از حیای یحیی تا یحیای تنها

به راستی چقدر زود گذشت . انگار همین دیروز بود .دکتر احمد خداداد با دستیار کاربلدش اکبرآقامالکی ، در اوایل سال یکهزارو سیصدو شصت  هشت ونه کادر رهبری تیم فوتبال پورا در دسته اول باشگاههای تهران شدند. در آن زمان حاج عبدالله صوفیانی تاجر معروف وبین المللی صنعت پوست ورود ایران با تشکیل این تیم قصد داشت پس از باشگاه دارایی و بانک تجارت تیم خود را درایران بعنوان تیم متمول مطرح کند.قدیمی ها خوب به یاد دارند که در آن زمان استقلال وپرسپولیس در باشگاههای تهران بازی می کردند واین مسابقات از شکوه بسیار بالایی بر خوردار بود

نه از پول خبری بود ونه ازبی احترامی به پیشکسوت ونه  بی حرمتی تماشاگران به ورزشکاران،
بله در آن سال  هادکتر خداداد با تکیه بر اصول اخلاقی بعنوان استاد فرهیخته دانشگاهی  تیمی را در جمع کرد آبرومند و قابل احترام بزرگانی همچون منصور علی /امیر ابراهیم خواه/داود تشکینی/مهدی کبیری /صابرمحسن دوست/غلامرضاسرخه ای /مسعود سیفی /مهیارمرزبان/مهدی جباری/رضاکنگرانی /همین مهدی فرامرزی (سرپرست آلومینوم هرمزگان )خسروحاج خلیل  محمد والایی /و چند تن از بزرگان دیگر.....همچون جوانانی مثل جواد منافی و همین آقا یحیای گل محمدی عزیز ما ......جالب است بدانید آقا یحیی از دوران دبیرستان به دانشسرای تربیت معلم رفته بود ود استان قم تحیل می کرد ،اما ساکن چهارراه نیاکان نازی آباد بود ،که با برادرش علی و مادر مهربانش زندگی میکرد .روزی در کنار بازی دوستانه  ای احمد خان خداداد او را از تیم هلال احمر قم جذب کرد و به باشگاه پورا آورد.از همان روزهای اول آقا یحیی با جواد منافی و مهیار مرزبان همدم بود وخودش به علت رعایت موازین اخلاقی بعنوان جوان احترام ویژه ای در بین بزرگان نامدار بعنوان جوان دست وپا کرده بود .البته نا گفته نماند همه  ماها بعنوان جوانان  تیم اصل جرات نمی کردیم جلوتر از بزرگان تیم راه برویم چه برسد که بخواهیم صحبت کنیم .یادم میاد روزی   از خسرو خان حاج خلیل پرسیدم که کفش پوما کینگ آلمانی ات را چند خریدی ودر جواب من کوچکتر گفت :

 سعید خان همین آدیداس یوگسلاوی خودت عالیست بجای فکر خرید اینجور کفشهای گرانقیمت به فکر ادامه تحصیل دانشگاهی ، خرید لباس بیشتر و کتابهای علمی بیشتر باش .آری به راستی در آن دوران  رفاقت واحترام  حرف اول و آخر ورزش بود وبس .
یک روز جواد منافی که تازه به تیم المپیک دعوت شده بود بعلت تعصب بسیار بالا وغیرت همیشگی اش پس از بازی دستگرمی در خلال تمرین یک تکل بسیار وحشتناک سه متری روی پای خسرو حاج خلیل وامیر خان ابراهیمی که آن زمان در تیم ما با سابقه بازی ملی داری کسوت زیادی بود رفت و هردو این عزیزان مصدوم شدند و به بیرون از زمین رفتند .چند لحظه بعد من بعنوان یک جوان در تیم یک تکل شدید روی پای آقا جواد رفتم (با معذرت از آقا جواد ) که متاسفانه ایشان رفت توی توری کنار زمین و ایشان هم آسیب شدید دید .در خیال جوانی خودم حرکت جوادخان را نسبت به پیشکسوتان تلافی کردم.ودلم کمی خنک شد.در پایان تمرین وقتی لباس عوض میکردیم در استادیوم تهرانجوان محل تمرین تیممان ، به  یحیی  گل محمدی که کنارم بود گفتم داداش حال کردی چه جوری رفیقتو تکل کردم تو توری ها ......چند بار اشتباهم را تکرار کردم و آقا یحیی فقط یک کلمه یواش در گوشم گفت و آن اینکه اگر صد دفعه از خودت تعریف کنی دو ریال ارزش ندارد واگر میخوای تو زندگی بجایی برسی سعی کن با تلاش و کوشش به جایگاهی برسی که حهمه از تو تعریف کنند واگر یک بار این اتفاق بیافتد یک میلیون بار می ارزد وتو موفق بودی .آن شب تا صیبح نخوابیدم و بعدها فهمیدم که یحیی گل محمدی خیلی بزرگتر از سن خوش می فهمد وعلیرغم سن کمش الگوی خوبی برای جوانان می تواند باشد.

