اصل كنكور سراسري و نوع نگرش و گزينش غلط ان به گونه اي هست كه عده اي به ناچار در رشته هايي كه هدف انها نيست قبول مي شوند و در مقطع فوق ليسانس اشتباه خود را بر اساس توان و تمايل و هدف گذاري خود انتخاب مي كنند كه با اين مصوبه عملا اصرار بر اشتباه قبلي مي شود و بايد به شكلي با تغيير نگرش و ماهيت كنكور با توجه به تجربه و قوانين ديگر كشور ها و انتخاب روش صحيح برگزاري كنكور از اين هدر رفت نيروي جوان و متخصص حتي در بدنه فني و شغلي كشور جلوگيري كنيم
با اين مصوبه بايد به طعنه گفت
هر دم از اين باغ بري مي رسد
تازه تر از تازه تري مي رسد
ترا به خدا از تصميماتي كه بدون مطالعه كارشناسي و يك شبه گرفته مي شود و باعث پس رفت جامعه و كاهش كرامت انسان مي شود زيرا كه به هيچ انگاشته مي شود جلوگيري كنيد و بدانيد خدا فرداي قيامت همه را بويژه مسئولين را حسابرسي مي كند
بيائيد به مصداق
حاسبوا قبل عن تحاسبوا
عمل كنيد

اگه من از رشته ی کارشناسیم که فیزیکه و میخوام ارشد روانشناسی بگیرم به این علت که غیر مرتبطه نمیتونم در آزمون استخدامی آموزش و پرورش برا رشته ی آموزگاری ثبت نام کنم؟

ادامه تحصیل در رشته های غیر مرتبط باعث پایین آمدن کیفیت علم وکم سوادی شده هر کسی که به ادامه تحصیل علاقه دارد باید از اول در همون رشته مورد نظر تحصیلاتش را ادامه بدهد الحمدالله الان در روستا ها هم شعبه ایی دانشگاه آزاد پیام نور علمی کار بردی ضمن خدمت و... وجود دارد پس هر کس در هر رشته ایی علاقه واستعداد دارد از اول در همون رشته تحصیل بکند تا اینقدر افت سطح سواد ومعلومات در بین مدرک دار ها وجود نداشته باشد.نمونه اش دیپلم فرهنگ وادب قدیم لیسانس امار وفوق لیسانس روانشناسی که همین الان هم استخدام دولت است وبعد از ظهر ها در بخش خصوصی مشاوره روانشناسی میدهد

هر کس می تواند در هر رشته ای تحصیل کند. اما یا باید خودش هزینه اش را بپردازد و یا اینکه توسط یک شرکت یا سازمان یا دولت یا نیروهای نظامی و انتظامی، بورسیه شود.
بهتر است به فوق لیسانس ها و دکتری های فله ای خاتمه دهیم. در این میان نخبگان دانشگاهی مثلا فارغ تحصیلان در رتبه های 1 تا 10 دوره لیسانس هر رشته، می توانند برای کسب جایگاههایی محدود در دوره فوق لیسانس تلاش کنند.
تحصیل سایر افراد در این دوره ها ضرورتی ندارد.
البته اگر امکان صادرات رسمی نیروی تحصیلکرده فراهم شود این بخش نیز به ظرفیت دانشگاهها افزوده می شود.
بخش دیگری مربوط به جذب مستقیم از فوق لیسانس در شرکت های جدید است که شاید این ظرفیت از طریق همان رتبه های 1 تا 10 که رقابت می کنند قابل تأمین باشد.
بیش از این به فوق لیسانس نیازی نیست و دوره های اضافی باید تعطیل شوند.

بنده در یکی از رشته های علوم انسانی در یکی از دانشگاه های بسیار معتبر ملی مدرک ارشد گرفتم و صرفا بخاطر علاقه در اون زمینه فعالیت داشتم.چیزی که برام جالب بود سطح بسیار نازل اساتید و همکلاسی های بنده با مدرک کارشناسی مرتبط در اون رشته بود.ضمنا بدون زحمت زیادی در دکترای همون رشته هم پذرفته شدم،احساس میکنم این قانون جدید در این موارد فقط به درد درامدزایی از طریق اجبار به تحصیل دوباره در کارشناسی و اتلاف وقت و منصرف شدن از دنبال کردن علایق جوانان میشه.

