بازدید 11658

ایران به زودی پیر می‌شود!

کد خبر: ۷۳۴۸۵۰
تاریخ انتشار: ۱۰ مهر ۱۳۹۶ - ۱۱:۳۰ 02 October 2017
روند پیر شدن جمعیت ایران آغاز شده است، نزدیک به 10درصد جمعیت کشور اکنون سالمند هستند و قطار جمعیت به سمت ایرانی با 30درصد سالمند با شتاب در حرکت است.

به گزارش ایرنا، سالمندی دوره ای است که چه بخواهیم، چه نخواهیم فرا می رسد، موها سپید می شوند، عضلات ضعیف می شوند، زانوها کم می آورند. کمر خم می شود. راه رفتن کند و چشم ها کم سو می شوند. دندان ها و معده دیگر تاب هر غذایی را ندارند. اشتها کم می شود و مشکلات گوارشی سر می رسند. حافظه کم می آورد و این آغاز راه است.
 
آغاز راهی که از سن 60 یا 65 سالگی تا پایان عمر همراه ماست، می گویند، سن امید به زندگی در ایران به 74 سال رسیده یعنی ایرانیان نسبت به 40 سال پیش 20 سال بیشتر عمر می کنند و این یعنی عده بیشتری به دوره پیری می رسند و فشارها و مشکلات سالمندی برای افراد بیشتری رخ می نماید.
 
همین آمارها هم می گویند، سن امید به زندگی «سالم» در میان ایرانیان 10سال کمتر از سن امید به زندگی و حدود 64 سال است، یعنی ایرانیان 10 سال آخر عمر خود را با ناتوانی،معلولیت و بیماری زندگی می کنند.
 
همین امروز اگر در خیابان با مردان و زنان مسن مواجه شوی، می بینی که بسیاری از آنان از دردهای مختلف می نالند و در رنجند، اغلب سالمندان امروز توان بالا رفتن از پله را ندارند، چشم اغلب آنان ضعیف شده است و دهها درد نگفته و پیدا و پنهان جسمی دارند که باید در کنار آن، دردهای روانی، افسردگی، اضطراب، تنهایی و غم های فراوان را ردیف کرد، درد دوری از عزیزان، درد از دست دادن عزیزان، درد جدایی، درد تنهایی...
 
سخن از زندگی در دورانی است که همه به سمت آن پیش می رویم. جمعیتی که از اوایل دهه 60 با رشد جمعیت بالای 3.5 درصدی- در دوره ای که ایران بیشترین میزان موالید را داشت- به دهه سوم زندگی رسیده اند و سنین 30 تا 38 سال را تجربه می کنند.
 
این گروه سنی از زمان تولد همین طور که بزرگ می شدند، مشکلات اجتماعی را هم به علت جمعیت بزرگشان با خود بزرگ کردند. در دوره ای جا دادن آنها در کلاس های درس معضل جامعه بود، مدارس سه شیفته شدند و نیمکت های کلاس چهار نفره، بزرگتر که شدند ایران با بحران کنکور و دانشگاه مواجه شد. غول کنکور بزرگتر شد، سیل این جمعیت از دانشگاه عبور کرد و به سن کار و ازدواج رسید، حالا اشتغال معضل بزرگ جامعه است، اشتغال با درآمد مکفی زیرا جامعه عوض شده و نسل جدید تنها به درآمد بخور و نمیر راضی نیست،رفاه می خواهد، خانه لوکس و خودروی روز می خواهد و این چنین نسل ما بزرگ شد و مشکلات جامعه را هم بزرگ کرد.
همین نسل می رود که با موی سپید تا چند سال آینده بحرانی جدید را برای ایران رقم بزند. «بحران سالمندی».
 
بر اساس اعلام مرکز آمار ایران، اکنون حدود 9.2 درصد از جمعیت 80 میلیونی ایران سالمند هستند یعنی جمعیتی حدود هفت میلیون و 500 هزار نفر. متخصصان علم جمعیت شناسی پیش بینی می کنند تا سال 2020 میلادی یعنی سه سال دیگر سالمندان به 10درصد جمعیت ایران و تا سال 2050- زمانی که 33 ساله های امروز پیر می شوند- به 30درصد جمعیت ایران می رسند یعنی از هر سه ایرانی یکی سالمند خواهد بود.
 
