولت شما با مردم من در جنگ است.
برای مدتی آمریکا از خطر عملیات انتحاری این‌چنینی در امان بود و نسبت به اروپا آسیب‌پذیری‌اش کمتر شده بود؛ تا جایی که 3سال پیش در نتیجه یکی از تحقیقات معلوم شد بیشتر آمریکایی‌های مسلمان تا حد زیادی جذب فرهنگ این کشور شده‌اند، در دیدگاه‌ها، رفتارها و ارزش‌هایشان کاملا آمریکایی‌اند و از زندگی خود راضی هستند. اما بعد از ارائه این گزارش حوادثی رخ داد که این نتایج را تا حدودی خدشه دار کرد. ابتدا، نضال‌مالک‌حسن که سرگردی متولد آمریکا بود 13نفر از همرزمانش را به گلوله بست.
بعد از او نوبت به فیصل شهزاد رسید؛ مهاجری قانونی که در یک اقدام ناموفق، تلاش کرد یک اتومبیل حامل بمب را در میدان تایمز نیویورک منفجر کند.
با وجود رخ دادن این حوادث تروریستی، به‌نظر می‌رسد هنوز هم مسلمانان در آمریکا نسبت به کشورهای اروپایی، راحت‌تر پذیرفته می‌شوند زیرا آمریکا ملتی است که از مهاجران تشکیل شده، دینداری در آن شدیدتر است و کلیسا از سیاست جدا شده است.
از طرفی پس از حادثه 11سپتامبر، جورج بوش، اعلام کرد که آمریکایی‌ها با تروریست‌ها در جنگند و نه با اسلام. باراک اوباما نیز همان موضع را حفظ کرد و در استراتژی امنیت ملی کاخ سفید که در ماه می منتشر شد اعلام کرد که تنوع، بخشی از توانمندی آنهاست، نه سرچشمه تفرقه و ناامنی.
البته آمریکایی‌ها نیز باید بفهمند میان القاعده و اسلام تفاوت بسیاری وجود دارد. اسلام دینی است که میلیون‌ها پیرو دارد اما القاعده، گروهی تروریستی است که از اسلام دم می‌زند، در حالی که به هیچ وجه چنین حقی ندارد.
در چنین شرایطی چرا باید سیاستمداران آمریکایی بخواهند این تفاوت اساسی را از میان ببرند یا ندیده بگیرند؟ این سؤال خوبی است که باید از افرادی نظیر سارا پیلین و نیوت گینگریچ از چهره‌های جمهوریخواهان پرسید. آنها از مخالفان ساخته شدن مرکز گردهمایی و مسجد کوردوبا در نیویورک هستند.
هر گونه مخالفت با پیشروی این پروژه از این برداشت اشتباه ناشی می‌شود که مسلمانان یا اسلام در وقوع حادثه 11سپتامبر نقش دارند. ماه گذشته ساراپیلین از مسلمانان صلح طلب تقاضا کرد ساخت مسجد در نزدیکی برج‌های تخریب شده دوقلو در منهتن نیویورک را قبول نکنند زیرا این کار می‌تواند خنجری در قلب آمریکایی‌ها باشد.
اما چرا باید اینطور باشد؟ قرار نیست مرکز کوردوبا را اسامه‌بن‌لادن، مقتدای جنگجویان القاعده بسازد. برعکس این پروژه ابتکار امام فیصل عبدالرئوف است؛ یک روحانی خوشنام آمریکایی که سال‌ها برای رسیدن به تفاهم تلاش کرده است. او برای بنا کردن این مرکز از مراکز مذهبی دیگر الگوبرداری کرده است.
در حقیقت مرکز کوردوبا قرار است مرهمی باشد بر زخم‌هایی که حادثه 11سپتامبر بر روح مردم آمریکا به‌جا گذاشت. برای همین این منطقه برای ساخت آن انتخاب شده است.
درست است که امکان دارد برخی از خویشاوندان قربانیان انفجار برج‌های دوقلو، از ساخته‌شدن این مرکز در نزدیکی مرکز تجارت جهانی، آزرده‌خاطر شوند اما این آزردگی تنها درصورتی پیش می‌آید که آنها نیز به‌غلط‌گمان کنند مسلمانان، همگی در آن جنایت مقصر بوده‌اند. از طرفی باید احساسات مسلمانان آمریکا را نیز در نظر گرفت. برخی از آنها نیز در این فاجعه، جان خود را از دست دادند.
