هشدار؛
آغاز جنگی دیگر در سوریه برای فتح صلح؛ ایران می تواند فاتح باشد!؟
در اینجا نگاه مسکو به سهم بازیگران از جنگِ صلح چیست؟ از کارت خود برای ما (ایران) هزینه خواهد کرد؟ برخی ها معتقدند که ایران تنها می تواند فاتح جنگ باشد و ابزار دیپلماتیک لازم برای فتح صلح را ندارد. نمی خواهیم درباره این گزاره قضاوت کنیم؛ اما وقت آن رسیده که تلاش کنیم، نشان دهیم این گزاره می تواند غلط باشد.
روز سه شنبه، بشار اسد، رئیس جمهور سوریه در سفری غیرمنتظره و غافلگیرکننده به سوچی روسیه سفر کرد و با «ولادیمیر پوتین»، رئیس‌جمهوری روسیه دیدار و گفت‌وگو کرد؛ دیداری که بازتاب زیادی در رسانه های جهان داشت و تحلیل ها و تفاسیر زیادی نیز حول محور آن ارائه شد.
مصطفی نجفی ـ به گزارش «تابناک»؛ در این نشست، رؤسای جمهوری دو کشور مسائل مربوط به حل و فصل سیاسی بحران در سوریه و همچنین روند فراهم سازی مقدمات برگزاری کنگره گفت‌وگوهای ملی سوریه طی چند روز آینده را بررسی کردند.
پوتین با یادآوری اینکه قرار است در 22 نوامبر با رؤسای جمهوری ایران و ترکیه نیز در مورد روند آتی اقدامات برای حل و فصل مناقشه در سوریه گفت‌وگو کند، گفت: «شما می دانید که ما به غیر از این شرکای محدود که با آنها دائم در تماس هستیم، فعالانه با دیگر کشورها، از جمله عراق، آمریکا، مصر، عربستان سعودی و اردن هم در این رابطه کار می کنیم.»
بشار اسد نیز تأکید کرد: دمشق آماده همکاری با همه کشورهایی است که خواهان مشارکت در حل سیاسی بحران سوریه است؛ اما این همکاری مشروط بر این است که به حاکمیت سوریه و استقلال در تصمیم گیری آن احترام گذاشته شود.
گفتنی است، بشار اسد ظرف تقریبا هفت سالی که از جنگ داخلی سوریه می‌گذرد، کمتر عازم خارج از کشور شده است. مهم‌ترین سفر خارجی اسد مربوط میشود، به اکتبر سال ۲۰۱۵. در آن هنگام اسد راهی مسکو شده بود و در جریان این سفر با ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه دیدار و گفت‌وگو کرد.
به نظر می رسد، سفر غیرمنتظره بشار اسد به سوچی و دیدار با پوتین سرنوشت ساز باشد. حال باید این به این پرسش ها پاسخ داد که؛ این پرسشی است که بیش از هر کسی به روسیه مربوط می شود. در واقع، روس ها از بشار اسد خواسته اند به سوچی سفر کند تا در آنجا در مورد آینده روند سیاسی حل بحران سوریه گفت وگو کنند.
این سفر می تواند حامل چند پیام دیپلماتیک و همچنین زمینه ساز تحولات و توافقات سرنوشت ساز در زمینه حل و فصل بحران سوریه باشد.
نخستین پیام به تحولات میدانی و جنگی سوریه مربوط است؛ جایی که داعش آخرین پایگاه خود در سوریه(ابوکمال) را از دست داده و پیروزی نهایی بر این گروه تروریستی اعلام شده است. در همین راستا، با انجام این سفر محور ایران، روسیه و سوریه قصد دارند اعلام کنند که جنگ میدانی در سوریه به نفع این محور تمام شده و دیگر دوره مبارزه برای ساقط کردن نظام سوریه و اسد تمام شده و اکنون زمان آن رسیده که طرفین بدون هیچ پیش شرطی با محور پیروز جنگ وارد مذاکره و گفتگو شوند تا بلکه این بحران از کانال های دیپلماتیک حل و فصل شود.