این جمعیت بزرگ پیر چه نیازهایی دارد و چه می خواهد، سالمندان قبل از هر چیز به علت ابتلا به انواع بیماری های جسمی و روانی نیازمند پزشک و درمان هستند، بیماری های عضلانی، اسکلتی، چشمی، دندانی، گوارشی، قلبی، دیابت، مغز و اعصاب، ناراحتی ها و اختلالات روانی و پرخاشگری سالمندان نیازمند درمان است. چه کسی خرج درمان این همه سالمند را خواهد داد، آیا بیمه ها برای پرداخت این هزینه های سرسام آور آمادگی دارند و اصلا چند درصد سالمندان بیمه دارند؟
 
سالمندان خوش شانسی که در دوره جوانی به موقع سر کار رفته باشند و حق بیمه پرداخت کرده باشند، می توانند از مزایایی بیمه در سال های بازنشستگی برخوردار باشند اما نه مستمری بازنشستگی کفاف هزینه های بالای دوره سالمندی را می دهد و نه بیمه های درمان هزینه های درمانی آنان را پوشش کافی می دهند. بماند آنان که شغلی مناسب و بیمه ای به درد بخور نداشته اند که سالمندی اول مصیبت است.
 
نگهداری و مراقبت از سالمندان نیز خود موضوعی مفصل است که به هیچ وجه توان و آمادگی آن در جامعه فراهم نیست. البته هنوز از سنت های زیبای قدیم فاصله نگرفته ایم. هنوز سالمند در ایران حرمت دارد، آمارها نشان می دهد که کمتر از نیم درصد سالمندان اکنون خارج از خانواده و در خانه های سالمندان زندگی می کنند اما در آینده نه چندان دور یعنی 30 سال آینده معلوم نیست، سالمندان حرمت امروز را داشته باشند.
 
برنامه ریزی برای آینده ایرانی که یک چهارم تا یک سوم جمعیت آن سالمند است یک برنامه ریزی استراتژیک است. باید دقیق، زمان بندی شده و همه جانبه باشد و همه نیازهای جمعیت سالمند اعم از جسمی، رفاهی، سلامت، درآمدی، اجتماعی، روانشناختی و ... را در بر بگیرد.
و البته چنین برنامه ای باید واقعیت های جامعه را هم در نظر بگیرد، واقعیتی که در آن جمعیت شهری به بالای 75 درصد جمعیت کشور رسیده است. اغلب جوانان شهرنشین در خانه های کوچک آپارتمانی زندگی می کنند. در بسیاری از خانواده های شهری زن و مرد هر دو کار می کنند بنابراین نه جایی برای نگهداری سالمندان دارند و نه وقت آن را و البته تامین هزینه نگهداری از سالمند نیز مسئله دیگری است که می تواند یک عامل بازدارنده برای آینده سالمندان باشد.
 
واقعیت تلخ دیگری که از هم اکنون باید در برنامه ریزی سالمندی به آن توجه کرد، افزایش طلاق و ازدواج های سفیدی است که ثمره دراز مدت ندارند، یعنی در آینده با جمعیت بزرگ «افراد تنها» در ایران مواجه خواهیم بود، افرادی که نه فرزندی دارند و نه همسر و همدمی.
 
جمعیتی که پا به سن پیری می گذارد، بر خلاف گروه اول که فرزندانشان برای نگهداری از آنها با مشکلات و بحران های جدی مواجه هستند، کسی را ندارند که حتی گاهی حالشان را بپرسد و چه دردی بزرگتر از «تنهایی».
 
شواهد نشان می دهد با توجه به اینکه زنان بیش از مردان عمر می کنند، از هم اکنون با پدیده ای به عنوان « زنان سالمند تنها» مواجه شده ایم، زنانی که نگهداری از آنان برای بسیاری از خانواده ها در شرایط فعلی هم سخت است و در آینده با خانواده های بی فرزند و تک فرزند این مشکلات چند برابر می شود.
 
مشکل مهمی که سالمندان امروز از آن می نالند، پایین بودن مستمری دوران بازنشستگی است که کفاف زندگیشان را نمی دهد و آنان را در کنار فرزندان و نوه ها شرمسار و خجل می کند اما مشکلات سالمندان در آینده به درمان بیماری، مستمری بازنشستگی و نگهداری و مراقبت محدود نمی شود.
 
سالمندان جمعیت بزرگی خواهند بود که مانند هر انسان دیگری باید زندگی کنند،نه اینکه ثانیه ها را برای رسیدن وقت مرگ بشمارند. سالمندان هم اوقات فراغت دارند، اوقات فراغت آنان چگونه باید پر شود؟ از طرفی بسیاری از آنان که توانایی جسمی کافی دارند کوله باری از تجربه دارند، تجربه هایی که سرمایه های ملی هستند و باید از آن برای پیشرفت و حرکت رو به جلوی جامعه بهره جست،زیرا افراد موفق کسانی هستند که از تجربه گذشتگان بهره برده اند، از بین بردن و بی توجهی به تجربه گذشتگان یعنی افزایش شکاف نسلی؛ یعنی تجربه کردن شکست های آزموده شده، یعنی تکرار بیشتر اشتباه های قبلی و کندی پیشرفت جامعه.
 
