چندین دهه است که در باره بحران بی آبی در کشور حرف زده میشود متاسفانه هیچ کار عملی انجام نشده است خوزستانی که در آنجا وفور آب بود تماما خشگ ودچار چنین بحرانی شده است دریاچه ارومیه خشگ شده سیستان وبلوچستان از همه بدتر براستی مسئولین بی کفایت به جای پیش بینی وجلوگیری از این امر چه کردند که کشور دچار چنین مصیبتی شد مایه تاسف است که کل کشور دچار چالش بی آبی شده است در اطراف کشور ما کشورهای بسی بیابانی تر از ما وجود دارند آنها با تصیفه آب دریا مشکل خود را حل کردهاند ولی مسئولین ما چه کردند که اینقدر مشکلات روی هم انباشته شد وچنین فاجعه ای بوجود آمد بی شک با ادامه روند فعلی در سالهای آتی گرفتاری بسی بزرگ دامن کشور را خواهد گرفت تا دیر نشده باید چارهای برای این بحران خطرناک ملی اندیشید وگرنه فردا دیر خواهد بود
اگر به مسئولین کشور در چند دهه گذشته یک نظر اجمالی بیندازید مشاهده می کنید بیشتر آنها از استان های مرکزی و کویری ایران بوده و هستند و قومیت گرایی و منطقه گرایی آنها به ایران گرایی شان چربش بیشتری داشته! لذا استان های پرآب مرزی را رها کرده و تمام سرمایه گذاری هایشان را متمرکز در شهرهای مرکزی و کویری مثل یزد، اصفهان، کرمان، سمنان و... نموده اند. ولی به دلیل کمبود آب مجبور به انتقال آب استان ها مرزی به استان ها و شهرهای کویری کرده اند و چون تمام کارهایشان غیر علمی، نژاد گرایانه و زیادی طلبانه بوده امروز شاهد نتایج اسف باری در کل کشور هستیم و اگر سریعا به آمایش سرزمینی و اصلاح راه غلط رفته در گذشته پرداخته نشود شاهد وضعیت به مراتب بدتری در آینده خواهیم شد.
مشکل بی آبی و بی برقی با فریاد و داد و بیداد حل نمیشود نیاز به برنامه ریزی بلند مدت ۵ الی ۱۰ ساله جهت اجرای پروژههای زیر بنایی دارد و آنها نیز نیاز به بودجه و سرمایهگذاری دارند و با توجه به اینکه در تحریم دائمی هستیم مشکلی حل نخواهد شد ما می توانیم خودمان را با افغانستان و عراق مقایسه کنیم
بله در گشور مشکلات ریزودرشت زیادی هست اما با سیاسی بازی وهواروداد درست نمیشود فقط با هم فکری وهم دلی قوای سه گانه که متاسفانه دیوار بلندس این وسط قرار دارد