دوم؛ روس ها از اسد خواستند به روسیه سفر کند تا به همه اعلام نماید که اسد به همه تصمیماتی که روسیه در مورد سوریه گرفته، همراه و موافق است؛ مسأله ای که پوتین نیز صراحتا به آن اشاره کرد و گفته است که حضور اسد در سوچی به معنای آن است که وی با توافقات و تصمیمات محور روسیه همراه است، حال آنکه چندی پیش وقتی که توافقی میان ترکیه، روسیه و ایران در ادلب حاصل و منجر به استقرار نیروهای ارتش ترکیه در خاک سوریه شد، دمشق بارها اعتراض خود نسبت به حضور نیروهای ترکیه در خاک خود اعلام کرد و خواهان عقب نشینی ارتش ترکیه از خاک سوریه شد؛ مسأله ای که به نظر می رسد، حاکی از آن باشد که دولت سوریه از آن چندان خرسند نیست.
سوم؛ احتمال دارد که بشار اسد به روسیه فراخوانده شده تا تصمیم نهایی کرملین در مورد آینده سوریه و سرنوشت اش را به وی ابلاغ کنند و در همین راستا از اسد خواسته اند تا موضع گیری ها و کنش سیاسی خود را با تصمیماتی که گرفته شده است، هماهنگ کند. حال اینکه تصمیم احتمالی نهایی روس ها چه است بر ما روشن نیست!
در نهایت اینکه، میزبانی پوتین از رئیس جمهوری سوریه قبل از اجلاس سران کشورهای روسیه، ایران و ترکیه درباره سوریه که امروز در شهر سوچی روسیه برگزار می شود، مهم است. لذا به نظر می رسد آنچه روز گذشته پوتین به اسد گفته، امروز قرار است در سوچی میان سران سه کشور مورد مذاکره قرار گیرد و آنچه قرار است در این نشست مذاکره و توافق شود، مبنایی خواهد بود برای مذاکرات ژنو.
آغاز جنگ برای فتح صلح!
حال فارغ از همه این پیام ها، باید به تماس تلفنی روز گذشته پوتین با دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا، ملک سلمان پادشاه عربستان و بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل اشاره کرد.
بنا بر اعلام کرملین، پوتین در گفت‌وگو با ترامپ برای «تسهیل روند حل سیاسی» بحران سوریه بر اساس قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل و توافق‌های صورت‌گرفته میان مسکو و واشنگتن، اعلام آمادگی کرده است.
بنا بر اعلام کرملین، پوتین همچنین در گفت‌وگو با پادشاه عربستان، نخست وزیر اسرائیل و رئیس‌جمهور مصر، آنها را در جریان نتایج گفت‌وگوهایش با «بشار اسد» رئیس‌جمهور سوریه، قرار داده است.
این تماس ها به خوبی نشان دهنده آن است که مسکو قصد دارند، همه بازیگران ذی نفع و ذی نفوذ در بحران سوریه را وارد فرایند مذاکرات صلح کند؛ مسأله ای که هرچند در مورد موفقیت نهایی آن تردید وجود دارد، می تواند برای برخی از بازیگران از جمله ایران سرنوشت ساز باشد.
این فرایندی است که می توان آن را تلاش برای «فتح صلح» دانست. به نظر می رسد کرملین در وهله اول قصد داشته با دعوت اسد به روسیه یک نمایش پیروزمندانه از جنگ را به تصویر بکشد و اکنون نیز تلاش می کند، همه بازیگران دو محور را حول محور رویکرد خود به صلح جمع کند.
در اینجا مسکو پیشاپیش خود را یکی از فاتحان اصلی و نهایی صلح می بیند. سایر بازیگران نیز از دیدگاه مسکو می توانند وارد بازی صلح شوند و تا جایی که می توانند برای کسب امتیاز از آن تلاش کنند.
در اینجا، نگاه مسکو به سهم بازیگران از جنگِ صلح چیست؟ از کارت خود برای ما(ایران) هزینه خواهد کرد؟
نمی دانیم!...