برنامه ریزی های برای سالمندان باید به نحوی باشد که «نهادها و سازمانهای اجتماعی» دولتی و مردمی برای فعالیت های اجتماعی سالمندان و پاسخ به نیازهای آنان ایجاد شود، مراکزی که در آن «سالمندان فعال» بتوانند فعالیت داشته باشند، هر فعالیتی که متناسب با تجربه و توانایی آنان باشد، باید بنیادهایی برای استفاده از تجربه های موسپیدان فرزانه ایران تشکیل شود.
 
سالمندان حتما به ورزش و تحرک نیاز دارند، باید از هم اکنون مراکزی برای ورزش سالمندان در محلات مختلف ایجاد شود تا سالمندان و افرادی که رو به سالمندی هستند بتوانند با هزینه مناسب از این مراکز استفاده کنند تا هم سالمندان سالمی داشته باشیم و هم سالمندانی داشته باشیم که با تحرک جسمی دوران سالمندی بهتری را تجربه می کنند.
 
مسئله دیگری که باید از هم اکنون به فکر آن باشیم، آموزش نسل جدید برای مواجهه و رفتار مناسب با سالمندان است. کودکان، نوجوانان و جوانان امروز کسانی هستند که باید بیاموزند، حرمت سالمندان را نگه دارند و با موسپیدان با احترام رفتار کنند، مسئله ای که با کمال تأسف از هم اکنون نشانه های بی حرمتی به سالمندان و شکستن دل آنان در گوشه و کنار دیده می شود.
 
زندگی مدرن با همه ویژگی های جذابش، برخی از سنت های زیبای گذشته را از بین برده است، شاید اینکه «روزگاری ما جلوی بزرگترها پایمان را دراز نمی کردیم» دیگر ضرب المثلی باشد باشد مربوط به عصری که از آن گذشته ایم و چه سخت است سالمندی که از فرزند و نوه و جوانان عصر جدید تندی ببیند و تلخی بشنود و آزار شود. «سالمند آزاری» چه از نوع فردی و چه از نوع اجتماعی با بی توجهی مسئولان، پدیده نامیمونی است که اگر از هم اکنون برای پیشگیری از آن در رسانه ها و افکار عمومی آموزش نبینیم، فردا به سراغ خودمان می آید.
 
سلام پرواز
خیرات نان
بلیط اتوبوس
تبلیغات تابناک
اشتراک گذاری
مطالب مرتبط
نظرات بینندگان
غیر قابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۱۰
انتشار یافته: ۲۸
باشه گرفتیم هر خانواده باید حداقل 8 تا بچه داشته باشه تا جمعیت پیر نشه. اما فقط یه چیزی همین هایی که داریم الان آینده ندارن و بیکارن اینا رو چیکار کنیم.
بهتر .مردم مگر دیوانه اند که با این شرایط وخیم کشور بچه بیارند بد بخت به بدبخت ها اضافه کردن هنر نیست .
همین هشتاد ملیون جمعیت با بی کیفیتی کل زندگی اجتماعی هم خیلی زیاده
همین حالاشم پیره یه مشت جون مفنگی
جوان ترین کشور دنیا بودیم کجا رو فتح کردیم ؟؟؟؟؟
تو این مملکت برای چی برنامه ریزی میشه که برای سالمندان برنامه ریزی بشه
خدا به ما رحم کنه .انگار تا ملاقات عزراییل باید مصیبت بکشیم. فکر کنم زمانی که بمیریم هم جای قبر برامون پیدا نشه.
پیر شدن جامعه بخاطر بی پولیه!!!
من که دوست ندارم زیادی عمر کنم. همون 50 یا 55 برام کافیه
آتش به دو دست خویش بر خرمن خویش من خود زده ام که را کنم دشمن خویش
البته بخشی از آن سیاست های غلط دولت مردان بوده است
به جای تکیه بر بنیا ن خانواده بیشتر به مهریه و .....توجه شد
سیاست های اقتصادی ناکارآمد و .......
به دختران کمتر به ارزش مادر شدن تکیه نشد بیشتر به مهریه عندالمطالبه و ... توجه شد
و خیلی مسایل دیگر
پاسخ ها
ناشناس
| Iran (Islamic Republic of) |
۰۹:۳۵ - ۱۳۹۶/۰۷/۱۱
و به آقايان و مردان ياد نداند که به همسرانشان احترام بگذارند و حق و حقوق شهرونديشان را نخورند
نتیجه: کاهش قیمت مسکن هر سال نسبت به سال قبل
با این گرانی و مواد دستکاری شده غذائی غیر طبیعی تو جوونیمون لذتی از زندگی نبردیم هیچ تو پیری چی خواهیم کشید !!!
پر می شود از پیر مرد ها و پیر زن های مجرد که در انتظار بهبود وضع اقتصادی مملکت ازدواج نکرده اند
ما که پیر شدیم شماها فکر نگنم.
واسه جوانها چکار کردنند که بخوان زاد ولد کنن
بذارید پیر بشیم
الهي پير شي جوون
چرا مخالف پير شدن ايران هستين .. كلان اينجا براي جوونا چيزي نداره ، ازدواج سخت كار پيدا كردن سخت تفريحات هم كه هيچ خونه خريدن و ماشين خريدن سخت
درس خوندن پرهزينه ... نميدونم واقعا يك جوون اينجا بايد چه كنه
جوونامون از بیکاری و فساد و پارتی بازی دارن پیر میشن و نابود
به قول یه دوستی، بچه بودیم «بحران شیر خشک » داشتیم تا بمیریم که «بحران سنگ قبر» پیش بیاد!! چه گناهی داشتیم ما؟ کنکور 81 یادمه حدود دو میلیون شرکت کننده بودیم و تعداد بسیار اندک پذیرش.ازش رد شدیم.. دانشگاه، ارشد و دکترا..بعد که اومدیم بیرون دیدیم n تا دکترا هستیم بدون بازار کار. چقدر بد بختیم ما! تلاش خودمونو کردیم، موفق هم بودیم ولی تهش تازه فهمیدیم که هیچ چیزی دست تلاش و اختیار خودمون نبوده. خداییش ژنمون هم بد نبود! خدایا ما طلبمون از این زندگی رو از کی بگیریم؟ دنیامون که این شد حداقل کاش بهشت زیر پای دهه شصتیا باشه تا با این خیال دلمونو خوش کنیم و زندگی رو سر!!
ایران سالمند و معلول ازار ترین کشور دنیاست !
با ٤٣ سال سن و يك عمر درس زحمت يك خونه اجاره ايي دارم و حتي پول ازدواجم نداشتم، كسي هم نبود ژن مون رو خوب كنه، والله اگر جاي پدر مادرم بودم بچه دار نميشدم، بنگلادش ميخواييم؟ از اين مضخرفتر؟ بچه بياد كجا؟ چي بشه بعدش؟ كي به پدر مادرش وقت سر زدن داره الان؟ والله
گوش ما از این حرفا پره .... پیری و نمی دونم کاهش جمعیت ... یه چیزای الکی .... جمعیت داره منفجر میشه .. ... اگه تلاش های غیرتمند نیروی انتظامی و بهزیستی و شهرداری نبود سر تمام چهار راه ها و میادین مملو از کودکان ژنده پوش و گدا میشد ...

