چند توصیه تبلیغاتی برای انتقال پیام‌ها؛
مستند مخاطبِ حداقلی دارد، کاندیداهای ریاست جمهوری دنبال فیلم کوتاه باشند
عادت مخاطب به سمت «کوتاه خواندن» و «کوتاه دیدن» در ایران به شدت در حال فراگیر شدن است و به همین دلیل، توییتر پس از این سال‌ها اکنون در حال افزایش مخاطب در ایران است و اینستاگرام اقبال بیشتری نسبت به فیس بوک و حتی توییتر نزد مخاطب دارد.
پخش مستندهای انتخاباتی کاندیداهای دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری، در شرایطی آغاز شد که به نظر می‌رسد، با توجه به تحولات رخ داده در حوزه مدیا، مستندهای بلند و نیمه بلند کشش گذشته را ندارد و باید کاندیداها برای رسیدن پیام‌هایشان به مخاطبان در تولید محتوایی محدود که مخاطبشان به سرعت پیام هایشان را دریافت کند، سرمایه گذاری کنند. به گزارش «تابناک»؛ مستندهای انتخاباتی کاندیداهای ریاست جمهوری آهسته آهسته پخش می‌شود و همچون رویه دوره پیشین، هر کاندیدا می‌تواند دو مستند داشته باشد که ظاهراً محدود زمانی این مستند سی دقیقه در نظر گرفته شده است. انتظار این است که در این دوره، شاهد بهبود کیفیت مستندهای انتخاباتی باشیم؛ هرچند با توجه به عدم حضور فیلمسازان صاحب نام، بعید به نظر می آید که مستند آنچنان جدی را شاهد باشیم!
با این حال، سوای اینکه مستندهای کاندیداهای ریاست جمهوری با چه کیفیتی تولید می‌شود، بعید به نظر می‌رسد این مستندها توجه عمومی را به شکل ویژه جلب کنند. عادت مخاطب به سمت «کوتاه خواندن» و «کوتاه دیدن» در ایران به شدت در حال فراگیر شدن است و به همین دلیل، توییتر پس از این سال‌ها، اکنون در حال افزایش مخاطب در ایران است و اینستاگرام اقبال بیشتری نسبت به فیس بوک و حتی توئیتر نزد مخاطب دارد.
بنابراین، حفظ تماشاگر برای حتی سی دقیقه پای یک مستند تبلیغاتی انتخاباتی ـ که قرار است نقاط قوت کاندیداها را پررنگ نماید و نقاط ضعفش را بپوشاند ـ بسیار دشوار است و احتمالاً حتی طرفداران کاندیداها نیز چنین حوصله‌ای ندارند. البته اگر مستندی ساخته شود که قدرت میخکوب کردن بیننده از ثانیه صفر تا پایان را داشته باشد، طبیعتاً قدرت حفظ بیننده را دارد؛ اما بعید به نظر می‌رسد در این دوره، شاهد رونمایی از چنین مستندهایی باشیم.
در انتخابات آمریکا به عنوان رویدادی که جدیدترین شیوه‌های تبلیغاتی در آن از سوی کاندیداها برای معرفی خودشان استفاده می‌شود، یکی از اتفاقات مرسوم، ارسال نامه‌های تبلیغاتی است و یکی از تکنیک‌هایی که برای ارسال این نامه‌ها در نظر گرفته می‌شود، قانون سه ثانیه است؛ یعنی مخاطب باید در سه ثانیه پیام کاندیدا را تماشا کند، چون ممکن است پس از این زمان، نامه را دور بیندازد و به همین دلیل طرح های خلاقانه در هر دوره در این زمینه رونمایی می‌شود.
در بخش تولید ویدیو طی انتخابات اخیر آمریکا ـ که پرهزینه ترین برنامه تبلیغات انتخاباتی تاریخ بود ـ نیز شاهد رونمایی از مستندهای بلند کاندیداهای ریاست جمهوری این کشور نبودیم و معمولاً پیام هایی در ویدیوهای کوتاهی ـ حداکثر یک تا پنج دقیقه‌ای ـ به نمایش درمی آمد که نسخه کوتاه شده ی همین ویدیوهای کوتاه نیز در توئیتر و اینستاگرام دست به دست می‌شد. البته این قانون سه ثانیه درباره این ویدیوها نیز صدق می‌کند و اگر همان ثانیه‌های ابتدایی ویدیوهای کوتاه نیز جذاب نباشد، مخاطب یک تا پنج دقیقه به تماشای ویدیو نمی‌نشیند.
