اگرمسدود هم می کردند با این افراد بیشماری که جمعه به کوه زدند راه خود را پیدا می کردند . آیا باید با اینهمه اخطار باز هم مردم بی خیال به کوه بروند و فقط باید با زور جلوی مردم را گرفت؟ آیا تفکر و تعقل در اعمال ما نباید جایی داشته باشد و صرفا زور باید ما را به راه درست راهنما باشد؟
من در منطقه کولک چال بودم. به طرف زین اسبی ناگهان هوا مه شد و سپس باد وزیدن گرفت. تصمیم به برگشت گرفتم در راه عده ای را دیدم . توصیه کردم که وضعیت بحرانی است و بهتر است برگردند ولی قبول نکردند. ایشالله که سالم باشند
من فکر میکنم درست است که نهادها مقصر هستند و کوتاهی کرده اند ولی کوهنوردان هم بی تقصیر نبوده اند. باید بدانیم اینجا ایران است هیچ چیز سر جایش نیست. امداد عملا وجود ندارد پس به چه دلیل دنبال کارهای مخاطره آمیز می رویم؟ و به توصیه ها گوش نمیکنیم. من با موی سفید خود از آنها خواهش کردم برگردند ولی اصلا گوش شنوایی نبود و فکر میکردند من به خاطر ضعف جسمانی اقدام به فرود کرده ام....
پاسخ ها
ناشناس
||
۱۷:۰۲ - ۱۳۹۹/۱۰/۰۸
کاملا حق با شماست. ما عملا امداد نداریم. هیچی نداریم. پس مردم خودشون باید به فکر خودشون باشن
مدیریت بحران اسمش مشخصه برای مواقعی است که حوادثی به طور ناگهانی رخ میدهد
نه اینکه هشدار داده باشند شرایط جوی بد است و ... یعد یه عده زبان نفهم راه بیافتند برن کوه و خودشون را گرفتار کنند
بعد شما بیاین مدیریت بحران را زیر سوال ببرین چرا تعداد کشته شدگان اعلام شده متفاوته؟؟؟؟؟؟؟