اما آنچه می دانیم اینکه ما شش سال در سوریه با تروریست ها و تکفیری و در راس آن ها داعش جنگیدیم، شهید دادیم، هزینه دادیم و آخرین پایگاه داعش نیز به دست یک فرمانده ایرانی فتح شد تا دست برتر را در این کشور داشته باشیم.
برخی ها معتقدند که ایران تنها می تواند فاتح جنگ باشد و ابزار دیپلماتیک لازم برای فتح صلح را در اختیار ندارد. نمی خواهیم درباره این گزاره قضاوت کنیم؛ اما وقت آن رسیده که تلاش کنیم نشان دهیم که این گزاره می تواند غلط باشد.
حاصل شش سال جنگ برای ایران در سوریه پیروزی بود؛ اکنون باید تمام ظرفیت سیاسی و دیپلماتیک خود را برای پیروزی در صلح بسیج کنیم. شاید عده ای همچنان به ابزاری به نام مذاکره مخالف باشند کما اینکه عده ای نیز با جنگیدن در سوریه مخالف بودند؛ اما به نظر می رسد، هر دو دچار خطای راهبردی هستند. اکنون وقت مذاکره فرارسیده است. دیروز جنگیدیم تا امروز بتوانیم بهتر مذاکره کنیم و بیشتر امتیاز بگیریم. آنچه نیاز است راهنمای ما باشد مفهوم و اصلی بنیادینی با نام «منافع ملی» و «امنیت ملی» است.
در نهایت باید گفت، چند ماه دیگر قرار است در روسیه انتخابات ریاست جمهوری برگزار شود. به نظر می رسد پوتین نیاز به یک فتح خارجی برای دستیابی به فتحی داخلی به نام انتخابات دارد. این فتح خارجی جایی و چیزی جز سوریه نمی تواند باشد. لذا به نظر می رسد، روسیه عزم جدی خود برای حل و فصل بحران سوریه تا پیش از انتخابات ماه مارس سال آینده را آغاز کرده است. مسأله ای که پیش بینی نتایج و موفقیت و یا شکست آن هر چند بسیار دشوار است؛ اما تلاشی است که آغاز شده و جمهوری اسلامی ایران نیز باید در تمامی سطوح خود را برای این مرحله جدید و سرنوشت ساز آماده کند.
مصطفی نجفی ـ به گزارش «تابناک»؛ در این نشست، رؤسای جمهوری دو کشور مسائل مربوط به حل و فصل سیاسی بحران در سوریه و همچنین روند فراهم سازی مقدمات برگزاری کنگره گفت‌وگوهای ملی سوریه طی چند روز آینده را بررسی کردند.
پوتین با یادآوری اینکه قرار است در 22 نوامبر با رؤسای جمهوری ایران و ترکیه نیز در مورد روند آتی اقدامات برای حل و فصل مناقشه در سوریه گفت‌وگو کند، گفت: «شما می دانید که ما به غیر از این شرکای محدود که با آنها دائم در تماس هستیم، فعالانه با دیگر کشورها، از جمله عراق، آمریکا، مصر، عربستان سعودی و اردن هم در این رابطه کار می کنیم.»
بشار اسد نیز تأکید کرد: دمشق آماده همکاری با همه کشورهایی است که خواهان مشارکت در حل سیاسی بحران سوریه است؛ اما این همکاری مشروط بر این است که به حاکمیت سوریه و استقلال در تصمیم گیری آن احترام گذاشته شود.
به نظر می رسد، سفر غیرمنتظره بشار اسد به سوچی و دیدار با پوتین سرنوشت ساز باشد. حال باید این به این پرسش ها پاسخ داد که؛
چرا چنین سفری می تواند سرنوشت ساز باشد و این سفر حامل چه پیام هایی می تواند باشد؟
این سفر می تواند حامل چند پیام دیپلماتیک و همچنین زمینه ساز تحولات و توافقات سرنوشت ساز در زمینه حل و فصل بحران سوریه باشد.
