بازدید 4266

با انتظار، ظهور را به تأخیر نیندازیم!

محمد طهماسبی
کد خبر: ۵۹۱۲۳۲
تاریخ انتشار: ۰۲ خرداد ۱۳۹۵ - ۱۲:۰۴ 22 May 2016
معمولاً ما که خودمان را منتظر ظهور می‌دانیم، دعا می‌کنیم و از صاحب‌الزمان می‌خواهیم که بپذیرند و بر ما منّت بگذارند و ظهور کنند! حتی گاهی طلبکار هم می‌شویم و می‌گوییم که چرا نمی‌آیی؟ مگر اینهمه ظلم را نمی‌بینی؟!

باور ما این است که انتظار یعنی نشستن به امید ظهور، و ظهور یعنی حضرت بیایند و با 313 نفری که یاران ایشان هستند (و لابد در گوشه و کنار دنیا به انتظار نشسته‌اند!) با استفاده از قدرت های ماورائی، عدالت را در جهان برقرار کنند و بعد ما بدون دغدغه در جهانی پر از عدل زندگی کنیم!

این دیدگاه از آنجا ناشی می‌شود که تحقّق وعده‌ی الهی را صرفاً برعهده‌ی خدا و حضرت می‌دانیم و نقشی برای خودمان در آن قائل نیستیم؛ همچنان که وقتی قوم حضرت موسی (ع) به سرزمین مقدس رسیدند و با فرمان حمله به آنجا مواجه شدند، گفتند که چون مردم این سرزمین خیلی قدرتمند هستند ما نمی‌آییم، تو و خدای خودت بروید و بجنگید، ما اینجا نشسته‌ایم! «فَاذْهَبْ أَنتَ وَ رَبُّكَ فَقَتِلَا إِنَّا هَاهُنَا قاَعِدُون‏»1.

درصورتیکه اگر بنا بود که صاحب الزّمان (عج) خودشان و فقط با قدرت غیبی کار را تمام کنند که باید پیامبر، یا امیرالمؤمنین و یا سایر معصومین حکومت عدل جهانی را در زمان خودشان ایجاد می‌کردند!
این حرف که منتظر باشیم حضرت بیایند و کارها را درست کنند تصور بسیار خطایی‌است؛ تصوری که مخالفان آگاه و دوستان کم اطلاع به آن دامن می‌زنند. در واقع با این‌گونه انتظار ظهور، داریم ظهور را به تأخیر می‌اندازیم! چگونه؟

یکی از مهم‌ترین تکالیف و آزمایش‌های الهی این است که خواسته است مردم با وحدت و به‌صورت گروهی، تمام تلاششان را برای اقامه‌ی قسط و عدل در زمین به کار گیرند «لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ»2 و ضمن این‌که خودشان بنده‌ی خدا می‌شوند، مجاهدت کنند تا با کمک دیگر مؤمنان، همه را از بندگی غیر خدا (قدرت‌ها و قوانین غیر الهی، ساختارهای غلط اجتماعی، هواهای نفسانی و ...) نجات دهند و خدا را در همه‌ی عرصه‌ها و در سطح عالَم حاکم کنند: «لِيُظْهِرَهُ عَلىَ الدِّينِ کلِّهِ»3.

بر این اساس تا وقتی که انسان‌ها برای خدا قیام نکنند، وعده‌های الهی محقق نخواهند شد؛ سنت الهی این است که اگر انسان‌ها برای تحقق اراده‌ی خداوند حرکت کردند، او نصرت‌های ظاهری و باطنی خود را می‌فرستد، والا تا آمدن آن قوم محبوب خدا به تأخیر خواهد افتاد: «مَن يَرْتَدَّ مِنكُمْ عَن دِينِهِ فَسَوْفَ يَأْتىِ اللَّهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَ يُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلىَ الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلىَ الْكَافِرِينَ يُجَاهِدُونَ فىِ سَبِيلِ اللَّهِ وَ لَا يَخَافُونَ لَوْمَةَ لَائمٍ»4.

پس انتظار فرج یعنی تمام سعی خود را برای تحقق آن چیزی که حضرت برای آن می‌آیند، به کار بردن و  نشان‌دادنِ عملیِ آمادگی خود برای یاری ایشان در مسیر اهداف والای الهی. کاری که ملّت انقلابی ایران کردند و ان شاء الله با ادامه‌ی آن مسیر، امید به ظهور را روزافزون کنند.
 
 
1.    سوره مبارکه مائده، 34
2.    سوره مبارکه حدید، 25
3.    سوره مبارکه صف، 9
4.    سوره مبارکه مائده، 57

سلام پرواز
خیرات نان
بلیط اتوبوس
تبلیغات تابناک
اشتراک گذاری
برچسب منتخب
# ماه رمضان # عید نوروز # جهش تولید با مشارکت مردم # دعای روز هجدهم رمضان # شب قدر