همان‌طور که گفته شد، گینگریچ، سخنگوی سابق محافظه‌کاران که از مخالفان سرسخت ساخت این مرکز است، نمی‌تواند مانند روسای‌جمهور کشورش تظاهر به تفاهم کند. او در سخنان خود، با منطقی درهم و آشفته چنین گفته: نزدیک این منطقه نباید هیچ مسجدی ساخته شود؛ همان طور که در عربستان‌سعودی هیچ کلیسا یا کنیسه‌ای وجود ندارد.
ظاهرا، از نظر آقای گینگریچ، یک مسلمان آمریکایی، ابتدا یک مسلمان است و بعد یک آمریکایی.
او به نام این مرکز نیز اعتراض دارد. امام فیصل می‌گوید، نام کوردوبا، یادآور دورانی است که اروپایی‌ها در تیرگی‌ها غرق شده بودند اما مسلمان‌ها، یهودی‌ها و مسیحیان، پناهگاهی برای هنر، فرهنگ و دانش ساخته بودند.اما گینگریچ، این نام را توهینی آشکار می‌داند که فتح اسپانیا به دست مسلمانان را به یاد می‌آورد.
به‌نظر می‌رسد گینگریچ نیز مانند بن‌لادن دراندیشه دادخواهی پیروزی‌ها و شکست‌های جنگ‌های مذهبی قرن‌ها پیش است. او باید به دنیای نوین برگردد.
به گزارش «همشهری» به نقل از اکونومیست، این مسجد و مرکز گردهمایی که قرار است با نام «کوردوبا» فعالیت کند با ساختمان تجارت جهانی که اندیشه آمریکایی‌ها را با حادثه 11 سپتامبر پیوند زده است، فاصله چندانی ندارد. هرچند این پروژه مخالفان بسیاری دارد اما باراک اوباما، اخیرا در میهمانی افطاری که در کاخ‌سفید برای گروهی از مسلمانان برگزار شد، از اجرای این پروژه حمایت کرد.
اوباما ضمن حمایت از حقوق مسلمانان آمریکایی به‌عنوان شهروندانی که از حقوق یکسان با دیگران برخوردارند، مانند جورج بوش، حساب اسلام را از القاعده جدا کرد. با این حال هنوز هم بسیاری از سیاستمداران آمریکایی ساخت این مسجد را بی‌احترامی به بازماندگان 11سپتامبر می‌دانند.
چه چیز باعث می‌شود یک مسلمان در انگلیس یا آمریکا، به این نتیجه برسد که دیگر یک انگلیسی یا یک آمریکایی نیست بلکه یک سرباز اسلام است که در یک نبرد مقدس با کفار می‌جنگد؟ بخشی از آن ممکن است به میل و اشتیاق او به جهاد مربوط شود و بخش دیگر آن احتمالا ناشی از آن است که حس می‌کند دیگر به جایی که در آن زندگی می‌کند، تعلق ندارد. در هر دو صورت، نتیجه ممکن است مرگبار باشد.
یکی از نمونه‌های آن، حادثه‌ای بود که جولای 2005 در لندن رخ داد و بیش از 50 نفر جان خود را از دست دادند. محمد صدیق‌خان که این حادثه تروریستی را رهبری می‌کرد، در تصاویر ویدئویی که برجای گذاشته بود، با لهجه یورکشایری به هموطنانش گفت: دولت شما با مردم من در جنگ است.
برای مدتی آمریکا از خطر عملیات انتحاری این‌چنینی در امان بود و نسبت به اروپا آسیب‌پذیری‌اش کمتر شده بود؛ تا جایی که 3سال پیش در نتیجه یکی از تحقیقات معلوم شد بیشتر آمریکایی‌های مسلمان تا حد زیادی جذب فرهنگ این کشور شده‌اند، در دیدگاه‌ها، رفتارها و ارزش‌هایشان کاملا آمریکایی‌اند و از زندگی خود راضی هستند. اما بعد از ارائه این گزارش حوادثی رخ داد که این نتایج را تا حدودی خدشه دار کرد. ابتدا، نضال‌مالک‌حسن که سرگردی متولد آمریکا بود 13نفر از همرزمانش را به گلوله بست.
بعد از او نوبت به فیصل شهزاد رسید؛ مهاجری قانونی که در یک اقدام ناموفق، تلاش کرد یک اتومبیل حامل بمب را در میدان تایمز نیویورک منفجر کند.
با وجود رخ دادن این حوادث تروریستی، به‌نظر می‌رسد هنوز هم مسلمانان در آمریکا نسبت به کشورهای اروپایی، راحت‌تر پذیرفته می‌شوند زیرا آمریکا ملتی است که از مهاجران تشکیل شده، دینداری در آن شدیدتر است و کلیسا از سیاست جدا شده است.