نخستین پیام به تحولات میدانی و جنگی سوریه مربوط است؛ جایی که داعش آخرین پایگاه خود در سوریه(ابوکمال) را از دست داده و پیروزی نهایی بر این گروه تروریستی اعلام شده است. در همین راستا، با انجام این سفر محور ایران، روسیه و سوریه قصد دارند اعلام کنند که جنگ میدانی در سوریه به نفع این محور تمام شده و دیگر دوره مبارزه برای ساقط کردن نظام سوریه و اسد تمام شده و اکنون زمان آن رسیده که طرفین بدون هیچ پیش شرطی با محور پیروز جنگ وارد مذاکره و گفتگو شوند تا بلکه این بحران از کانال های دیپلماتیک حل و فصل شود.
دوم؛ روس ها از اسد خواستند به روسیه سفر کند تا به همه اعلام نماید که اسد به همه تصمیماتی که روسیه در مورد سوریه گرفته، همراه و موافق است؛ مسأله ای که پوتین نیز صراحتا به آن اشاره کرد و گفته است که حضور اسد در سوچی به معنای آن است که وی با توافقات و تصمیمات محور روسیه همراه است، حال آنکه چندی پیش وقتی که توافقی میان ترکیه، روسیه و ایران در ادلب حاصل و منجر به استقرار نیروهای ارتش ترکیه در خاک سوریه شد، دمشق بارها اعتراض خود نسبت به حضور نیروهای ترکیه در خاک خود اعلام کرد و خواهان عقب نشینی ارتش ترکیه از خاک سوریه شد؛ مسأله ای که به نظر می رسد، حاکی از آن باشد که دولت سوریه از آن چندان خرسند نیست.
سوم؛ احتمال دارد که بشار اسد به روسیه فراخوانده شده تا تصمیم نهایی کرملین در مورد آینده سوریه و سرنوشت اش را به وی ابلاغ کنند و در همین راستا از اسد خواسته اند تا موضع گیری ها و کنش سیاسی خود را با تصمیماتی که گرفته شده است، هماهنگ کند. حال اینکه تصمیم احتمالی نهایی روس ها چه است بر ما روشن نیست!
در نهایت اینکه، میزبانی پوتین از رئیس جمهوری سوریه قبل از اجلاس سران کشورهای روسیه، ایران و ترکیه درباره سوریه که امروز در شهر سوچی روسیه برگزار می شود، مهم است. لذا به نظر می رسد آنچه روز گذشته پوتین به اسد گفته، امروز قرار است در سوچی میان سران سه کشور مورد مذاکره قرار گیرد و آنچه قرار است در این نشست مذاکره و توافق شود، مبنایی خواهد بود برای مذاکرات ژنو.
آغاز جنگ برای فتح صلح!
حال فارغ از همه این پیام ها، باید به تماس تلفنی روز گذشته پوتین با دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا، ملک سلمان پادشاه عربستان و بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل اشاره کرد.
بنا بر اعلام کرملین، پوتین در گفت‌وگو با ترامپ برای «تسهیل روند حل سیاسی» بحران سوریه بر اساس قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل و توافق‌های صورت‌گرفته میان مسکو و واشنگتن، اعلام آمادگی کرده است.
بنا بر اعلام کرملین، پوتین همچنین در گفت‌وگو با پادشاه عربستان، نخست وزیر اسرائیل و رئیس‌جمهور مصر، آنها را در جریان نتایج گفت‌وگوهایش با «بشار اسد» رئیس‌جمهور سوریه، قرار داده است.
این تماس ها به خوبی نشان دهنده آن است که مسکو قصد دارند، همه بازیگران ذی نفع و ذی نفوذ در بحران سوریه را وارد فرایند مذاکرات صلح کند؛ مسأله ای که هرچند در مورد موفقیت نهایی آن تردید وجود دارد، می تواند برای برخی از بازیگران از جمله ایران سرنوشت ساز باشد.
