چه گناهی کردیم اینجا به دنیا اومدیم، خدایا یه ماشین میخوام، چکار کنم؟

تاو قتی هرروز ریال بی ارزش و بی ارزش تر میشود یا به عبارتی هرروز دلار بالا و بالاتر میرود. خودرو .خانه و بطور کامل همه و همه چیز . هم هرروز و هر ساعت بالا و بالا و بالاتر میرود. تا وقتی ارزش ریال بالا نرود. همین اش و همین کاسه است. هرروز گرانی و گرانی و گرانی بیشتر . قیمتها هرروز بالا و بالا وبالا تر . حالا مسوولین هرروز صغری کبری بچینند که باید ال شود وبل شود. نرود میخ آهنین در سنگ.

تنها آرزوم این شده بتونم یک جوری ازاین مملکت فرارکنم
حتی راضیم توکشورهای جنگ زده زندگی کنم
چندسال پیش میگفتیم بیچاره مردم ونزویلا
چه عذابی میکشن بااین گرونیها
الان جوری شده حتی به زندگی مردم ونزویلاحسودیم میشه
زورمون که به مسولیین نمیرسه
ولی تودلال دلارنخر

همش درده ............................. ولی دوا نداره !!!!!!!!!!!!!!!!!

خوده دولت داره بالا میبره که بتونه ماشین بالای 700 میلیون رو مالیات سالیانه بگیره مردم حالا هی برن بخرن

خدایا، خودت عاقبت ما را با تصمیمات دقیقه ۹۰ ی مسئولین بخیر بکن

تا وقتی در خصوص زیاندهی شرکت های زیانده تصمیمات اساسی گرفته نشود نباید انتظاری در خصوص کیفیت محصولات آنها داشت اولاً باید توجه کرد که آیا در گروه آن صنعت زیان وجود دارد و یا این زیان متوجه یک شرکت خاص است؟ ثانیاً باید بطور واضح و بر اساس اصول مهندسی و حسابداری مالی مشخص شود که آیا چه عاملی باعث زیان آنها شده است و در خصوص رفع آنها برنامه ریزی شود و بعداً در خصوص کیفیت و کنترل قیمت آنها تصمیم گیری شود و اتفاقاً دولت هم از این بابت دچار زیان و ضرر می شود چون با زیاندهی آنها مجبور می شود از مالیات آنها صرف نظر کند و قوانینی وضع کند که به ضرر بودجه عمومی منجر شود. بنظر من تا وقتی دلار در وضعیت نوسانی است و تا وقتی که شرکتی زیانده است باید با تساهل بیشتری در خصوص قیمت گذاری محصولات با او برخورد کرد چون با این کار بدلیل وضعیت دلالی در کشور افزایش قیمت کاذب اتفاق افتاده و مصرف کننده کالا را باقیمت بیشتر خریداری می کند. بطور مثال در زمینه خودرو همانطور که می بینیم پول ناشی از افزایش خودرو که از مصرف کننده دریافت می شود به جیب دلال می رود و ای کاش حداقل به جیب تولید کننده می رفت تا این امکان بوجود می آمد که در خصوص کیفیت خودرو از او حساب کشی کرد.

ما هرچه مصیبت می کشیم از پول نفت است و انصافاً پول نفت باید صرف سرمایه گذاری ها و اشتغال شود تا فقر در کشور کمرنگ تر شود. امروز ترکیه و کره جنوبی نه نفت دارند و نه گاز و از همه مهمتر مایحتاج نفت خود را هم خریداری می کنند اما در خصوص اشتغال و تولید محصولات ننگ روسیاهی را بر دل و چهره ما گذاشته اند. چرا باید بازار ما در دست کالاهای کره ای و اجنبی باشد و ما در حال تبدیل به یک کشور مصرف کننده و خام فروش محض شویم؟! متاسفانه دولت می خواهد با بستن مرزها به این مشکل فائق آید در حالی که کاملا اشتباه است و باید با حمایت از تولید و ایجاد فضای رقابتی این مشکل را حل نکند نه بالا بردن نجومی دلار و ... و بالا بردن دلار در حد 1 و دو درصد منطقی است نه 100 و 200 درصد

من اگر در این کشور کاره ای بودم دستور می دادم 50 درصد از حقوق مدیرعامل به بالا و حقوق نمایندگان مجلس و مقامات ارشد را از سهام های شرکت های زیانده بدهند و اجازه فروش آنها را حداقل تا یک سال نمی دادم آنوقت می دیدید که چگونه شرکت های زیانده رونق می گرفتند و ما به جای مشکل اشتغال مجبور می شدیم از نیروهای کار دیگر کشور ها استفاده کنیم و مثل ژاپن از ایران و عربستان از دیگر کشورها کارگر وارد می کردیم

واقعاً متاسفم که در حالی که فاصله بین قیمت کارخانه ای خودرو و بازاری دوبرابر است و بجای اینکه مسئولین بفکر مصرف کننده و تولید کننده باشند بفکر این هستند که از این فاصله قیمتی کارخانه و بازار سهم خود را بردارند. مردم زیر تورم له می شوند آنوقت شما بجای حل مشکل می خواهید 20 درصد حاصل از بی تدبیری در جیب دولت صرف ریخت و پاش مسئولین شود؟ آیا وقتی دولت منبع درآمدی از این فاصله قیمتی بدست آورد کسی تضمین می کند که دولت از آن دل بکند و اگر دولت می خواست دل بکند دنبال چنین تصمیمی نبود که در هیچ کتاب اقتصادی نیامده است و در هیچ دینی مورد تایید قرار نگرفته است. راه حل را من می گویم محدودیت قیمت کارخانه ای را بردارید و واردات خودرو را آزاد کنید و کنترل قیمت را با حق گمرکی منطقی و بر اساس اصول اقتصاد (نه من درآوردی) کنترل کنید.