پایه و اساس علم هر فرد در دوران کارشناسی شکل می گیرد و بنده هم به عنوان یک دکتری سازه و مدرس دانشگاه با طرح موافقم. البته اگر 15 سال پیش می بود که ظرفیت ارشد کم بود و قبولی سخت با طرح مخالف بودم چون آن موقع کسی که قبول می شد واقعا لیاقت داشت و درس خونده بود. ولی الان که از یک طرف ظرفیت ها بالا رفته و از یک طرف هم موسسات غیر انتفاعی و ازاد زیاد شدن شما فقط کافیه که در آزمون ثبت نام کنی قبولی صد درصده. و این متاسفانه باعث شده مخصوصا در ادارت افرادی که قبلا به روش های مختلف استخدام شدن (با رابطه) و به عنوان مثال در اداره برق کار میکنه ولی رشتش نامرتبطه به راحتی بره و یک ارشد برق هم بگیره و بعد هم ادعاشم بشه و در نهایت حتی مدیر هم بشه. این فرد میاد و در کنار یکی که مثلا لیسانس و فوقش رو از یک دانشگاه دولتی گرفته قرار میگیره و ادعای هم ترازی داره. به هر حال با توجه به شرایط موجود طرح خوبیه تا بشه تا حدی از این مدرک گرفتن های الکی جلوگیری کرد. حالا شاید این وسط تعدادی هم که لایق تغییر رشته هستند و استعداد دارند محروم بشن ولی در کل مرتبط کردن فایدش بیشتره. یا هم اینکه شرایط دانشگاه ها رو به دوران قبل احمدی نژاد برگردونن. اون موقع اگه کسی حتی آزاد هم قبول میشد لیاقتش رو داشت و اگر کسی مدرک ارشد می گرفت مدرکش ارزش داشت و مورد احترام بود و کارشم تقریبا تضمین بود.

با سلام و احترام خدمت اهالی رسانه محترم تابناک و مردم شریف ایران
واقعیتش اینکه این طرح یک موضوع دو وجهی یا دو بعدی است. بعد یا وجه اولش جنبه تحصیلی و آزادی فردی است که کاملا امر پذیرفته شده ایست هر فردی باید صرف نظر از ضوابط بتواند آزادانه رشته مورد علاقه خود را ادامه دهد که این بعد شرایط خاص خود را داراست از جمله الزامات تحصیلی آن رشته است مثلا فردی که لیسانس ادبیات گرفته حال برای فوق لیسانس به رشته ریاضی برود ابتدا به ساکن مطمئنا نمرات قبولی لازم را نخواهد آورد مگر اینکه کلاسهای متعدد و هزینه بر کنکور فشرده را از یکی دو سال قبل گذرانده باشد تا به مرز آمادگی لازم برسد. ضمنا چنین فردی با توجه به خمیر مایه لازم در هنگان تحصیل در رشته غیر مرتبط کارشناسی ارشد بشده اذیت خواهد شد و شاید مجبور به ترک تحصیل گردد که کاملا امری شخصی است.
بعد یا جنبه دوم موضوع بحث اجرایی آن است بدین معنی که پس از اتمام تحصیل فرد در رشته غیر مرتبط بواسطه همان عدم شکل گرفتن خمیر مایه نمی تواند مجری خوبی باشد البته استثنائاتی هم احتمالا وجود خواهد داشت که استثنا است و نمی توان تعمیم داد. فردی که در یک رشته غیر مرتبط ادامه تحصیل داده اگر قرار است بر سر یک کار تخصصی برود و مشغول شود مطمئناً نخواهد توانست منشا خدمات لازم شود چرا که از اصول اولیه و تئوریک و پایه آن رشته اطلاع نداشته و طبعاً تجربه کاری لازم را نخواهد داشت پس نمی توان صرفا بر اساس مدرک فوق لیسانس او را بکار گرفت چرا که یقیناً دانش لازم را ندارد. بنظر بنده بعد دوم بسیار مهم تر است چون در آن بحث آزادی فردی نباید در نظر گرفته شود. این موضوع شبیه بحث تعهد در برابر تخصص است

فردی ایرانی را می شناسم در بریتانیا کارشناسی تاریخ خونده و فوق لیسانس و دکترایش را در مهندسی کامپیوتر در همان کشور گرفته و با اینکه 10 سالی هست در ایران ودر بخش دولتی مشغول بکار است هر سال یک مقاله پژوهشی هم منتشر کرده است.
از ریشه با انحصار گرایی چه از نوع اقتصادی و چه مدرکی مخالفم.

وقتی اعطای نمره و صدور مدرک دستوری باشد و فارغ التحصیل شدن افراد بعنوان شاخص بهره وری تعیین شود ، بهره وری آموزشی در همه سطوح( از ابتدایی تا دکتری) با هیچ دستورالعملی ارتقا نمی یابد .
اشکال در مرتبط و یا غیر مرتبط بودن نیست .

خود مسئولین هم فهمیدند طرح اشتباهی است و سریع لغوش کردند اگر کیفیت اموزشی تقویت شود کسانی که توان خواندن دروس را ندارند خود به خود حذف می شوند ونیاز به این طرح کاملا اشتباه نیست