خبری که در میان روزمرگی‌ها دیده نشد؛
گزار‌ش‌های ضدونقیض درباره وضعیت استاد برجسته موسیقی ایران
ظاهراً اگر مسئولان توجهی به عباس کیارستمی یا محمدرضا شجریان می‌کنند، نه برای اهمیت قائل شدن برای آنها، بلکه برای جلب نظر طرفدارانشان است و اگر افکارعمومی استاد برجسته‌ای را به فراموشی سپرده باشد، چرا باید مسئولان فرهنگی کشور یا مسئولان درمانی و بهداشتی کشور به عیادتشان بروند؟!
گزار‌ش‌های ضدونقیضی درباره وضعیت استاد حسین دهلوی از برجسته‌ترین موزیسین‌های یک قرن اخیر ایران منتشر شده است؛ گزارش‌هایی که نشان می‌دهد سوای اینکه این استاد در خانه شخصی یا خانه سالمندان مستقر است، از سوی مسئولان هنری کشور به فراموشی سپرده شده است.
به گزارش «تابناک»، شاید «به زندان» یکی از قطعات برجسته موسیقی ایران را که توسط زنده یاد استاد ابوالحسن صبا به نگارش درآمد را شنیده باشید اما بعید است اطلاع داشته باشید که این قطعه با الهام از نغمه‌های محلی توسط استاد «حسین دهلوی» برای ارکستراسیون تنظیم شده باشد. البته دهلوی قابل خلاصه سازی در یک یا چند قطعه یا چند آلبوم نیست.
حسین دهلوی متولد 1306، در کودکی از شاگردان علی‌اکبرخان شهنازی موسیقی‌دان و نوازنده برجسته تار بود. سپس دوره اول ویولن را نزد پدرش معزالدین دهلوی فراگرفت و در ادامه دوره دوم ویولن را (ردیف راست کوک) را نزد ابوالحسن صبا گذراند و وارد هنرستان موسیقی شد. او همچنین هارمونی، کنترپوان و اصول آهنگسازی را نزد حسین ناصحی فرا گرفت.
او در دوره هنرستان عالی موسیقی با همکاری ابوالحسن صبا، ارکستر شماره یک هنرهای زیبا را راه‌اندازی کرده و تعدادی از آثار صبا را برای ارکستر تنظیم کرد. نخستین اثر دهلوی در زمینهٔ ارکستر موسیقی ملی، به نام سبک بال در سال ۱۳۳۲ و در دستگاه شور تصنیف شد. کنسرتینو برای سنتور و ارکستر، یکی از بخش‌های این آلبوم، نتیجهٔ همکاری مشترک دهلوی با فرامرز پایور است. آثار بعدی دهلوی مانند گفت وگوی دل در شور (۱۳۳۶) و فروغ عشق در بیات اصفهان از تجربیات ارزشمندش در تلفیق شعر و موسیقی ایرانی به شمار می‌روند.
پس از درگذشت استاد صبا در سال ۱۳۳۶، رهبری این ارکستر که بعداً ارکستر صبا نامیده شد، به دهلوی واگذار و شاخه‌های ۲، ۳ و ۴ هم به آن افزوده شد. این ارکسترها از زمان گشایش تلویزیون ایران در سال ۱۳۳۷ به صورت هفتگی در تلویزیون به اجرای برنامه پرداختند.
حسین دهلوی، در سال ۱۳۴۱ به ریاست هنرستان موسیقی ملی برگزیده شد و تا فروردین ۱۳۵۰ این سمت را عهده‌دار بود. او خود در دوره دوم هنرستان رشته‌های تئوری موسیقی ایران، تلفیق شعر و موسیقی، فرم موسیقی ایران، هارمونی و ارکستر را شخصاً آموزش می‌داد. در این سال، وی برای سفر دو ساله مطالعاتی به آلمان و اتریش رفت.
دهلوی در سال 1357 تصنیف اپرای مانا و مانی را به مناسبت سال جهانی کودک نوشت اما این اپرا اجرا نشد و در ایران نخستین بار در مهرماه ۱۳۹۱ با اجرای گروهی ۲۵۰ نفره به رهبری علیرضا شفقی نژاد و کارگردانی محمد عاقبتی با همکاری ناصر نظر و گروه موسیقی پارس، گروه کر فیلارمونیک ایران و گروه کر ملل اجرا شد.
