متاسفانه تنها راه حل در ایران تعطیلی کامل کشور برای حداقل سه هفته و د رحد حکومت نظامی جوابگو است.
بگونه ای که برا یخرید مایحتاج هم با هماهنگی مسوولین ، افراد از خانه خارج شوند، شاید پس از آن اتفاق خوبی بیافتد
دولتی که بعد از 9 ماه هنوزبیمه بیکاری که امثال بنده پولش رو دادیم پرداخت نمیکنه. چیش به مدیریت کرونا که کشورهای تراز اول هم توش موندن. شما اول بیا بابت چیزی که پولشو گرفتی پاسخگو باش تا بعد برسیم به بقیه ماجرا
در جواب پاسخ اول باید بگم که کاملا با تعطیلی موافقم-
خدارو شکر دیتابیس کاملی از شاغلین و وضعیت اقتصادی مردم موجود هست دولت به راحتی میتونه بررسی کنه کدوم خانواده ها نیازمند هستن و روزمزد هستن و نیاز به حمایت دارن - کل شهر که نیاز به حمایت اقتصادی ندارن بایید بررسی بشه ببینن برای پانزده روز چه کسانی هستن که واقعا با پانزده روز خونه نشینی آسیب جدی میبینن و حتی نون شب ندارن بخورن بعد از پیدا کردن این افراد که نیازمند واقعی هستن باید از محل دریافت مالیات مخصوصا از قشر مرفه تر و کسانی که سالها مال اندوزی کردن یک سبد کالایی یا نقدی برای این قشر فراهم کنن بعد که به این اقشار تحویل داده شد به مدت پانزده روز شهر قرنطینه بشه درکنار قرنطینه باید نظارت شدید وجود داشته باشه از بازی کودکان در کوچه های جنوب شهر جلوگیری بشه کارتن خواب ها -معتادینی که خیلی زیاد هم هستن و زباله گردها و کودکان سر چهار راه ها توی این پانزده روز نباید در سطح شهر دیده بشن - چند بیمارستان باید برای بیماران غیر کرونایی در نظر گرفته بشه - بعد از شناسایی بیماران کرونایی باید تحت نظر باشن و درصورت امکان دو هفته قرنطینه اجباری بشن چون به شخصه چند بیمار کرونایی رو میشناختم که بعد از مثبت شدن هر روز خرید میرفتن و در راه رفت و امد به بیمارستان خیلی هارو آلوده میکردن و حتی یکیشون با کرونا مثبت در محل کارش که یک اداره دولتی بود حاضر میشد. - طی این دو هفته با برگزاری مراسمات به شدت برخورد بشه و حتی مراسمات ملی هم برگزار نشه- توی این دو هفته برنامه های متنوعی از تلوزیون پخش بشه - ترجیحا ساعت عبور و مرور در داخل شهر ساعت مشخصی باشه و از یک ساعتی به بعد تا صبح عبور و مرور حتی برای خرید مایحتاج هم ممنوع باشه - درصورتی که کسی از این قوانین سرپیچی کرد به جای جریمه و بازداشت باید اون فرد رو از شهر خارج کنن و تا پایان تعطیلی حق ورود به شهر رو نداشته باشه- البته این مورد آخر که میخوام بنویسم اگر خودم قدرت کامل دستم بود رو اجرا میکردم : توی مدت تعطیلی یا به مدت یک ماه اعلام میکردم هرکسی کرونا بگیره باید مبلغی به عنوان غرامت پرداخت کنه تا خرج خانواده هایی بشه که قرنطینه رو رعایت میکنن و از شکمشون دارن میزنن و تمام پروتکل های بهداشتی رو دارن رعایت میکنن. خود من الان ماهی پانصد هزار تومن دارم پول خرید الکل و ماهی سیصد هزار تومن دارم برای ماسک هزینه میکنم که این خرج بزرگی روی دوشم گذاشته و عده زیادی دارن با فرار از این خرج ها و حتی نزدن ماسک و پخش شدن بیشتر بیماری باعث میشن امثال من فشار مضاعفی رو تجربه کنیم
به نظر من،در این دوران باید سازمان تامین اجتماعی به عنوان بزرگترین سازمان کشور از بیمه شدگان حمایت کنه و به حساب اینکه افراد دو ماه از بیمه بیکاری خودشون استفاده میکنن،حقوق رو پیشاپیش بریزه به حساب بیمه شوندگان تا اونا بتونن از خونه فقط برای خرید مایحتاج خارج بشن.
در مقابل هم دولت با بانک اطلاعاتی که از افراد داره،افراد مشمول رو بلافاصله شناسایی کنه و به حساب هر خانوار مانند بیمه تامین اجتماعی حقوق دو ماه رو واریز کنه تا کسی از خونه برای کار خارج نشه.
بعد اعلام قرنطینه عمومی بشه.حداقل دو هفته کل مملکت به حالت قرنطینه کامل در بیاد تا بشه زنجیره کرونا رو قطع کرد.
اگر نیاز مالی مردم تامین نشه،خواب رفع مشکل کرونا رو هم نمیشه دید چه برسه به اینکه بخوایم در واقعیت کرونا رو شکست بدیم.