این فرایندی است که می توان آن را تلاش برای «فتح صلح» دانست. به نظر می رسد کرملین در وهله اول قصد داشته با دعوت اسد به روسیه یک نمایش پیروزمندانه از جنگ را به تصویر بکشد و اکنون نیز تلاش می کند، همه بازیگران دو محور را حول محور رویکرد خود به صلح جمع کند.
در اینجا مسکو پیشاپیش خود را یکی از فاتحان اصلی و نهایی صلح می بیند. سایر بازیگران نیز از دیدگاه مسکو می توانند وارد بازی صلح شوند و تا جایی که می توانند برای کسب امتیاز از آن تلاش کنند.
در اینجا، نگاه مسکو به سهم بازیگران از جنگِ صلح چیست؟ از کارت خود برای ما(ایران) هزینه خواهد کرد؟
نمی دانیم!...
اما آنچه می دانیم اینکه ما شش سال در سوریه با تروریست ها و تکفیری و در راس آن ها داعش جنگیدیم، شهید دادیم، هزینه دادیم و آخرین پایگاه داعش نیز به دست یک فرمانده ایرانی فتح شد تا دست برتر را در این کشور داشته باشیم.
برخی ها معتقدند که ایران تنها می تواند فاتح جنگ باشد و ابزار دیپلماتیک لازم برای فتح صلح را در اختیار ندارد. نمی خواهیم درباره این گزاره قضاوت کنیم؛ اما وقت آن رسیده که تلاش کنیم نشان دهیم که این گزاره می تواند غلط باشد.
حاصل شش سال جنگ برای ایران در سوریه پیروزی بود؛ اکنون باید تمام ظرفیت سیاسی و دیپلماتیک خود را برای پیروزی در صلح بسیج کنیم. شاید عده ای همچنان به ابزاری به نام مذاکره مخالف باشند کما اینکه عده ای نیز با جنگیدن در سوریه مخالف بودند؛ اما به نظر می رسد، هر دو دچار خطای راهبردی هستند. اکنون وقت مذاکره فرارسیده است. دیروز جنگیدیم تا امروز بتوانیم بهتر مذاکره کنیم و بیشتر امتیاز بگیریم. آنچه نیاز است راهنمای ما باشد مفهوم و اصلی بنیادینی با نام «منافع ملی» و «امنیت ملی» است.
در نهایت باید گفت، چند ماه دیگر قرار است در روسیه انتخابات ریاست جمهوری برگزار شود. به نظر می رسد پوتین نیاز به یک فتح خارجی برای دستیابی به فتحی داخلی به نام انتخابات دارد. این فتح خارجی جایی و چیزی جز سوریه نمی تواند باشد. لذا به نظر می رسد، روسیه عزم جدی خود برای حل و فصل بحران سوریه تا پیش از انتخابات ماه مارس سال آینده را آغاز کرده است. مسأله ای که پیش بینی نتایج و موفقیت و یا شکست آن هر چند بسیار دشوار است؛ اما تلاشی است که آغاز شده و جمهوری اسلامی ایران نیز باید در تمامی سطوح خود را برای این مرحله جدید و سرنوشت ساز آماده کند.