در آن سالها آقا یحیی فوروارد بود گلهای بسیاری برای ما میزد و بعضی از مواقع در صورت کمبود بازیکن به دفاع می رفت.یحیی گل محمدی سال بعد فارغ التحصیل شد و با  مدرک کاردانی تربیت معلم به شغل شریف معلمی روی آورد در محله فقیر نشین جوانمرد قصاب و ملک آباد شهرری معلم زبان وهنر بود .این جوان آنقدر محجوب بود که شاگردانش نمی دانستند این معلم سختگیر و کم حرفشان همان یحیی گلمحمدی معروف است ، موتور هوندای معروفش که همیشه پراز هدایای یواشکی برای بچه های فقیر نشین جنوب شهری در خفا بود هنوز در ذهن بچه های محله  جوانمرد قصاب مانده است که هزاران دعای خیر را برایش به همراه داشت و ثمره این حرکات مرد با اخلاق فوتبال ما رشد سریعش در سال بعد شد.چرا که درسالی که همبازی ما بود دو گل به بانک تجارت در مقابل تک گل علی دایی زد و در جام حذفی یکی از کسانی بود که باعث حذف استقلال توسط تیم ما با تمام ستارگانش شد.سپس به تیم ملی و پرسپولیس رسید.

چند سال بعد که  بنده پس از چند سال مربیگری در تیمهای پایه ای باشگاه فتح تهران به تیم ملوان تهران رفتم وتیم امید این تیم را گرفتم پس از چند سال مرحوم برادر خانمش محمد اسلامی را پیش من برای تست آورد.جالب این بود که این مرد جلوی پادگان کوهک بعلت عدم هماهنگی ما دو ساعت معطل شد ولی اینقدر مودبانه با سربازها بر خورد میکرد که    اگرمی دانست بازیکن باشگاه پرشسپولیس یا تیم ملی است .بسیار متعجب می شد.در سال هفتادوسه یا  چهار زیباترین تیتر ودرشت ترین مطلب سرمقاله در روزنامه ابرار ورزشی بعنوان تنها روزنامه ورزشی کشوراین بود :

(( حیای یحیی))

 همگان به یاد داریم پیس از زدن گل به ایرلند این مرد سختکوش فوتبال ما با چه تعصبی گریه میکرد.اگر الان ستاره های تیم ملی پس از خداحافظی از تیم مالی یکدفعه  تیم بزرگ میگیرند وزود از دور می افتند علتش این است که دود چراغ معلمی را نخورده اند اما یحیی بیست سال قبل معلم شد وراه ارتباط با جوانان را خیلی عالی می داند و گواه بارز این مدعی زمانی بود که زمانیکه در تیم فولاد بازی میکرد با آنتهمه بازی ملی باعث رشدو تربیت جوانی  زیادی همچون مبعلی ها وکعبی هاو...شد چون راه ارتباط صحیح با جوانان را بعنوان یک بزرگتر در تیم بلدبود (درست همانند مجید خان جلالی) .

متاسفانه الان مربیانی را در فوتبال بعضا شاهدیم که خود عامل ناهنجاری هستند.
اگر بخواهیم از نگاه کارشناسی اجتماعی  بنگریم  ،خواهیم فهمید که بازیکنانی امثال یحیی /مهدی مهدوی کیا /علی دایی/  جوادنکونام/سید مهدی رحمتی الکی به بالای هشتاد بازی ملی نرسیده اند چرا که همه این عزیزان با حفظ اصول اخلاقی و کنترل امیال خویش سعی کرده اند الگوی مناسبی برای جوانان کشورمان باشند .در این چند وقت گذشته پرشسپولیس و تماشاگرانش بهای بزرگ شدن یحیی و دایی و درخشان را در مربیگری  همچون دایی و قلعه نویی در تیم ملی پرداخته است والان که باید بهره برداری کند با بدترین نوع ممکن سرمایه هایش را طرد می کند و با چشم گریان روانه تنهایی اسف باری میکند. چه کسانی از این مسئله سود می برند ؟ یحیی ، حمید ، مهدی ، وحید  همه وهمه رفتند تا امثال آقایان  غیر ورزشی بجای رضا وطن خواه ها ودکتر زادمهرها وذوالفقارنسب ها بعنوان سرپرست یا هر شخص محترم دیگری به روی نیمکنت بنشیند
.
و اما سخنی با سردار عزیز ، جناب آقای رویانیان  بزرگوار : همه ایران مدیون سلحشوری مردان بی تکرار و شرافتمند عرصه دفاع مقدس و مدیریت ستادی کشور  هستیم ولی این مطلب را از سر دلسوزی به خدمتتان معروض میدارنم که بجای سرمایه گذاری  وسرمایه سازی سعی کنید سرمایه سوزی نکنید. سنگری که هم اینک جنابعالی در حال خدمت  در آن هستید مکتبی است که میلیونها هوادار داخلی وایرانی مقیم خار ج دارد و تقویت این نهاد معظم که نامش پرسپولیس است یکی از ابزارهای مهم مبارزه با تهاجم فرهنگی بیگانگان ووایجاد محیط نشاط وشادابی جامعه جوان کشور است .با برد این تیم یک کشور سر حال است وبا غمش یک  جامعه جوان هوادار  این تیم اندوهگین می شوند..
جناب رویانیان هیچکس نمی تواند منکر خدمات ماندگار شما در این باشگاه و ورزش کشور شود ولی این تیم و باشگاه باید تخصصی تر هدایت شود .روز اول علی پروین گفت ژوه خوب نیست اما همه به ایشان خرده گرفتند ولی اشان با تجربه چند دهه ای خوذد بی غرض بخاطر تیمش گفت .که خودتان بهتر از همه نتیجه اش را دیدید.

