پسر دانشجويي به خاطر نشستن روي صندلي اتوبوس دست به قتل زد و فراري شد.
شامگاه چهارشنبه هفته پيش ماموران كلانتري جواديه به نزديكي پايانه جنوب رفتند تا درباره يك نزاع خونين تحقيق كنند. فردي از طريق مركز فوريت‌هاي پليسي 110 وقوع اين درگيري را به ماموران گزارش داده و گفته بود در جريان دعوا، يك پسر جوان به شدت زخمي شده است و خونريزي دارد. ماموران وقتي به محل رسيدند، خود را در برابر پيكر بي‌جان جوان 18 ساله‌اي ديدند. دو پسر ديگر نيز بالاي سر جسد ايستاده بودند. آنها خودشان را از دوستان مقتول معرفي و هويت قرباني را علی اعلام كردند.
پس از گزارش اين قتل به بازپرس كشيك جنايي به دستور او تيمي از كارآگاهان ويژه مبارزه با قتل پليس آگاهي تحقيق در اين رابطه را بر عهده گرفتند آنها بعد از انتقال جسد به پزشكي قانوني به بازجويي از دوستان ناصر پرداختند.
يكي از آنها كه پسري 20ساله به نام «حميد» است، گفت: «من و دوست ديگرم حسن ساكن تهران هستيم، اما در دانشگاه سمنان درس مي‌خوانيم و دو نفري آخر هفته‌ها با هم به تهران برمي‌گرديم اين هفته هم طبق معمول به ترمينال سمنان رفتيم تا سوار اتوبوس شويم در آنجا بر سر نشستن روي صندلي با سه پسر جوان درگيري پيدا كرديم آنها هم در دانشگاه ما درس مي‌خواندند و ساكن تهران بودند در ترمينال ما كمي با هم جر و بحث كرديم، اما با دخالت ديگران دعوا تمام شد.»
اين جوان ادامه داد: «در طول راه چندبار بين ما درگيري به وجود آمد و حتي تا آستانه كتك‌كاري هم پيش رفتيم اما هر دفعه بقيه مسافران دخالت و ما را از هم جدا كردند. به نزديكي تهران كه رسيديم من با ناصر كه از دوستان صميمي‌مان بود تماس گرفتم و موضوع را به او اطلاع دادم و گفتم مي‌خواهم درس ادبي به اين سه پسر بدهم او هم قبول كرد به ما كمك كند. ناصر به ترمينال جنوب آمد و وقتي از اتوبوس پياده شديم، سه نفري آنها را تعقيب كرديم و در بيرون از ترمينال در نزديكي مجتمع قضايي بعثت با هم درگير شديم. دعوا خيلي زود بالا گرفت و در اين اثنا يكي از آن دانشجويان چاقويي را از جيبش بيرون كشيد و با آن ضربه‌اي به علي زد و بعد هر سه فرار كردند.»
كارآگاهان بعد از روشن شدن جزييات اين نزاع خونين تلاش خود را براي شناسايي سه دانشجوي فراري آغاز كردند و به هويت آنها پي بردند. بنابر اين گزارش، متهمان هنوز دستگير نشده‌اند و تحقيقات براي به‌دام انداختن آنها ادامه دارد.
منبع: شرق
خوب نباید اون صندلی خوبه رو اونا می گرفتن، حقش بود که کشته بشه. 
ای شیرینی! ای حلوا! 