«مخترع ایرانی مدعی ساخت ماشین زمان شد»؛ این تیتری است که از یکی، دو روز پیش در رسانه‌های داخلی شایع شد و از صبح امروز، به مطبوعات و رسانه‌های خارجی نیز راه یافت؛ خبری که در بهترین حالت از سوی این رسانه‌ها غیرممکن دانسته شده و در بیشتر موارد نیز با تمسخر غربی‌ها روبه‌رو شده است.
به گزارش «تابناک»، از روز گذشته، خبری در سطح فضای مجازی ایرانی منتشر شد، مبنی بر این که فردی به نام «علی رازقی» که خود را سرپرست «مرکز هدایت راهبردی مخترعان و مبتکران کشور» می‌خواند، دستگاهی اختراع کرده که می‌تواند رخدادهای آینده را پیش‌بینی کند!
اما جرقه اولیه این خبر، هنگامی زده شد که یکی از خبرگزاری‌های کشور، با انتشار خبر ساخت چنین دستگاهی نوشت: رازقی «رکورددار ثبت اختراع در کشور با ثبت ۱۷۹ طرح» است.
وی در مصاحبه با این خبرگزاری مدعی شده بود، تنها با هزینه پانصد هزار تومان، دستگاهی به اندازه یک کیس رایانه ساخته که می‌تواند آینده افراد تا پنج یا هشت سال آینده را با دقت ۹۸ درصد پیش‌بینی کند؛ هرچند این خبر اندکی بعد، از روی خروجی این خبرگزاری حذف شد، بازتاب گسترده‌ای در عرصه خبری پیدا کرد و مصاحبه بعدی یک روزنامه مطرح با رزاقی، به این جو دامن زد؛ مصاحبه‌ای که وی در آن ادعاهایی از نحوه کار دستگاهش گرفته تا داشتن مشکل شخصی با نیوتن و اینشتین را مطرح کرده بود.
اما ماجرا تازه پس از این جالب می‌شود؛ خبری که از همان آغاز از سوی اکثر قریب به اتفاق حاضران در فضای مجازی و نیز رسانه‌ای دستمایه طنز قرار گرفت و احتمالاً مصاحبه روزنامه نامبرده با این فرد نیز بر همین اساس انجام گرفته باشد، به سرعت به میان رسانه‌های انگلیسی زبان راه یافت و در میانه جنگ تبلیغاتی و رسانه‌ای غرب علیه ایران، ابزار طنز و تمسخری نیز به دست این رسانه‌ها داد.
اول از همه، این روزنامه «تلگراف» بود که موضوع را مورد توجه قرار داد و با انتشار بخش‌های مورد علاقه خود از مصاحبه رازقی، هدف اصلی را ـ که اتهام زنی به ایران بود ـ به خوبی انجام داد.
روزنامه «ایندیپندنت»، دیگر روزنامه انگلیسی نیز در همین راستا حرکت کرده و کار همکار خود را تکمیل نمود؛
نخست، این روزنامه بدون اینکه اشاره کند اصلاً مؤسسه‌ای به نام «مرکز هدایت راهبردی مخترعان و مبتکران کشور» در ایران شناخته شده نیست، موضوع را به گونه‌ای جلوه داده که گویا این مؤسسه، از نهادهای وابسته و تحت حمایت دولت ایران است!
در ادامه، ایندیپندنت با انتشار بخش‌هایی از ادعاهای رازقی که گفته دستگاهش می‌تواند مورد استفاده دولت قرار گرفته و حتی جنگ‌ها و برخوردهای نظامی را پیش بینی کند، ارتباط این شخص با دولت ایران را تحکیم می‌کند.
در پایان آن که این روزنامه به نتیجه‌گیری از مقدمات نادرست خود می‌پردازد و با طرح این ادعا که ایران همواره تلاش داشته با انتشار تصاویر و اخبار غیرواقعی، خود را در عرصه فناوری پیشرو نشان دهد، موارد دیگری از جمله ساخت هواپیمای جنگنده توسط ایران را نیز زیر سؤال برده است. موفقیت ایران در فرستادن میمون به فضا، از دیگر مواردی است که دستمایه ابراز تردید روزنامه ایندیپندنت قرار گرفته است.
روزنامه «هافینگتون پست»، کمی علمی‌تر و منطقی‌تر با ماجرا برخورد و خبر را در بخش فناوری خود بررسی کرده است. این روزنامه پس از انتشار بخش‌هایی از اظهارات رازقی می‌نویسد: «متأسفانه، به نظر می‌رسد عناصر این داستان با هم جفت و جور نمی‌شوند».
نخستین دلیل این روزنامه، آن است که هیچ سابقه‌ای با نام علی رازقی در بخش انگلیسی خبرگزاری ایرانی منتشرکننده خبر وجود ندارد. دوم آن که در هیچ جای فضای مجازی، نامی از مرکز تحقیقاتی مورد ادعای این فرد به چشم نمی‌خورد؛ بنابراین، هافینگتون پست نتیجه می‌گیرد این خبر، یا صرفاً یک شوخی رسانه‌ای است و یا کار یک مخترع فریبکار است، که در هر دو صورت ادعای تازه‌ای نیست.
پایگاه‌های خبری مشهور به ضدیت با جمهوری اسلامی ایران، همچون سایت اسرائیلی «آروتز شوا» و شبکه خبری «العربیه» نیز چنین فرصت طلایی را از دست نداده و خبر را منتشر کرده‌اند. البته این دو پایگاه خبری، صرفاً با انتشار گزینشی مصاحبه با رزاقی، به هدف خود دست یافته و ارتباط مورد نظرشان با حکومت ایران را القا کرده‌اند.
به هر حال، آن گونه که مشخص است، این ادعا و البته دامن زدن به آن، بهانه‌ای به دست رسانه‌های غربی و مخالف ایران داده تا افکار عمومی را علیه دستاوردهای واقعی و انکارناپذیر ایران در عرصه فناوری تحریک کنند.
اما پرسش اینجاست که چرا باید چنین خوراک رسانه‌ای حاضر و آماده‌ای برای بالا‌تر کشیدن شعله جنگ تبلیغاتی به دست غربی‌ها داده شود؟!
بی‌‌گمان، مسئولیت این فضای شکل گرفته، بیش از آن که متوجه خود فرد مدعی باشد، از یک سو متوجه کسانی است که تریبون‌هایی در اختیار این افراد می‌گذارند و از سوی دیگر، نهادهای رسمی ذیربط که به سرعت نسبت به تکذیب این گونه ادعا‌ها و برخورد با افراد مدعی عمل نمی‌کنند.
بدون شک شمار افرادی که در توهم انجام کارهای خارق‌العاده، از دستاوردهای علمی گرفته تا کرامات و خوارق عادات هستند، در هیچ کجای دنیا کم نیست؛ بنابراین، این وظیفه مهم رسانه‌ها و نهادهای مربوطه است که با رصد دقیق اخبار و سنجش درست بودن آن‌ها، خبری را منتشر نکنند که ابزار تمسخر ایران و ایرانی را در اختیار دیگر کشور‌ها قرار دهد.
صد البته در فضایی مانند آنچه هم اکنون وجود دارد و فشارهای غرب علیه پیشرفت‌های فناورانه ایران در حوزه‌های نظامی و هسته‌ای، بازتاب‌های منفی اشتباه در این زمینه، بیش از پیش خودنمایی خواهد کرد.