دهلوی در زمینهٔ نوآوری در موسیقی ایرانی تلاش‌های زیادی داشته است. گردآوری مجموعه آموزش تمبک به وسیلهٔ او و جمعی دیگر از جمله حسین تهرانی، مصطفی پورتراب، فرهاد فخرالدینی و هوشنگ ظریف برای بهبود جایگاه تمبک در موسیقی ایرانی و آسان‌سازی آموزش این ساز، توجه به ساخت سنتور کروماتیک برای جبران مشکل کوک این ساز برای استفاده در ارکستر از جمله این کوشش‌هاست.
یکی از مهم‌ترین آثار حسین دهلوی، کتاب پیوند شعر وموسیقی آوازی است که حاصل بیش از چهل سال تجربهٔ وی در تلفیق موسیقی با شعر است و جایزهٔ کتاب سال جمهوری اسلامی را به دست آورد. آخرین کوشش او در زمینه کارهای جمعی موسیقی ملی، پایه‌گذاری ارکستر مضرابی است که با همکاری ۶۶ نفر از نوازندگان سازهای مضرابی ایرانی تشکیل شد و در سال ۱۳۷۲ به روی صحنه رفت.
حسین دهلوی در سال ۱۳۸۲ به عنوان چهره ماندگار مورد تقدیر قرار گرفت؛ اما اکنون با وجود آنکه قدر دیده و گاهی به صدر دعوت شده، روزگار دشواری را می‌گذراند. انگار چهره ماندگار شدن یا صاحب کتاب سال شدن، هیچ تمایزی ایجاد نمی‌کند و هیچ حمایت مستمری را به دنبال نخواهد داشت.
روز گذشته، یکی از خبرهایی که در میان سیل روزمرگی‌ها گم شد، گفته‌های همسر استاد حسین دهلوی درباره حضور این چهره برجسته تاریخ موسیقی ایران در خانه سالمندان و وضعیت نامطلوبش است. سوسن اصلانی، همسر استاد حسین دهلوی، در گفت‌وگویی به شرق گفته بود: «پس از آنکه حدود ١٢ سال پیش همسرم دچار سکته مغزی شد، به مرور حافظه خود را از دست داد؛ اما برایم عجیب اینجاست که چرا رسانه‌ها و مسئولان نیز همزمان دچار فراموشی شدند و چنین شخصیت برجسته‌ای را در دنیای موسیقی به فراموشی سپرده و خانواده‌اش را با مشکلات مختلف تنها گذاشتند؟»
اصلانی با اشاره به اینکه در این دوازده سال وضعیت جسمی استاد کم‌کم رو به وخامت گذاشته، خبر داد که اکنون حسین دهلوی زیر نظر خانواده در یک مرکز خصوصی سالمندان نگهداری می‌شود: «پس از آن سکته و از بین رفتن حافظه ایشان، دیگر امکان رسیدگی به او در خانه و به صورت تنهایی ممکن نبود و به همین خاطر برای حفظ سلامت جسمی ایشان ناچار شدیم استاد را در یک مرکز خصوصی که در نزدیکی منزل قرار دارد، برای پرستاری بیشتر بستری کنیم».
ظاهراً اگر مسئولان توجهی به عباس کیارستمی یا محمدرضا شجریان می‌کنند، نه برای اهمیت قائل شدن برای آنها، بلکه برای جلب نظر طرفدارانشان است و اگر افکارعمومی استاد برجسته‌ای را به فراموشی سپرده باشد، چرا باید مسئولان فرهنگی کشور یا مسئولان درمانی و بهداشتی کشور به عیادتشان بروند؟!
همسر استاد دهلوی: حسین دهلوی در آسایشگاه سالمندان نیست
سوسن اصلانی همسر استاد اصلاتی در گفتگو با مهر، گفت و گوی پیشین با روزنامه شرق که تابناک به آن استناد کرده بود را به کلی تکذیب کرد و گفت: متاسفانه چندی قبل یکی از خبرنگاران با بنده تماس گرفت و پیرامون وضعیت جسمانی همسرم سوالاتی را مطرح کرد که بنده بنا وظیفه همیشگی ام و لطفی که خبرنگاران رسانه ها به من دارند درباره اوضاع جسمانی همسرم صحبت کردم، اما ناراحت کننده ترین بخش این مصاحبه مربوط به نحوه انتشار این خبر است که امروز متوجه شدم از قول من نوشته شده همسرم در آسایشگاه سالمندان بستری شده است که این خبر را بنده از همین جا تکذیب می کنم و اعلام می کنم همسرم به هیچ عنوان در آسایشگاه سالمندان نیست.
