آلزایمرزدگی

علی حسین پور: هرچند یکی از هشدارهای جدی اکثر رسانه های دیداری و شنیداری قرن حاضر، در خصوص افزایش روزافزون تعداد بیماران آلزایمری در جهان است که درباره علل، علائم، تشخیص و درمان آن قلم فرسایی های زیادی صورت گرفته که جای تقدیر دارد، اما در این یادداشت می خواهم در خصوص بیماری بنام "آلزایمرزدگی" صحبت نمایم که با توجه به دخیل بودن آن در سرنوشت یک ملت، خطری به مراتب بیشتر از بیماری طبیعی آلزایمر  دارد که در نهایت یک خانواده را با مشکلات عدیده ای، روبه رو می کند. 

می خواهم در خصوص پدیده نه چندان جدیدی صحبت کنم که برخلاف بیماری آلزایمر، ارتباط چندان مستقیمی با افزایش سن ندارد و در هر سن و سالی می تواند هر فردی را دچار اختلال حافظه آنی حتی   کوتاه مدت نماید! هرچند که شیوع این پدیده نحس اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و حتی اقتصادی، در افراد مسن تر، بیشتر از جوانان است! 

البته میزان شیوع بیماری مزبور، بسته به شرایط اجتماعی، سیاسی و فرهنگی و ... منطقه ای و محلی، در نوسان بوده و در دوره های زمانی خاصی، حتی فراگیر یا همه گیرمیشود. بعنوان مثال، اگر تا کنون دچار این بیماری نشده باشیم باید یادمان نرفته باشد که در همین یک سال اخیر، آنچنان صحبت از نامناسب بودن خودروهای تولید داخل و نامتناسب بودن قیمت و کیفیت آن بود که در اکثر رسانه های دیداری و شنیداری و بخصوص شبکه های فضای مجازی، ایجاد و گسترش کمپین های تحریم خرید خودروهای تولید داخلی حرف اول را میزد و آنچنان قضیه جدی شده بود که کمتر کسی فکر می کرد که با یک وام 16 درصدی بیست و پنج میلیون تومانی آنهم جهت خرید خودروهای خاک خورده یک سال در انبار مانده، کار به صف های چند صد نفره بینجامد! تا آنجائیکه رکورد جهانی فروش خودرو در کمتر از یک هفته، بنام ایران ثبت شد! شاید در مخیلات برخی نگنجد و باور نکنند که اکثریت این افراد مشتاق در صف به انتظار ایستاده، همان کسانی هستند که در اوج روزهای پر رونق کمپین های تحریم خرید خودروهای تولید داخل، نطق های آتشین شان گوش فلک را، کر کرده بود!!! 

اگر هنوز با یادآوری این نمونه بارز مشهود ذکر شده عینی، شیوع "آلزایمرزدگی" را باور نکرده اید، این روزها فرصت مناسبی است که با یک تحقیق میدانی و با کمی توجه بیشتر به محاورات و دیالوگ های رد وبدل شده بین مردم در موضوع انتخابات و قلم فرسایی های شبانه روزی در شبکه های مجازی در مباحث ویژگیهای یک نماینده مجلس، دانایی و توانایی او، لزوم دقت و حساسیت در انتخاب مناسب، مذمت خرید و فروش آرا و ...؛ به درک مشترکی در این خصوص برسیم. بنظرتان، این نطق ها آشنا نیست؟ آیا درست در 4 سال پیش، همین مباحث مطرح نبوده؟ آیا پای صندوق های رای، همانطور عمل کردیم که اعتقاد داشتیم؟ آیا در 7 اسفند امسال ، تاریخ دیگری را رقم خواهیم زد؟ یا نه، دوباره حرف و عمل، توفیر خواهند داشت؟ آیا ...؟ آیا ... و ...

بهرحال پیشنهاد میکنم که برای رسیدن به لزوم جدی گرفتن خطر گسترش بلای"آلزایمرزدگی"  در فضای اجتماعی ، سیاسی و فرهنگی و ... خود، نخبگان و فرهیختگان جامعه در هر سمت و جایگاهی که هستند برای یکبار هم که شده، ستاد مدیریت بحران تشکیل دهند، : ستاد مدیریت بحران پیشگیری از "آلزایمرزدگی".   البته نه مثل این ستادهای رایج تکلیفی مدیریت بحران پدیده های طبیعی و جوی( نوشداروی بعد از مرگ سهراب!!! )،که بیشتر به دورهم نشینی های روزمره شباهت دارد! 

ستاد بحران واقعی که با تکیه بر اعتقاد راسخ به سرنوشت ساز بودن انتخابات در توسعه و پیشرفت کشور، استان و شهرستان ها. تشکیل شود. 

یادمان باشد:

امیّد ِ رهایی نیست ، وقتی همه دیواریم.