*کارشناس مسائل خاورمیانه و عضو شورای سردبیری «تابناک جهان»
غیر قابل انتشار: ۳
در انتظار بررسی: ۷
انتشار یافته: ۲۹
وقتی با حذف اسد ایران حذف شدهو روسیه از شرق و غرب در سوریه باج میگیرد
چرا چنین نکند
عجیب تماسی بود تماس ترامپ
ایران هم که همه معادلاتش را روی بقای اسد بسته
خوشگلدیرو عشقه
افرين بر اسد در مقابل ظلم مقاومت كرد و الان پيروزي نوش جانش ما ایرانیان هنوز خاطره جنگ بوسنی رو باید به خاطر داشته باشیم، بعد از اینکه علی عزت بگوویچ کمکهای زیادی از ایران در طول جنگ گرفت و بارها به ایران سفر کرد ، ولی درنهایت پس از پیروزی در جنگ ، ایران نتوانست منافعی که میتوانست داشته باشد را تامین کند . نتیجه گیری از آن واقعه و حالای سوریه رو به شما واگذار میکنم. پاسخ ها
بختیاروند
| 
| ۱۲:۲۹ - ۱۳۹۶/۰۹/۰۱
تو هنوز نفهمیدی که ما برای امنیت کشور خودمون در سوریه می جنگیدیم؟؟؟؟؟؟؟ نقشه امپراتوری خیالی داعش رو دیدی؟؟؟قرار بود سرزمین خراسان بهشت داعش باشه صد بار گفتيم حالا هم ميگيم به پوتين نبايد اعتماد كرد پوتين سوريه را به دو قسمت مساوي بين خود و آمريكا تقسيم خواهد كرد سردار سلیمانی کار بسیار غرورآفرین و مقتدرانه ای انجام دادند که بسیار شایسته و در خور نظام اسلامیمان است.من یک توصیه برادرانه به سردار دارم اینکه این تنها نصف کار است نصف دیگر آن بدست آوردن بازار کار و منافع اقتصادی برای کشورمان است که با شروع بازسازی در عراق و سوریه حاصل میشود و میتواند باعث افزایش اشتغال جوانان گردد چون سزاوار نیست که جنگ و شهید دادن در مبارزه با داعش برای ایران باشد ولی منافع اقتصادی حاصل از این پیروزی به کشورهای دیگر برسد ما همانطور که در جنگ با داعش کوتاه نیامدیم در بدست آوردن بازار اقتصادی بعد از آن هم باید تلاش مضاعف کنیم و کوتاه نیاییم.
همانگونه که با گفتن خلیج.... بجای خلیج فارس رگِ غیرتمان بیرون میزنه اما اصلا برایمان مهم نیست که خزر را دو دستی به روسیه داده ایم با همه نفت و امکانات و ماهیگیری و غیره اش ما می خواهیم همه چیز را با جنگ به پیش ببریم. انعطاف ناپذیری در برابر داعش و دیگر گروه های تروریستی لازم است، ولی در برابر همه دنیا بی گمان نتیجه مثبتی را به دنبال نخواهد داشت. ما در همه چهل سالی که از عمر انقلاب می گذرد، دو بار از مواضع خودمان کوتاه آمده ایم، یکی در سال 67 و دیگری در ماجرای پرماجرای برجام! با چنین روش انعطاف ناپذیری نمی توان در هیچ کجا توفیقی داشت، ضمن اینکه سوی دیگر سیاست ما نادیده گرفتن منافع ملی به خاطر همین انعطاف ناپذیری است، که بارزترین نمونه آن فراموش شدن مسئله غرامت گیری از عراق است. با سیاستی اینچنینی که سبب شده است همه دنیا بفهمند ایران به سبب دشمنی افسارگسیخته با چند کشور حاضر است به همه باج بدهد، نمی توان در هیچ زمینه ای انتظار توفیقی را داشت. حتی توافق های ما هم به شکست می انجامد، که نمونه آن همین برجام است. اگر ما روزی توانستیم حق آبه خود از هیرمند را زا افغانستان بگیریم، یا عراق را وادار کنیم نقشه مناطق مین گذاری شده در ایران را به ما بدهد، آنوقت می توانیم از چیزهای بزرگتر و مهمتری نیز حرف بزنیم. حتی صحبت کردن از منافع واقعی ایران در محافل سیاسی ما به صورت امری مذموم در امده