سلام وزیر حاجی میزایی من خانم ابراهیمی ریگی تنها بیست چهار سال پنجم ابتدایی درس می دهم مدرکم لیسانس است همسرم جانباز شیمیایی است تاکنون معاون پرورشی مدارس که حق حقوق من است هیچ اقدامی از طرف آموزش و پرورش خاش نمی شود من چهل دانش آموز درس می دهم حقوق من پایین است به داد فریاد من خانواده جانباز برسید با احترام رحماخاتون ابراهیمی ریگی تنها از خاش معلم پایه پنجم ابتدایی
آقای وزیر بنده و دهها نفر از همکارانم هرروز از رشت به شهرهای اطراف استان گیلان واز آنجا به روستاهای دورافتاده کورس به کورس بدون سرویس وبا تاکسی و مسافربرهای شخصی که نه ماسک میزنند ونه فاصله اجتماعی رو رعایت میکنندسفر چند ساعتی داریم تا به مدرسه برسیم با توجه به سرما وبارندگی که پنجره ها ی خودرو رانیز میبندند در معرض خطر ابتلا به بیماری هستیم ودرحالی در مدرسه به فعالیت میپردازیم که حتی یک دانش آموز هم حضور ندارد آیا این ستم نیست در حق معلم و نمیشود در منزل این زمان 4ساعتی تلف شده را صرف تولید محتوا و تعلیم وتدریس در فضای مجازی کرد و جان خود وخانواده امان را به خطر نیندازیم این استان هیچ امکانات وسرویس برای معلمان دلسوز و باتجربه خود قائل نیست لطفا رسیدگی کنید
بابا کی میشه ما بخوابیم صبح بیدار بشیم از این حرفهای که یه بچه پیش دبستانی هم نمیزن نشنویم آقای وزیر من از طرف شما از این ملت باشعور و بافهم عذر میخوام شما به بزرگیتان ببخشید ونادیده بگیرید
حالتون خوبه اقای وزیر ما از صبح تا طهر می ریم مدرسه بدون حضور هیچ دانش اموزی یه کلاس مجازی برگزار می کنیم که تا شب هم درگیرش هستیم به نظر شما اگه تو خونه باشیم کارمون رو بهتر انجام نمی دیم