یه کشوری مثل سوئد 6 میلیون جمعیت داره با اون همه زیبائی و طبیعت و اقتصاد و رفاه ... و اگه این بی خردیها که در مورد جمعیت اینجا گفته میشه اونجا بهش عمل میکردند الان شده بود چیزی مثل سومالی با 100 میلیون ژنده پوش گرسنه ...
زمانی که بچه و جوون هستیم نیاز داریم که برنامه ریزی مناسب برای زندگیمون صورت بگیره. وگرنه وقتی پیر بشیم که غصه ای نداره. زرتی میفتیم می میریم عین خیال هیچ کسی هم نیست... تازه، قبل اینکه بمیریم هم یه مشت پیرزن پیرمرد مفلوک میشینیم دور هم کلی حرف مشترک و خاطره مشترک داریم که برای هم تعریف کنیم: هاچ زنبور عسل، رامکال، بنر، نل، بل و سباستین و سایر ننه مرده ها. همچنین: پت پستچی، نیک و نیکو، موش کوهستان، مهاجران، دکتر ارنست، جیمبو، ایکیوسان و غیره.
من مطمئنم که مسئولین این مشکل را نیز مانند سایر مشکلات با درایت کامل حل میکنند و خصوصا ما دهه شصتی ها
همان ژن های خوب وخودی ها که ثروت های نجومی وده هاشغل دارند بچه دار شوند کافی است ملت را راحت بگذارید تا بدرد خود بمیرند جوانان بخاطر بیکاری واجبار در ارتکاب جرم یا در زندان هستند یا اعدام شده اند یا جلای وطن
مسئولان باید با ایجاد مشوق جامعه رو به سنت ازدواج و فرزند آوری ترغیب کنند.با این وضع ما تا چند سال دیگه نیرویی برای دفاع از کشورمون هم نخواهیم داشت.
پاسخ ها
ناشناس
| Iran (Islamic Republic of) |
۱۲:۰۱ - ۱۳۹۶/۰۷/۱۱
شما با اين افكارت واقعا بايد در قرون وسطي زندگي ميكردي چطور شده الان بدنيا امدي؟؟؟؟؟
برچسب منتخب
# ماه رمضان # عید نوروز # جهش تولید با مشارکت مردم # دعای روز هفدهم رمضان