پیشنهاد اساسی به شش کاندیدای ریاست جمهوری، تولید ویدیوهای کوتاه و جذاب است. البته در روزهای اخیر دیده شده که برش‌هایی از سخنرانی‌های کاندیداها و یا فیلم‌های تبلیغاتی‌شان به عنوان فیلم‌های کوتاه در شبکه‌های اجتماعی پخش می‌شود؛ اما واقعیت این است که چنین برش‌هایی به واسطه عدم برخورداری از فراز و فرودی که یک فیلم کوتاه دارد، نمی‌تواند مخاطب را درگیر کند و جاذبه کافی را در ذهن مخاطب بکارد.
با این حال، سوای اینکه مستندهای کاندیداهای ریاست جمهوری با چه کیفیتی تولید می‌شود، بعید به نظر می‌رسد این مستندها توجه عمومی را به شکل ویژه جلب کنند. عادت مخاطب به سمت «کوتاه خواندن» و «کوتاه دیدن» در ایران به شدت در حال فراگیر شدن است و به همین دلیل، توییتر پس از این سال‌ها، اکنون در حال افزایش مخاطب در ایران است و اینستاگرام اقبال بیشتری نسبت به فیس بوک و حتی توئیتر نزد مخاطب دارد.
بنابراین، حفظ تماشاگر برای حتی سی دقیقه پای یک مستند تبلیغاتی انتخاباتی ـ که قرار است نقاط قوت کاندیداها را پررنگ نماید و نقاط ضعفش را بپوشاند ـ بسیار دشوار است و احتمالاً حتی طرفداران کاندیداها نیز چنین حوصله‌ای ندارند. البته اگر مستندی ساخته شود که قدرت میخکوب کردن بیننده از ثانیه صفر تا پایان را داشته باشد، طبیعتاً قدرت حفظ بیننده را دارد؛ اما بعید به نظر می‌رسد در این دوره، شاهد رونمایی از چنین مستندهایی باشیم.
در انتخابات آمریکا به عنوان رویدادی که جدیدترین شیوه‌های تبلیغاتی در آن از سوی کاندیداها برای معرفی خودشان استفاده می‌شود، یکی از اتفاقات مرسوم، ارسال نامه‌های تبلیغاتی است و یکی از تکنیک‌هایی که برای ارسال این نامه‌ها در نظر گرفته می‌شود، قانون سه ثانیه است؛ یعنی مخاطب باید در سه ثانیه پیام کاندیدا را تماشا کند، چون ممکن است پس از این زمان، نامه را دور بیندازد و به همین دلیل طرح های خلاقانه در هر دوره در این زمینه رونمایی می‌شود.
در بخش تولید ویدیو طی انتخابات اخیر آمریکا ـ که پرهزینه ترین برنامه تبلیغات انتخاباتی تاریخ بود ـ نیز شاهد رونمایی از مستندهای بلند کاندیداهای ریاست جمهوری این کشور نبودیم و معمولاً پیام هایی در ویدیوهای کوتاهی ـ حداکثر یک تا پنج دقیقه‌ای ـ به نمایش درمی آمد که نسخه کوتاه شده ی همین ویدیوهای کوتاه نیز در توئیتر و اینستاگرام دست به دست می‌شد. البته این قانون سه ثانیه درباره این ویدیوها نیز صدق می‌کند و اگر همان ثانیه‌های ابتدایی ویدیوهای کوتاه نیز جذاب نباشد، مخاطب یک تا پنج دقیقه به تماشای ویدیو نمی‌نشیند.
پیشنهاد اساسی به شش کاندیدای ریاست جمهوری، تولید ویدیوهای کوتاه و جذاب است. البته در روزهای اخیر دیده شده که برش‌هایی از سخنرانی‌های کاندیداها و یا فیلم‌های تبلیغاتی‌شان به عنوان فیلم‌های کوتاه در شبکه‌های اجتماعی پخش می‌شود؛ اما واقعیت این است که چنین برش‌هایی به واسطه عدم برخورداری از فراز و فرودی که یک فیلم کوتاه دارد، نمی‌تواند مخاطب را درگیر کند و جاذبه کافی را در ذهن مخاطب بکارد.
