محیط زیست کشور را از هر زاویهای که نگاه کنیم، از آن بوی درد میآید. گوشهای از این خاک نیست که از گزند مشکلات جان سالم به درد برده است. کم آبی، خشک شدن تالابها و دریاچه ها، مشکل ریزگرده و آلودگی ها، کاهش چشمگیر جنگلها و هزار و یکی مشکل دیگر زیست محیطی چندین دهه است در این کشور لاینحل مانده اند. مشکلاتی که روز به روز بزرگتر میشوند و هر روز که میگذرد بر دامنه آسیب افزوده میشود.
به گزارش «تابناک»، این مشکلات در شرایطی سر بر میآورند و رشد میکنند که با برنامه ریزی درست میتوان از ظرفیت جامعه دانشگاهی برای حل اصولی آنها استفاده کرد. جامعه دانشگاهی ما پر از ایدههای جوان و سازندهای است که راه حلهای متفاوتی برای حل مشکلات زیست محیطی کشور دارند. اما آیا مسئولان محیط زیست کشور تاکنون به این ظرفیت آماده توجه کرده اند؟
متأسفانه آنگونه که از شواهد پیداست، مسئولان کشور در همه زمینهها و به ویژه محیط زیست کمترین رابطه را با جامعه دانشگاهی دارند. برخلاف کشورهای پیشرفته که در تمامی بحران هایشان یکی از بازوهای اصلی حل مسئله جامعه دانشگاهی است، در کشور ما استفاده از این ظرفیت مورد غفلت قرار میگیرد. این در حالی است که علم همیشه بهترین و تازهترین راه حلها را در دل خود دارد.
در کشور ما تعداد انگشت شمار و اندکی از طرحها را میتوان یافت که از ظرفیت دانشگاهی برای حل مسائل استفاده کنند. برای نمونه یک قدم سازنده که اخیرا صورت گرفته است مربوط به احیای تالاب انزلی است. محققان شهرک علمی و تحقیقاتی اصفهان طرح «احیای تالاب انزلی به روش زیستپالایی با فناوریهای بومی» را به سازمان حفاظت محیط زیست ارائه کردهاند که مورد پذیرش این سازمان قرار گرفته است؛ بنابراین با توجه به نکات مطرح شده میتوان گفت که قطعیترین راه برای حل بسیاری از مشکلات لاینحل کشور ما کمک گرفتن از دانشگاه و دانشگاهیان است. مسئولان میتوانند با دادن بودجههایی به دانشگاه ها، آنها را تشویق به ارائه طرحهای کاربردی برای حل مشکلات کشور بکنند.
هر چقدر رابطه دانشگاه و مسئولان کشور در حل مسائل بیشتر شود، سود آن هر به هر دو طرف ماجرا میرسد. زیرا از یک سو مسئولان از این همه انتقاد و نگرانی در میآیند، و از سوی دیگر جامعه دانشگاهی از رکوردی که به آن دچار است، خلاصی مییابد.
جامعه دانشگاهی از یک سو، به تازهترین ایدهها و تکنولوژیهایی که در دنیا برای حل مسائل وجود دارند دسترسی دارد؛ و از سوی دیگر این نیروی تازه نفس و جوان انگیزه زیادی برای دیده شدن و کمک به جامعه دارد و همین باعث میشود، راه حل هایش چندین برابر بیشتر از راه حلهای کنونی مثمر ثمر باشند.
بنابراین، در جامعه ما مسئولان اگر به دنبال حل مسائل محیط زیستی هستند و میخواهند به تراژدی دهههای گذشته پایان دهند، باید به سراغ جامعه دانشگاهی بروند و راه حلها را از آنها جویا شوند. به طور قطع انگیزه و انرژیای که جامعه دانشگاهی برای حل مشکلات دارد، هیچ بخش دیگری ندارد. بهتر است مسئولان ایدههای فرسوده و ناکارآمد گذشته را کنار بگذارند و به جای آن کار را به دست نیروی تازه نفس و توانمند بسپارند.