وقتی به هر بهانه تجمع برگزار میکنین، جلوی مسافرتها رو نمیگیرین، با لجبازی کنکور برگزار میکنین و مدرسه ها رو باز میکنین، عزاداری و تشییع جنازه توو مناطق قرمز برگزار میکنین و مترو و اتوبوس همیشه شلوغه، انتظار دارین آمار کم بشه؟ دسته گل آخر هم که برگزاری تجمع بخاطر رییس جمهور فرانسه بود. تا زمانی که این تجمعها به هر دلیل و بهانه ای برقراره، اوضاع بدتر میشه و بهتر نمیشه

اعمال قرنطینه و محدودیت های کرونایی، هر چند ممکن است مرگ و میر بیماران کرونایی را به تأخیر انداخته و حتی آنرا کاهش دهد اما اعمال طولانی مدت این محدودیت ها می تواند جامعه را نسبت به بیماری های دیگر آسیب پذیر کند. اگر این شرایط طولانی شود و میزان همکاری مردم هم بالای 60 یا 70 درصد باشد ممکن است بعد از رفع محدودیت ها بازگشت به فرهنگ و آداب قبل از کرونا، باعث ایجاد اپیدمی هایی از بیماریهای دیگر شود.
بهتر است تمام جنبه ها را سنجیده و راه حل بینابینی را انتخاب کنمی.
حتی فوت روزانه 1000 نفر طی دو سال، در مقابل جمعیت 90 میلیونی ایران رقمی بسیار ناچیزست.

بدون شک تا هزار نفر میره. چون تعداد مبتلایان خیلی زیاد و تقریبا از کنترل خارج شده. هر کدام از این شش هزار نفر روزانه، هزاران نفر دیگه را آلوده کردن و آن هزاران نفر، هزار نفر دیگر به صورت زنجیره‌ای. مسئولین متاسفانه هنوز متوجه ابعاد و عمق فاجعه تیستند و همه چی رو به شوخی گرفتند.

به دلیل احتمال مبتلا بودن به کرونا، حدود 3 ماه قبل به بیمارستان شهدای تجریش مراجعه و توسط پزشک دستور سی تی اسکن ریه داده شد. وقتی روی تخت دستگاه خوابیده و سر به داخل بخش استوانه ای فرو برده شد، متاسفانه آثار انواع کثیفی و باقیمانه حتی خون در دیواره داخلی آن به چشم می خورد. مگر نه این است که از این دستگاه برای شناسایی افراد احتمالی مبتلا به کرونا استفاده می شود، پس اگر چند درصد مراجعه کنندگان نیز واقعا مبتلا باشند، تخت و متعلقات در تماس با لباس، دست، سر و تنفش بیمار، که همه آلوده و بیماری به افراد سالم بعدی انتقال خواهد یافت. چرا دستورالعملی برای نحوه استریل قبل یا بعد از اسکن هر بار بیمار، به متولیان چنین دستگاه مهمی داده نشده و اگر داده شده، چرا اجرا نمی شود؟ ویا اجرای مستمر و صحیح آن کنترل و بازرسی نمی گردد؟ حتی برخی از پزشکان و پرستاران، خود از ماسک استفاده نمی کردند. متاسفانه قصور های بزرگی توسط عوامل بهداشتی صورت می گیرد.

وزیر بهداشت که میگفت اروپایی ها تماس گرفتن که ما از تجربیاتمون بهشون بگیم ای خدا

ضرر اقتصادی تعطیلی بیشتره یا ضرر اقتصادی ناشی از افزایش شدید بیماری؟؟؟

قصه پر غصه اینه که در اداره ای که با ۳۵ نفر کارمند تا حالا بعد گذشت نزدیک به ۸ ماه فقط یک نفر مبتلا شده بود تا اینکه یه نفر با بی ملاحظگی بلند شد رفت شمال مسافرت حالا طی ۸ روز ابان ۷ نفر تست مثبت داشتند و خدا میدونه چند نفر ناقل بی علامت شدن .

اگر چشم امید ما به این مسئولین کشور و وزارت بهداشت و شخص وزیر بهداشت و اطرافیانش و مردم همیشه در صحنه که شاد هستند و در این وضعیت اقثصادی و شرایط بحرانی همیشه در مسافرت به شمال وشرق و غرب و جنوب و یا دوستانی محترمی که همیشه از محرم و غیره در در تکایا و هر جایی باشند مردن نصف مردم ایران که سهل همه هم بمیریم باز هم کم است

اروميه را دریابید آمار فوتی ها خیلی بالا هست، چرا دولت رسیدگی نمی کند؟!اروميه غرق شده در کرونا

کیه که جدی بگیره؟؟؟ الان ما یک کارفرماداریم که یک وزارتخونه ست. هر ساعت و هرروز میگن بیاید جلسه بزاریم برای بررسی روند پیشرفت کار. هر جلسه هم توی یه اتاق 15 متری با حضور بین 6 تا 10 نفر!!!!!!!!!!!!!
از اونور هرچی میگیم توی این شرایط چند تا از بچه های تیم ما مبتلا شدند و به مشکل خوردیم ، کسی حالیش نیست. فقط فشار که کار رو سروقت باید تحویل بدید. الان از خودشون هم 5 نفر مبتلا شدند . ولی انگار نه انگار.
یکی باید این فرهنگ رو توی این کشور جا بندازه. بخدا الان شرایط دیگه اون شرایطی نیست که یه عمر باهاش زندگی کردیم. باید بپذیریم که ابتلا به کرونا میتونه همه چیز رو تحت تاثیر قرار بده. یکیش هم ضربه به پیمانکاران فنی و تخصصی هست که امکان جایگزینی نیروی متخصص برای کوتاه مدت در اون معنی نداره. از یک تیم نرم افزاری 25 نفره وقتی 5 نفر مبتلا میشوند ، کار با مشکل مواجه میشه. اینو هیچکس متوجه نمیشه.فقط فشار به پیمانکار وارد میکنند. انگار ما از مریخ اومدیم و هیچیمون نمیشه. از اینور هم شرکت به ما فشار میاره که باید بیایید سرکار. دورکاری هم نمیپذیرند.
حالا هی بشینید پروتکل تعیین کنید. کی رعایت میکنه آخه؟؟؟ کی به فکر کارمندهای بخش خصوصیه ؟؟؟؟