به امید بازگشت باشکوه گزارش حماسی جالبی بود کیف کردم از مطلب.به امید قهرمانی یل حویبار افتخار ایران است اما این آمریکایی پدر سوخته در ده ثانیه پلنگ مازندران را موش کرد در هم آمیختن اطلاعات ورزشی و مدیریتی با صحنه های ماندگار کشتی.یزدانی محبوب قلبها عصبانیتش بیشتر بخاطر براورده نکردن انتظارات مردم بود. این نشون می داد که با جون و دل بازی میکرد و یک شخصیت مردمی دارد. اخه استاد دانشگاه ازاد باشی همینه.پادشاه کشتی ایران. یعنی چی؟ چرا بااین ادبیات فشار کاذب بر این ورزشکار می گذارید عستادددد
کجاش به پهلوان میخوره
مثل بچه ها جیغ میکشه