جوان؛ روحانی به فکر آب و نان مردم باشد
روزنامه جوان تیتر یک خود را با تیتر «مطالبه بيكاران در حاشيه‌پردازي دولت فراموش نشود! » می نویسد: حسن روحاني رئيس قوه مجريه است و بايد تمام‌قد به فكر آب و نان مردم و امور اجرايي مملكت باشد كه قوه او را «قوه مجريه» نام گذاشته‌اند اما هم دغدغه انتخابات بعدي رهايش نمي‌كند و هم در انديشه بر هم زدن فكر و خيال 7ميليون بيكار رسمي كشور و ميليون‌ها كارگري است كه زير خط فقر زندگي مي‌كنند و به دشمني امريكا در عهدشكني برجام فكر مي‌كنند كه بر اين فقر و فلاكت مي‌افزايد.
روزنامه جوان تیتر یک خود را با تیتر «مطالبه بيكاران در حاشيه‌پردازي دولت فراموش نشود! » می نویسد: حسن روحاني رئيس قوه مجريه است و بايد تمام‌قد به فكر آب و نان مردم و امور اجرايي مملكت باشد كه قوه او را «قوه مجريه» نام گذاشته‌اند اما هم دغدغه انتخابات بعدي رهايش نمي‌كند و هم در انديشه بر هم زدن فكر و خيال 7ميليون بيكار رسمي كشور و ميليون‌ها كارگري است كه زير خط فقر زندگي مي‌كنند و به دشمني امريكا در عهدشكني برجام فكر مي‌كنند كه بر اين فقر و فلاكت مي‌افزايد.
اظهارات ساده‌انگارانه رئيس‌جمهور محترم درباره آموزش زبان انگليسي آن هم در حالي كه مي‌توانست اين‌چنين اظهارنظري بسيار قبل از اين و يا بعد از اينها و در فرصتي مناسب با كمك مشاوران صادق، دانا و وطن‌پرست صورت گيرد...
اظهارات ساده‌انگارانه رئيس‌جمهور محترم درباره آموزش زبان انگليسي آن هم در حالي كه مي‌توانست اين‌چنين اظهارنظري بسيار قبل از اين و يا بعد از اينها و در فرصتي مناسب با كمك مشاوران صادق، دانا و وطن‌پرست صورت گيرد، نشان بارز از جابه‌جا كردن اولويت‌هاي ملي كشور از اشتغال و معيشت و رسيدگي به عهدشكني‌هاي امريكا به بحث و جدل‌هاي نظري درباره موضوعي است كه اصولاً از تخصص رئيس‌جمهوري با سابقه امنيتي خارج است.
حسن روحاني رئيس قوه مجريه است و بايد تمام‌قد به فكر آب و نان مردم و امور اجرايي مملكت باشد كه قوه او را «قوه مجريه» نام گذاشته‌اند اما هم دغدغه انتخابات بعدي رهايش نمي‌كند و هم در انديشه بر هم زدن فكر و خيال 7ميليون بيكار رسمي كشور و ميليون‌ها كارگري است كه زير خط فقر زندگي مي‌كنند و به دشمني امريكا در عهدشكني برجام فكر مي‌كنند كه بر اين فقر و فلاكت مي‌افزايد.
تجربه سه سال گذشته نشان مي‌دهد در غياب تحقق بخش‌هايي از برجام كه مستقيماً به زندگي مردم برمي‌گردد، رئيس‌جمهور يكي از تصميمات يا يكي از نهادهاي كشور را سيبل حملات مي‌كند و رسانه‌ها را به جاي پاسخگويي به مطالبات ناكام مردم به بازي در حياط خلوت رهنمون مي‌شود. حمله به سپاه، نيروي انتظامي، شوراي نگهبان، منتقدان برجام و صدا و سيما از يك سو و تصميمات نهادهاي خارج از دولت از سوي ديگر، مسائل مورد تعقيب رئيس‌جمهور است كه به صورت مستمر ادامه دارد. حال آنكه خود دولت معيشت و بيكاري را مسئله اصلي مي‌داند.
روحاني يا مشاورانش؟!