وی ادامه داد: بسیاری از طرفداران و علاقه مندان به استاد حسین دهلوی می دانند که این هنرمند طی سال های اخیر بعد از عارضه مغزی که برایش پیش آمد حافظه خود را از دست داد و از همان روز تا به حال با تمامی توانی که داشتیم از وی در خانه مراقبت کردیم. البته در برخی از مواقع که حال جسمانی وی در وضعیت نامطلوبی قرار می گیرد و ما در خانه توانایی رسیدگی به وی را نداریم او را به یک مرکز ویژه درمانی منتقل می کنیم و بعد از یک یا دو روزی که مراقبت های درمانی صورت می گیرد مجددا وی را به خانه می آوریم. بنابراین این موضوع اصلا صحت ندارد که او به طور کامل در آسایشگاه سالمندان حضور دارد. حتی دوستان در موسسه هنرمندان پیشکسوت هم در جریان روند درمان استاد دهلوی هستند.
این نوازنده و آهنگساز پیشکسوت با ابراز امیدواری از اینکه در انتشار خبرها حساسیت‌های بیشتری در نظر گرفته شود، عنوان کرد: البته دوستان اشتباه دیگری هم کرده و سن همسرم را ۹۵ سال عنوان کرده اند که باید بگویم استاد حسین دهلوی ۸۸ سال دارند و اگر لازم باشد قول می دهم مدارک شناسنامه ای مربوط به سن این هنرمند را در وقت مقتضی رسانه ای کنم. من همچنان از دوستان رسانه ای می خواهم در انتشار چنین اخباری دفت بیشتری کنند تا این چنین ما را ناراحت و دل شکسته نکنند. بنده سال هاست در مقام همسر حسین دهلوی تا آنجا که در توان داشتم برای مراقبت از وی کوتاهی نکردم و این بسیار دردآور است که اذهان عمومی با انتشار چنین اخبار با چنین تیتری نوک پیکان انتقاد خود را به سمت من و خانواده ببرند. مطمئن باشید تا زمانی که بنده در این دنیا هستم از هیچ کوششی برای حفظ نام همسرم کوتاهی نمی کنم.
اصلانی در بخش دیگری از صحبت های خود تصریح کرد: متاسفانه در برخی از گفتگوهایی که به نقل من منتشر شده این طور عنوان شده که گویی بنده از نهادهایی چون خانه موسیقی و دیگر مجموعه ها طلبکار هستم؛ موضوعی که اصلا واقعیت ندارد و ممکن است باعث سوءتفاهم هایی شود. من از هیچ کس طلبکار نیستم و هیچ توقعی هم از کسی ندارم واتفاقا از تمام دوستانی که طی روزهای اخیر مستقیم و غیرمستقیم جویای حال همسرم بودند صمیمانه قدردانی می کنم.
وی در پایان گفت: یکی دیگر از مواردی که به اشتباه از من منتشر شده مربوط به اپرای «مانی و مانا» از نوشته های چند دهه قبل استاد دهلوی است که طی سال های اخیر فرصتی برای اجرا پیدا نکرد که آقای نظر با گروه «پارس» چندی پیش قطعاتی از این اپرا را به صورت مختصر اجرا کرد، اما آنچه برای ما اهمیت داشت این بود که آقای علی رهبری چندی پیش در اسلواکی این اثر را ضبط کرده بود. اتفاقی که برای ما هم ارزشمند بود اما همین مطلب در برخی از رسانه ها طوری منعکس شدکه موجب سوءتفاهم های فراوانی شد.