سردار عزیز به راستی یک سئوال فنی دارم و آن اینکه جسارتا می پرسم با توجه به کدام یک از سوابق سازندگی فوتبال پایه عزیزان بزرگوار استیلی و رحمان رضایی مسئولیت آکادمی واستعداد یابی را به این عزیزان دادید؟آیا این عزیزان تخصص این امر را دارند؟رضا وطن خواه که از قبل وبعد از انقلاب سرمربی تیم ملی بوده کجای برنامه شماست ؟ چهل سال سابقه مربیگری و کسب افتخار به همراه بیش از سی سال عضو هیئت علمی دانشگاه شریف بودن اثری در برنامه ریزی شما ندارد؟ آیا میدانید اولین مربی لژیونر ایران بوده؟ آیا واقعا باید در کنج دلش غصه بخورد؟معلم هر چه سابقه دار ترو پرتجربه تر میشود فوت کوزه گری بیشتری برای انتقال دانش دارد، استاد منوچهر یاوری هم مثل آقا رضای وطنخواه باسابقه است و برای سازندگی در فجر شهید سپاسی ایشان را می برند ،
 اگر استقلال حسن روشن را در سالهای گذشته رییس آکادنمی گذاشت ، علتش این بود که ایشان بیست سال در امارات و باشگاه الاهلی مسئول انستیتئوی فوتبال پایه بود و وقتی که چند سال پیش تیم ملی امارات با ایران در رده بزرگسالان با انمارات بارزی داشت 15 بازیکن تیم ملی بزرگسالان امارات به جایگاه وی آی پی رفتند و با رخصت از استاد روشن که  سالیان قبلش معلم آنها بود از ایشان رخصت گرفتند.

جناب رویانیان  اگر شما فبل از هر انتصابی تحقیقات میدانی بیشتری از سرمایه های بزریگ و باارزش این باشگاه داشته باشید بهتر خواهید فهمید که چه سرمایه عظیمی در باشگاه شماست و بهتر برنامه ریزی خواهید کرد.

بعنوان مثال مگر باشگاهی در آسیا سراغ دارید که دروازه بانش با ملیت کشور خودش در جام جهانی رتبه سیزدهم جهان را داشته باشد و همین ستاره شما که نیما نکیساست الان در اوج غربت با داشتن مدرک فوق لیسانس و افتخار قهرمانی کشور و آسیایی در چهاررشته در نوجوانی همچون فوتبال بوکس شنا ورزمی  یکی از مفاخر بی بدیل آن باشگاه محترم است و علیرغم شهرت جهانی اش هیچگاه نرفت سیتی زن دشمن خونخوار انقلاب ما بشودو به راحتی می توانید با نام این عزیز در تمام کشور مدارس اختصاصی دروازه بانی فوتیبال ایجاد کنید .از این جهت این مثال را زدم که بدانید همین نیما نکیسای عزیز در فیلمی به نفقش اول شهید بازی کرد و دستمزد چند میلیونی اش را یکجا تئوسط کارگردان به خانواده شهدا هدیه کرد، بعنوان یک الگو در صدها برنامه خیریه وگلریزان شرکت کرده و تمام اینها برای این گفته میشود که نقش یک قهرمان ملی برای الگو شدن و ماندگاری در مکتب پرسپولیس که قبل از اساتیدی چون پروین و مایلی کهن و وسایر عزیزان اولین مربی اش پرویزخان دهداری بوده است که اصلا در جامعه کمتر کسی میداند.جنایب رویانیان برای درست شدن امثال مهدوی کیا ها ، گلمحمدی ها ، دکترزادمهرها، دکتردادکان ها ،نیما نکیساها، علی دایی ها ،پنجعلی ها که الگوهای شایسته اخلاقی مکتب پرسپولیس هستند میلیاردها تومان از سرمایه بیت المال خرج شده واین میراث گرانبها الان تحت نظر حمایت مستحکم شما باید قرار بگیرد پس خواهشمندیم ترتیبی اتخاذ نمایید که خدای نکرده هیچ بزرگ سرخپوش و کهنه سواری منزوی نباشد ، آوردن سرمایعه برای سرمایه هایتان اولویت بعدی است