نخستين پرسشي كه در ذهن مخاطبان سخنان حاشيه‌ساز رئيس‌جمهور شكل مي‌گيرد اين است كه آيا او مي‌داند حتي براي حاشيه‌سازي و عبور از اولويت‌هاي اصلي كشور به مسائل كمتر اهميت‌دار، بايد سخناني علمي و سنجيده بر زبان آورد و يا گمان مي‌كند براي حاشيه‌سازي هر چقدر كه اصل سخن غير‌قابل‌باورتر و سطحي‌تر باشد، كمك بيشتري به دور شدن از اولويت‌ها و دامن زدن به حاشيه‌ها مي‌كند؟!
اين پرسش با پرسش ديگري كامل مي‌شود كه آيا مشاوران رئيس‌جمهور چنين گريز از مركزهايي را به او توصيه مي‌كنند يا اين همه واقعيت‌گريزي، نتيجه خلاقيت و ابتكار شخص رئيس‌جمهور است؟!
مردم مي‌پرسند رئيس قوه مجريه را چه به مسائلي مثل نظريه‌پردازي درباره اسلام و نظرياتي مثل ضريب اهميت زبان‌آموزي و نسبت آن با فرهنگ و توسعه علمي كشور؟ چرا رئيس‌جمهور به ناگهان در دفاع از آموزش زبان انگليسي وارد مي‌شود و با ذكر دلايل اشتباه و مثال‌هاي غير واقعي، براي منتقدان و صاحبنظران كار زياد مي‌كند؟! و چرا اين مهم را به دانشمندان حوزه علم و فرهنگ وا نمي‌گذارد؟
صاحبنظران معتقدند كه دولت يازدهم در محاصره سوداگران اقتصادي و فرهنگي است. اشارات فرهنگي رئيس‌جمهور و برخي از اطرافيان او عموماً با استقبال شبكه‌هاي معاند جمهوري اسلامي روبه‌رو مي‌شود و برخي از اين شبكه‌ها تا هفته‌ها پس از اين اظهارات، تريبون اختصاصي دولت يازدهم مي‌شوند. براي مثال اعضاي دولت و گاهي شخص رئيس‌جمهور در موضوع عفاف، حقوق شهروندي، مسئله اينترنت و شبكه‌هاي اجتماعي، سينما و كتاب، اظهاراتي مطابق با نظرات سوداگران فرهنگي بر زبان مي‌آورند و نهادهاي ديرپاي نظام جمهوري اسلامي را در مقابل خود و يا رقيب تفكر خود قلمداد مي‌كنند كه بايد همپاي مخالفان نظام به تضعيف آنان اقدام كنند، در حالي كه دولت به عنوان قوه مجريه در بسياري از اين امور فرهنگي مجري است و بايد از نهادهاي نظارتي پيروي كند اما ظاهراً مقامات دولتي پنهان شدن پشت برخي ضعف‌هاي خود را در فضاي تقابل جست‌وجو مي‌كنند.
همچنين است نقش سوداگران اقتصادي كه عموم صاحبنظران اقتصادي حتي همراهان دولت به اثرگذاري افرادي سوداگر در تصميمات و تنظيمات اقتصادي دولت معترفند.
***
اكنون كشور در اثر سوء مديريت‌هاي دولتي كه معمولاً قهر مردم و همراهي نكردن آنان را در تصميمات دولتي در پي دارد و نيز بر اثر طولاني شدن تحريم‌هاي مالي و اقتصادي غرب كه حتي پس از برجام ادامه پيدا كرده است، با شرايط دشوار اقتصادي روبه‌روست كه براساس برخي آمار بيكاري 7 ميليون نفر و حقوق زير خط فقر چند ميليون شاغل از اهم آن است. دولت يازدهم چه پاسخي براي مطالبات كارگري و بيكاران كشور دارد؟ آيا حداقل انتظار از دولت آن نيست كه اگر قادر به برآوردن مطالبات آنان نيست با پرداختن به مطالب حاشيه‌اي آن هم به شكل سطحي و عاميانه، نمك بر زخم آنان نپاشد؟!