به گزارش «تابناک»، شاید «به زندان» یکی از قطعات برجسته موسیقی ایران را که توسط زنده یاد استاد ابوالحسن صبا به نگارش درآمد را شنیده باشید اما بعید است اطلاع داشته باشید که این قطعه با الهام از نغمه‌های محلی توسط استاد «حسین دهلوی» برای ارکستراسیون تنظیم شده باشد. البته دهلوی قابل خلاصه سازی در یک یا چند قطعه یا چند آلبوم نیست.
حسین دهلوی متولد 1306، در کودکی از شاگردان علی‌اکبرخان شهنازی موسیقی‌دان و نوازنده برجسته تار بود. سپس دوره اول ویولن را نزد پدرش معزالدین دهلوی فراگرفت و در ادامه دوره دوم ویولن را (ردیف راست کوک) را نزد ابوالحسن صبا گذراند و وارد هنرستان موسیقی شد. او همچنین هارمونی، کنترپوان و اصول آهنگسازی را نزد حسین ناصحی فرا گرفت.
او در دوره هنرستان عالی موسیقی با همکاری ابوالحسن صبا، ارکستر شماره یک هنرهای زیبا را راه‌اندازی کرده و تعدادی از آثار صبا را برای ارکستر تنظیم کرد. نخستین اثر دهلوی در زمینهٔ ارکستر موسیقی ملی، به نام سبک بال در سال ۱۳۳۲ و در دستگاه شور تصنیف شد. کنسرتینو برای سنتور و ارکستر، یکی از بخش‌های این آلبوم، نتیجهٔ همکاری مشترک دهلوی با فرامرز پایور است. آثار بعدی دهلوی مانند گفت وگوی دل در شور (۱۳۳۶) و فروغ عشق در بیات اصفهان از تجربیات ارزشمندش در تلفیق شعر و موسیقی ایرانی به شمار می‌روند.
پس از درگذشت استاد صبا در سال ۱۳۳۶، رهبری این ارکستر که بعداً ارکستر صبا نامیده شد، به دهلوی واگذار و شاخه‌های ۲، ۳ و ۴ هم به آن افزوده شد. این ارکسترها از زمان گشایش تلویزیون ایران در سال ۱۳۳۷ به صورت هفتگی در تلویزیون به اجرای برنامه پرداختند.
حسین دهلوی، در سال ۱۳۴۱ به ریاست هنرستان موسیقی ملی برگزیده شد و تا فروردین ۱۳۵۰ این سمت را عهده‌دار بود. او خود در دوره دوم هنرستان رشته‌های تئوری موسیقی ایران، تلفیق شعر و موسیقی، فرم موسیقی ایران، هارمونی و ارکستر را شخصاً آموزش می‌داد. در این سال، وی برای سفر دو ساله مطالعاتی به آلمان و اتریش رفت.
دهلوی در سال 1357 تصنیف اپرای مانا و مانی را به مناسبت سال جهانی کودک نوشت اما این اپرا اجرا نشد و در ایران نخستین بار در مهرماه ۱۳۹۱ با اجرای گروهی ۲۵۰ نفره به رهبری علیرضا شفقی نژاد و کارگردانی محمد عاقبتی با همکاری ناصر نظر و گروه موسیقی پارس، گروه کر فیلارمونیک ایران و گروه کر ملل اجرا شد.
دهلوی در زمینهٔ نوآوری در موسیقی ایرانی تلاش‌های زیادی داشته است. گردآوری مجموعه آموزش تمبک به وسیلهٔ او و جمعی دیگر از جمله حسین تهرانی، مصطفی پورتراب، فرهاد فخرالدینی و هوشنگ ظریف برای بهبود جایگاه تمبک در موسیقی ایرانی و آسان‌سازی آموزش این ساز، توجه به ساخت سنتور کروماتیک برای جبران مشکل کوک این ساز برای استفاده در ارکستر از جمله این کوشش‌هاست.
یکی از مهم‌ترین آثار حسین دهلوی، کتاب پیوند شعر وموسیقی آوازی است که حاصل بیش از چهل سال تجربهٔ وی در تلفیق موسیقی با شعر است و جایزهٔ کتاب سال جمهوری اسلامی را به دست آورد. آخرین کوشش او در زمینه کارهای جمعی موسیقی ملی، پایه‌گذاری ارکستر مضرابی است که با همکاری ۶۶ نفر از نوازندگان سازهای مضرابی ایرانی تشکیل شد و در سال ۱۳۷۲ به روی صحنه رفت.
