کره زمین در حال داغ شدن است. میزان آلاینده کربن در جو به حدی رسیده که از حدود توافق شده جهانی عبور نموده است. اگر جهان و هر یک از کشور ها به نوبه خود و بسرعت اقدام نکنند حتی شرایط کره زمین از بدترین سناریوهای تغییرات اقلیمی پیش بینی شده توسط IPCC (پانل بین دول تغییرات آب و هوایی سازمان ملل) بسیار فراتر خواهد رفت و نجات کره زمین و موجودات روی آن از حد توان انسان خارج خواهد گذدید.
هدف توافق نامه های بین المللی اقلیمی، مهار گرمایش کره زمین در حد 2 درجه سانتیگراد نسبت به دوره پیش صنعتی بوده ولی مطالعه اخیر نیچر نشان می دهد که برای رسیدن به چنین هدفی بسیار دیر شده و میزان آلاینده های فعلی جو، این مقدار افزایش دمای زمین را به 2.3 درجه خواهند رساند. اگر جلوی انتشار کربن اضافی توسط کشورها گرفته نشود، کره زمین و بویژه مناطق داغ تغییرات اقلیمی آن دچار تنش های بسیار شدید دمایی خواهند شد. در چنین شرایطی تا حد توان اقتصادی و اجتماعی، هر کشور موظف است با تدوین برنامه های کاهش تولید کربن، ضمن کمک به جامعه جهانی به فکر آینده مردم خود نیز باشد.
در حال حاضر حدود 90 درصد از تولید انرژی برق در کشور توسط نیروگاه های با سوخت فسیلی (و یا سیکل ترکیبی) تامین می گردد. از طرفی تولید نیروگاه های برقابی در بسیاری از مواقع سال، رقمی کمتر از 10 درصد نیاز برق کشور را تشکیل می دهند. این در حالی است که ضمن فقدان جایگاه های مناسب برای ساخت نیروگاه های جدید برقابی، اجرای هر یک این پروژه ها مستلزم چند هزار میلیارد تومان اعتبار بوده و مضافا منابع آبی کافی نیز برای توجیه پذیر نمودن اجرا و حتی نگهداری بسیاری از آنها باقی نمانده است. بنابراین ضمن اینکه لازم است کشور هر چه سریعتر به گسترش انرژی های نو (مانند انرژی اتمی، بادی، خورشیدی، هیدرولیکی، زمین گرمایی و غیره) حرکت و برنامه ریزی موثر نماید، لازم است انرژی تولید شده بسیار صرفه جویانه و متناسب با یک برنامه اولویت گذاری شده ملی در کشور مصرف گردد.
حال این سوال مطرح است که آیا در شرایطی که روزانه بنا به آمارها حدود 11 هموطن یا بیشتر بر اثر آلودگی هوا فوت و بسیاری نیز دچار امراض برخواسته از آلودگی هوا می گردند و کشور برای تولید برق مجبور به اجرای پروژه های چند هزار میلیارد تومانی و یا سوزاندن سوخت های فسیلی در نیروگاه های سوخت فسیلی است، آیا اساسا توسعه مراکز بسیار بسیار پرمصرف برق استخراج ارز مجازی در کشور درست است؟ مگر از این استخراج کنندگان ارز مجازی چقدر بیت المال کشور بهره مند می شود؟ چرا باید در چنین شرایطی کشور و مردم آن قربانی باشند؟
مشکل رمز دیجیتال و چین نیست ، مشکل عدم برنامه ریزی صحیح و عدم تعمیرات و نگهداری صحیح از نیروگاه ها است که بخاطر تحریمها مجبورند از قطعات ساخت داخل و یا چینی و هندی استفاده کنند که باعث شده تند تند از کار بیافتند . جنسهای فابریک گیر نمی آید .
مقصر مردم قدر نشناس هستند این چجور ولی نعمت بودن هست که مردم نشان میدهند شما مسئولین ماملت قدر نشناس را ببخشید متوجه نبودیم سعی میکنیم روزها را هم مثل شبهادر تاریکی بسر ببریم یه وقت شما نرنجید فقط خواهشا زود زود مبلغ قبض برق گاز اب تلفن و موبایل و جرایم را پیامک کنید
...