است، و همه سیاست ما به دشمنی هایی نامعقول و ناسنجیده محدود شده است، دشمنی ای که در نهایت به تقویت همان دشمنان و ضعف فزاینده خودمان انجامیده است. غربیها اذعان دارند وزیر امور خارجه واقعی ایران سردار سلیمانی می باشد . تنها کافی است به بحران همه پرسی کردستان و نقش سردار سلیمانی در حل آن اشاره کنیم . پس ما نه تنها ابزار نظامی بلکه ابزار سیاسی لازم را هم در اختیار داریم و به موقع از آنها استفاده می کنیم ولی استفاده از آن تابع شرایطی است . بهتر است عجله نکنیم و با صبر و حوصله پیش برویم و کاری نکنیم برگ های برتری ما توسط خودمان سوزانده شوند . لازم به یادآوری است که هر مهره ای در نظام کارکرد خود را دارد و کسی منکر زحمات وزارت امور خارجه نیست ولی تا به حال آنچه نتیجه عملی و ملموس مثبت برای ما داشته ثمره تلاش هماهنگ فازهای سیاسی و نظامی کشور بوده است به نظرم نیروهای ایران به همراه حزب الله لبنان و حتی نیروهای شیعی که از کشورهای افعانستان و پاکستان در طول این چند سال در جبهه سوریه جنگیدن و پیروزی های بزرگی را که البته با کمک نیروی هوایی قدرتمند روسیه بدست آوردن، فقط به عنوان پیاده نظام روسیه حیله گر نقش داشتن و اگر دقت کنید سفر اخیر اسد به روسیه که خیلی هم غیر منتظره نبود تایید کننده این فرضیه است تصمیم نهایی که در راستای منافع روسیه است به اسد تحمیل خواهد شد و شک نکنید اسد در معادلات سیاسی آینده سوریه جایی نخواهد داشت سفره ای که در آینده نزدیک، در سوریه پهن خواهد شد متاسفانه ایران کمترین سهم را خواهد داشت شاید بزرگترین دستاورد برای ایران دورکردن خطر داعش از مرزهای کشورمان باشد توقع زیادیه که روسیه برا خاطر ایران پا توی سوریه گذاشته باشه. به هر حال اونا منافع خودشونو در نظر دارن و دارن هزینه می دن. هزینه جنگنده ها و بمب افکنا و نیروهاشون مگه کم هزینه ایه؟ اونا هم کشته دادن.اونا تصورشون اینه با راضی کردن آمریکا و عربستان و اسرائیل جنگ تموم میشه. اونا مثل ما نیستن که آرمان فلسطین داشته باشند. اونا به این هم راضی نیستن که دولت سوریه خطری برا اسرائیل داشته باشه. فعلا که توی صحنه هستن و نقشه آمریکا و صهیونیسم نقش بر آب شده. تا همین اندازش هم شکر داره. و تا جایی که منافع مشترک داریم باید همکاری داشته باشیم و اونا هم راضی بمونن تا جایی که امکان داره.
شما هم این قدر زیر دل ما رو هی خالی نکن. همش هشدار بخاطر روسیه. خداییش اگه خود شما بودین با روسیه چیکار میکردین؟
در هر صورت............ ما همیشه ادای پیروزی رو درمیاریم . درسوریه وعراق ما ابزار پیروزی رو دراختیار نداریم.توانمندی اقتصادی وصنعتی میخواهد که ما فاقد اون هستیم. بعضی ها نمی جنگن و مزایایی ندارنبعضی ها می جنگند و مزایایی دارن
بعضی ها می جنگن مزایایی ندارن
بعضی ها نمی جنگن و مزایایی دارن
جناب آقای دکتر ظریفمنتظر دستاوردهای شگرف شما در این مذاکرات هستیم، امید است که بدرخشید و شاهکاری خلق نمایید، تمامی مجاهدتها و خون شهیدان هم اینک سرمایه شماست تا مسیر تاریخ را به سوی نیکی و امنیت منطقه و دستاوردهای حداکثری برای ایران عزیزمان سوق دهید.
جناب آقای دکتر
کوتاه نیایید
هر آنچه در چنته دارید رو کنید، انشالله شفاعت شهدا نصیبتان خواهد گردید.