از طرفی پس از حادثه 11سپتامبر، جورج بوش، اعلام کرد که آمریکایی‌ها با تروریست‌ها در جنگند و نه با اسلام. باراک اوباما نیز همان موضع را حفظ کرد و در استراتژی امنیت ملی کاخ سفید که در ماه می منتشر شد اعلام کرد که تنوع، بخشی از توانمندی آنهاست، نه سرچشمه تفرقه و ناامنی.
البته آمریکایی‌ها نیز باید بفهمند میان القاعده و اسلام تفاوت بسیاری وجود دارد. اسلام دینی است که میلیون‌ها پیرو دارد اما القاعده، گروهی تروریستی است که از اسلام دم می‌زند، در حالی که به هیچ وجه چنین حقی ندارد.
در چنین شرایطی چرا باید سیاستمداران آمریکایی بخواهند این تفاوت اساسی را از میان ببرند یا ندیده بگیرند؟ این سؤال خوبی است که باید از افرادی نظیر سارا پیلین و نیوت گینگریچ از چهره‌های جمهوریخواهان پرسید. آنها از مخالفان ساخته شدن مرکز گردهمایی و مسجد کوردوبا در نیویورک هستند.
هر گونه مخالفت با پیشروی این پروژه از این برداشت اشتباه ناشی می‌شود که مسلمانان یا اسلام در وقوع حادثه 11سپتامبر نقش دارند. ماه گذشته ساراپیلین از مسلمانان صلح طلب تقاضا کرد ساخت مسجد در نزدیکی برج‌های تخریب شده دوقلو در منهتن نیویورک را قبول نکنند زیرا این کار می‌تواند خنجری در قلب آمریکایی‌ها باشد.
اما چرا باید اینطور باشد؟ قرار نیست مرکز کوردوبا را اسامه‌بن‌لادن، مقتدای جنگجویان القاعده بسازد. برعکس این پروژه ابتکار امام فیصل عبدالرئوف است؛ یک روحانی خوشنام آمریکایی که سال‌ها برای رسیدن به تفاهم تلاش کرده است. او برای بنا کردن این مرکز از مراکز مذهبی دیگر الگوبرداری کرده است.
در حقیقت مرکز کوردوبا قرار است مرهمی باشد بر زخم‌هایی که حادثه 11سپتامبر بر روح مردم آمریکا به‌جا گذاشت. برای همین این منطقه برای ساخت آن انتخاب شده است.
درست است که امکان دارد برخی از خویشاوندان قربانیان انفجار برج‌های دوقلو، از ساخته‌شدن این مرکز در نزدیکی مرکز تجارت جهانی، آزرده‌خاطر شوند اما این آزردگی تنها درصورتی پیش می‌آید که آنها نیز به‌غلط‌گمان کنند مسلمانان، همگی در آن جنایت مقصر بوده‌اند. از طرفی باید احساسات مسلمانان آمریکا را نیز در نظر گرفت. برخی از آنها نیز در این فاجعه، جان خود را از دست دادند.
همان‌طور که گفته شد، گینگریچ، سخنگوی سابق محافظه‌کاران که از مخالفان سرسخت ساخت این مرکز است، نمی‌تواند مانند روسای‌جمهور کشورش تظاهر به تفاهم کند. او در سخنان خود، با منطقی درهم و آشفته چنین گفته: نزدیک این منطقه نباید هیچ مسجدی ساخته شود؛ همان طور که در عربستان‌سعودی هیچ کلیسا یا کنیسه‌ای وجود ندارد.
ظاهرا، از نظر آقای گینگریچ، یک مسلمان آمریکایی، ابتدا یک مسلمان است و بعد یک آمریکایی.
او به نام این مرکز نیز اعتراض دارد. امام فیصل می‌گوید، نام کوردوبا، یادآور دورانی است که اروپایی‌ها در تیرگی‌ها غرق شده بودند اما مسلمان‌ها، یهودی‌ها و مسیحیان، پناهگاهی برای هنر، فرهنگ و دانش ساخته بودند.اما گینگریچ، این نام را توهینی آشکار می‌داند که فتح اسپانیا به دست مسلمانان را به یاد می‌آورد.
به‌نظر می‌رسد گینگریچ نیز مانند بن‌لادن دراندیشه دادخواهی پیروزی‌ها و شکست‌های جنگ‌های مذهبی قرن‌ها پیش است. او باید به دنیای نوین برگردد.