حسین دهلوی در سال ۱۳۸۲ به عنوان چهره ماندگار مورد تقدیر قرار گرفت؛ اما اکنون با وجود آنکه قدر دیده و گاهی به صدر دعوت شده، روزگار دشواری را می‌گذراند. انگار چهره ماندگار شدن یا صاحب کتاب سال شدن، هیچ تمایزی ایجاد نمی‌کند و هیچ حمایت مستمری را به دنبال نخواهد داشت.
روز گذشته، یکی از خبرهایی که در میان سیل روزمرگی‌ها گم شد، گفته‌های همسر استاد حسین دهلوی درباره حضور این چهره برجسته تاریخ موسیقی ایران در خانه سالمندان و وضعیت نامطلوبش است. سوسن اصلانی، همسر استاد حسین دهلوی، در گفت‌وگویی به شرق گفته بود: «پس از آنکه حدود ١٢ سال پیش همسرم دچار سکته مغزی شد، به مرور حافظه خود را از دست داد؛ اما برایم عجیب اینجاست که چرا رسانه‌ها و مسئولان نیز همزمان دچار فراموشی شدند و چنین شخصیت برجسته‌ای را در دنیای موسیقی به فراموشی سپرده و خانواده‌اش را با مشکلات مختلف تنها گذاشتند؟»
اصلانی با اشاره به اینکه در این دوازده سال وضعیت جسمی استاد کم‌کم رو به وخامت گذاشته، خبر داد که اکنون حسین دهلوی زیر نظر خانواده در یک مرکز خصوصی سالمندان نگهداری می‌شود: «پس از آن سکته و از بین رفتن حافظه ایشان، دیگر امکان رسیدگی به او در خانه و به صورت تنهایی ممکن نبود و به همین خاطر برای حفظ سلامت جسمی ایشان ناچار شدیم استاد را در یک مرکز خصوصی که در نزدیکی منزل قرار دارد، برای پرستاری بیشتر بستری کنیم».
ظاهراً اگر مسئولان توجهی به عباس کیارستمی یا محمدرضا شجریان می‌کنند، نه برای اهمیت قائل شدن برای آنها، بلکه برای جلب نظر طرفدارانشان است و اگر افکارعمومی استاد برجسته‌ای را به فراموشی سپرده باشد، چرا باید مسئولان فرهنگی کشور یا مسئولان درمانی و بهداشتی کشور به عیادتشان بروند؟!
همسر استاد دهلوی: حسین دهلوی در آسایشگاه سالمندان نیست
سوسن اصلانی همسر استاد اصلاتی در گفتگو با مهر، گفت و گوی پیشین با روزنامه شرق که تابناک به آن استناد کرده بود را به کلی تکذیب کرد و گفت: متاسفانه چندی قبل یکی از خبرنگاران با بنده تماس گرفت و پیرامون وضعیت جسمانی همسرم سوالاتی را مطرح کرد که بنده بنا وظیفه همیشگی ام و لطفی که خبرنگاران رسانه ها به من دارند درباره اوضاع جسمانی همسرم صحبت کردم، اما ناراحت کننده ترین بخش این مصاحبه مربوط به نحوه انتشار این خبر است که امروز متوجه شدم از قول من نوشته شده همسرم در آسایشگاه سالمندان بستری شده است که این خبر را بنده از همین جا تکذیب می کنم و اعلام می کنم همسرم به هیچ عنوان در آسایشگاه سالمندان نیست.
وی ادامه داد: بسیاری از طرفداران و علاقه مندان به استاد حسین دهلوی می دانند که این هنرمند طی سال های اخیر بعد از عارضه مغزی که برایش پیش آمد حافظه خود را از دست داد و از همان روز تا به حال با تمامی توانی که داشتیم از وی در خانه مراقبت کردیم. البته در برخی از مواقع که حال جسمانی وی در وضعیت نامطلوبی قرار می گیرد و ما در خانه توانایی رسیدگی به وی را نداریم او را به یک مرکز ویژه درمانی منتقل می کنیم و بعد از یک یا دو روزی که مراقبت های درمانی صورت می گیرد مجددا وی را به خانه می آوریم. بنابراین این موضوع اصلا صحت ندارد که او به طور کامل در آسایشگاه سالمندان حضور دارد. حتی دوستان در موسسه هنرمندان پیشکسوت هم در جریان روند درمان استاد دهلوی هستند.