دعای خیر ایرانیان بدرقه راهتان باد
با دست پر بازگردید
یا علی
ما دعا ميكنيم براي سران ديپلمات كشورمان كه حداقل اينبار از اين همه هزينه براي منافع ايران مذاكره كنند و نه كشورهاي ديگر اکنون زمان آن رسیده که مسئولان رده بالا با یک تاکتیک حساب شده با تمام کشورها درگیر مستقیم وغیرمستقیم در جنگ سوریه وارد فازجدید تعامل ازنوع نرم شود تا منافع ملی ما با این همه هزینه وشهید تامین گردد چونکه تمام کشورهای درگیر فهمید اند که ایران در روی زمین یک بازیگر قهاری است.پس اگر آنها فهمیداند باید با مذاکره به خواسته خودبرسند مانیز باید بگونه ای واردمذاکره شویم که مانند بعد نظامی دست برترراداشته باشیم جنگ دیپلماسی شروع شده وهیچ چیز نباید مانع تامین منافع ملی ما شودچون این راهی است که خواسته یاناخواسته درآن گام نهادیم وبابت آن کشور هزینه سنگینی پرداخته. ایران بایداز کشمکش های گذشته که تاکنون درگیرآن بوده ازجمله افغانستان ، لبنان ، فلسطین ، عراق و سوریه درس گرفته ودرقبال تمام هزینه هایی که برای آن داده خصوصاً جوانان غیرتمندی که برای آن خون داده وبه شهادت رسیده اند ویا به اسارت برده شده اند باکمال دقت وتیز هوشی منافع ملی وامنیت منطقه را درراس گفتگوهایش قراردهد . اگر به علت مشکلات مالی نمی تواند در بازسازی کشورهای عراق وسوریه مشارکت جدی داشته باشد نباید در بعدسیاسی قافیه را ببازد .انشاءا... به برکت خون شهدا همچنان ایران در راس قدرت منطقه ای حرف اول را خواهد زد. تاوقتی پای استکبار در میان باشد ایران نمی تواند در سوریه جای پایی داشته باشد قطعا ایران در سوریه به آرمانهای خود نخواهد رسید گاهی می شود جنگ آسان تر از صلح و میز مذاکره باشد در جنگ نظامیان دست برتر را دارند و به پیروزی می رسند ولی سیاسیون جنگ را بر پا می کنند ولی در میز مذاکره سیاسیون با مامله گری دستاورد نظامیان را به باد می دهند تاریخ گواه این مدعا است توهم منافع در سوریه هرریس جمهوری بفکر منافع کشورخودش هست ما همیشه در تامین هزینه ها پیروزیم و در بهره برداری شکست میخوریم تحلیل ناخوشایندی از جنس حوادث پایان جنگ بود تمامی کشور ها به فکر منافع خودشون هستند حتی ایران.منافع ایران توی این بود که اسد بمونه و مخالفهای او و داعش شکست بخورن حتی به قیمت نابودی تمامی زیرساختهای سوریه.
مطمئنا اگر ایران از اسد حمایت نمیکرد ، به سرعت اسد سقوط می کرد و مخالفهای او به قدرت می رسیدن و سوریه اینقدر خسارت نمیدید ولی اون موقع وزن سیاسی و امنیتی ایران توی منطقه بهتر بود یا حالا؟
ایران الان تقریبا داره خاورمیانه را مدیریت میکنه
متعجبم! مسئولین مدام میگفتند که برای حفظ اسلام در سوریه و عراق میجنگیند! حالا که الحمدلله داعش نابود شده به فکر منافع سیاسی خود در کشورهای مربوطه هستید!این نشان از این دارد که همه زحمت برای رضای خدا نبوده پس اگر عاقبتش بد شد بدونید مشکل از کجاست
وقتي بيش از 90درصد مردم سوريه اهل تسنن هستند هرگونه توافق براي بقاي بشار اسد و منافع ايران برباد خواهد رفت و بايد به حق حاكميت اكثريت مردم سوريه احترام قائل شد تا ايران بتواند در كمال آرامش منافعش تامين شود .ديگر دوران ناآگاهي مردم كشورها بخصوص مردم سوريه كه بيش از يك ميليون نفر كشته و صدها هزار نفر مجرو ح و زنداني و اسير و دهها ميليون نفر آواره شده اند و كشورشان نابود شده است منافع ملي اين مردم بيش از منافع ملي ساير كشورهاست این همه ادم ومسلمان کشته شدند که نمایش پیروزی داده شود?!!!!!