انتقاد عفو بین‌الملل از قطر و فیفا
سازمان عفو بین‌الملل با انتشار گزارشی اعلام کرد، بیش از 100 کارگر مهاجر که در ساخت ورزشگاه‌های مسابقات فوتبال جام جهانی 2022 قطر مشارکت دارند، از سوء استفاده آشکار از جمله کار اجباری رنج می‌برند.
سازمان عفو بین‌الملل با انتشار گزارشی اعلام کرد، بیش از 100 کارگر مهاجر که در ساخت ورزشگاه‌های مسابقات فوتبال جام جهانی 2022 قطر مشارکت دارند، از سوء استفاده آشکار از جمله کار اجباری رنج می‌برند.
به گزارش ایسنا، به نقل از خبرگزاری فرانسه، این اولین بار است که این سازمان مدافع حقوق بشر مستقر در لندن چنین اتهاماتی را علیه قطر در مورد کارگران خارجی کارگاه‌های ساختمانی مربوط به رقابت های جام جهانی مطرح می کند.
کمیته عالی قطر برای نظارت بر جام جهانی 2022 در بیانیه‌ای از گزارش سازمان عفو بین‌الملل انتقاد و اعلام کرد که این اظهارات یک تصویر گمراه‌کننده از ماجرا ارائه می‌کند.
سازمان عفو بین‌الملل اعلام کرده است که کارگران ورزشگاه بین‌المللی خلیفه، قربانی کار اجباری هستند. قرار است رقابت‌های جام جهانی دو میدانی در سال 2019 نیز در این ورزشگاه برگزار شود.
بر اساس این گزارش، شرکت‌هایی که این کارگران را به خدمت گرفته‌اند در مورد حقوق آنها دروغ می گویند و یا ماه ها حقوق آنها را پرداخت نکرده‌اند و کارگران را در اردوگاه های نامناسب و کثیف اسکان داده‌اند. پس از زمین‌لرزه مرگبار نپال در آوریل 2015 به هفت کارگر اجازه داده نشده است برای کمک به خانواده های خود بازگردند.
مصطفی قدری از مسئولان عفو بین‌الملل خاطرنشان کرد، این جام جهانی مبتنی بر استثمار است.
عفو بین‌الملل قطر و فدراسیون جهانی فوتبال را به بدرفتاری با کارگران سازنده استادیوم بازی های جهانی متهم کرده است. این سازمان اعلام کرد: کارگران مهاجر سازنده استادیوم بین‌المللی خلیفه دوحه برای برگزاری بازی‌های جام جهانی سال ۲۰۲۲ در معرض بدرفتاری مداوم و در مواردی استثمار و حتی بیگاری قرار داشته‌اند.
این گزارش با عنوان "جنبه زشت بازی زیبا: استثمار در محل‌های برگزاری جام جهانی سال ۲۰۲۲ در قطر" در وب‌سایت عفو بین‌الملل منتشر شده و در آن نه تنها از دولت قطر بلکه از فدراسیون جهانی فوتبال (فیفا) به شدت انتقاد به عمل آمده است. براساس این گزارش، دولت قطر و فیفا چندین گزارش قبلی در مورد وضعیت نامناسب کارگران خارجی در آن کشور را نادیده گرفته و نسبت به رفتار هولناک با کارگران مهاجر بی‌تفاوتی نشان داده‌اند.
بی.بی.سی نیز گزارش داد، سلیل شتی، دبیرکل عفو بین‌الملل، گفت که بدرفتاری با کارگران مهاجر لکه‌ای سیاه بر وجدان فوتبال جهانی است. وی افزود: اگرچه برای بازیکنان و دوستداران فوتبال، استادیوم برگزاری بازی‌های جام جهانی محل تحقق رویاهاست، اما برای برخی از کارگرانی که در تهیه این گزارش با عفو بین‌الملل صحبت کردند، کار در ساختن این اماکن مانند زندگی در کابوسی هولناک است.
عفو بین‌الملل با اشاره به هشدارهای قبلی خود در این مورد، اعلام کرد: با وجود وعده‌های مکرر فیفا طی پنج سال گذشته، این نهاد مانع از آن نشده است که جام جهانی بر نقض حقوق بشر بنا نشود.
براساس این گزارش، شمار کارگران سازنده اماکن برگزاری بازی‌های جام جهانی فوتبال طی دو سال آینده چند برابر خواهد شد و به حدود سی و شش هزار نفر خواهد رسید و ادامه شرایط کنونی، هزاران نفر دیگر را نیز گرفتار مصیبت فراهم کردن زمینه بازی‌های جام جهانی خواهد کرد.
گزارش عفو بین الملل بر اساس مصاحبه با بیش از ۱۳۰ کارگر شاغل در تکمیل استادیوم خلیفه تدوین شده است. این استادیوم اولین محلی است که برای برگزاری بازی‌ها آماده خواهد شد و قرار است محل رقابت‌های مرحله نیمه نهایی در سال ۲۰۲۲ باشد. علاوه بر این افراد، با ۹۹ کارگر مهاجر دیگر نیز مصاحبه شده است. این افراد کارگران و باغبانان زمین‌های چمن یک مجتمع ورزشی در دوحه هستند که در زمستان سال جاری، باشگاه‌های فوتبال بایرن مونیخ، اورتون و پاری سن‌ژرمن از آن برای تمرین استفاده کردند.
تمام کارگران و باغبانانی که با آنان مصاحبه شد، بدون استثنا از نوعی بدرفتاری و حتی خشونت با خود سخن گفتند و به این موارد اشاره شد: اجبار در محل سکونت بسیار نامناسب و پر ازدحام، اجبار به پرداختن مبلغی قابل توجه (از ۵۰۰ تا ۴۳۰۰ دلار) به آژانس‌های ویژه کاریابی در کشورشان، وعده دروغ در مورد میزان دستمزد (تنها شش تن از مصاحبه‌شوندگان گفتند که همان دستمزدی را که وعده داده شده بود دریافت کردند و بقیه گفتند که دستمزد پرداختی به آنان گاه حتی نصف مبلغی بوده که وعده داده شده بود)، تاخیر چند ماهه در پرداخت دستمزدها، فشار روانی و مالی، از جمله اجبار کارگران به استقراض سنگین، خودداری کارفرمایان از دادن یا تجدید اجازه کار و درنتیجه، خطر بازداشت و حبس، اقدام کارفرمایان به ضبط گذرنامه کارگران یا خودداری از صدور اجازه خروج به آنان و تهدید در صورت شکایت از وضعیت خود.
عفو بین‌الملل اعلام کرده است که شواهدی به دست آمده که نشان می‌دهد کارکنان یک شرکت ناظر بر طرح با توسل به انواع تهدیدها، کارگران را عملا به کار اجباری و بیگاری وادار کردند که با فوانین بین‌المللی ناظر بر شرایط کار مغایرت دارد.
اکثر کارگران مهاجری که عفو بین‌الملل در ماه مه سال ۲۰۱۵ با آنان مصاحبه کرد از شهروندان هند، بنگلادش و نپال بودند.
