ستیز و چالش با غرب و به ویژه آمریکا و تحریمها که باعث عدم ثبات اقتصادی میگردد و نداشتن تعامل سازنده با جهان

وارد کنندگان کلان رو در منافع تولید سهیم کنید
دیگه مانعی نیست

من مدیرانی می شناسم که با مدرک اصل سدم راهنمایی و من در آوردی دانش گاهی مدیریت کارخانهای را به او سپردهاند فارغ از نظارت و مطالبه گری در چنین شرایطی این شعارها بی نتیجه می ماند

اگر رویکرد مالیاتی کشور از مالیات بر فعالیت به مالیات بر دارایی اشخاص تغییر پیدا کند، بخشی از موانع تولید و فعالیتهای مفید اقتصادی برطرف میشود.

بزرگترین مانع، نبودن مصرف هست. وقتی مصرف کننده داخلی توان خرید نداشته باشه یا مصرف‌کننده خارجی به خاطر تحریم امکان صادرات بهش نباشه تولید کننده برای چه کسی باید تولید کنه.اگه هم تولید بکنه روی دستش میمونه و ورشکست میشه.

بزرگترین مانع برای تولید یک کلمه هست """"" دولت """" همین .

مدیرهای کوچیک پست های بزرگ

در ایران با تصمیمات و قوانین همین مسئولین مردم به دو گروه تقسیم شده اند گروه اول می توانند به راحتی مجوز دریافت کنند وام های کلان بگیرند زمین کشاورزی و منابع طبیعی را تبدیل به ویلا کنند در یک زمین کوچک شهری 12 طبفه ساخت و ساز کنند تخفیف های مالیاتی بگیرند و .... در مقابل گروهی که فقط باید زنده بمانند واجد شرایط هر نوع مجوز و وام و ....... نیستند

انحصارات دولتی، خصولتی، خودیها و آقازاده ها، مقررات دست و پاگیر صدور مجوزها و سخت گیری های بیمه ای و مالیاتی و بانکی و نیز تحریم و عدم وجود رابطه روان با دنیا.

دولت تو دولت مهمترین مانع است باید مملکت را یک دولت اداره کند تمامی ارگانها باید زیر نظر دولت منتخب مردم باشد تحت نظارت مجلسی قوی ومستقل .