این نوازنده و آهنگساز پیشکسوت با ابراز امیدواری از اینکه در انتشار خبرها حساسیت‌های بیشتری در نظر گرفته شود، عنوان کرد: البته دوستان اشتباه دیگری هم کرده و سن همسرم را ۹۵ سال عنوان کرده اند که باید بگویم استاد حسین دهلوی ۸۸ سال دارند و اگر لازم باشد قول می دهم مدارک شناسنامه ای مربوط به سن این هنرمند را در وقت مقتضی رسانه ای کنم. من همچنان از دوستان رسانه ای می خواهم در انتشار چنین اخباری دفت بیشتری کنند تا این چنین ما را ناراحت و دل شکسته نکنند. بنده سال هاست در مقام همسر حسین دهلوی تا آنجا که در توان داشتم برای مراقبت از وی کوتاهی نکردم و این بسیار دردآور است که اذهان عمومی با انتشار چنین اخبار با چنین تیتری نوک پیکان انتقاد خود را به سمت من و خانواده ببرند. مطمئن باشید تا زمانی که بنده در این دنیا هستم از هیچ کوششی برای حفظ نام همسرم کوتاهی نمی کنم.
اصلانی در بخش دیگری از صحبت های خود تصریح کرد: متاسفانه در برخی از گفتگوهایی که به نقل من منتشر شده این طور عنوان شده که گویی بنده از نهادهایی چون خانه موسیقی و دیگر مجموعه ها طلبکار هستم؛ موضوعی که اصلا واقعیت ندارد و ممکن است باعث سوءتفاهم هایی شود. من از هیچ کس طلبکار نیستم و هیچ توقعی هم از کسی ندارم واتفاقا از تمام دوستانی که طی روزهای اخیر مستقیم و غیرمستقیم جویای حال همسرم بودند صمیمانه قدردانی می کنم.
وی در پایان گفت: یکی دیگر از مواردی که به اشتباه از من منتشر شده مربوط به اپرای «مانی و مانا» از نوشته های چند دهه قبل استاد دهلوی است که طی سال های اخیر فرصتی برای اجرا پیدا نکرد که آقای نظر با گروه «پارس» چندی پیش قطعاتی از این اپرا را به صورت مختصر اجرا کرد، اما آنچه برای ما اهمیت داشت این بود که آقای علی رهبری چندی پیش در اسلواکی این اثر را ضبط کرده بود. اتفاقی که برای ما هم ارزشمند بود اما همین مطلب در برخی از رسانه ها طوری منعکس شدکه موجب سوءتفاهم های فراوانی شد.
غیر قابل انتشار: ۲
در انتظار بررسی: ۳۸
انتشار یافته: ۱۰
متاسفم شاید اگه یه.... بود بهش توجه میشد باعرض سلام به آقاى دهلوى ٫خانه سالمندان مکانيست مناسب با شرايط سنى روحى اشخاص که بيشتر به استراحت نيازدارند و جاى بدى نيست. دریغ و افسوس.......... بدبختي اينجاست كه اگه فردا روزي خداي نكرده براي اين استاد بزرگوار اتفاقي بيفته از وزير تا معاون و ... برا خود نمايي جلوي جمعيت ميفتان وای اسفا............... اساتیدوهنرمندانی نظیر استاد دهنوی سرمایه های ملی ما هستند.او را تنها نگذاریم و با فراخوان همگانی به اوو به دنیا بگییم که ایرانی هنر دوست است وقدر هنرمندان خود را میداندو ئر این راه از مسیولین و متولیان هنرکشور انتطار داریم مارا همراهی کنند گل گفتي اين در مورد سياست بهداشتي هم صدق مي كند افکار عمومی فزاموش کار نیست خصوصیت مسیولین را به مردم نسبت ندهید خبر ناراحت کننده ایست،شاید اگر مردم باخبر شوند،کمکی کنند به این افراد و باعث تقویت روحی شان شوند. جای بسی تاسف است. درود بر همه آنهائی که برای ایران و ایرانی رنج ها کشیدند. خداوند مسئولین مرتبط را بیدار کند.