به نظر من میشه نیمه ی پر لیوان رو دید.
با وجود کم بودن امکانات حتی در کپر هم با عشق می شود کلاس درس تشکیل داد.

اگر خیرین مدرسه ساز نبودند الان در تهران و شهرهای بزرگ هم کانکسی و کپری بودند.