خب کاشکی یه خط هم از راه حل می نوشتید . از نظر اقتصادی که ارتباطمان نمی تواند عمیق باشد . ما در تحریم و آنها در نزاع و جنگ . از نظر فرهنگی به هم نزدیک هستیم اما طالبان بنا بر کنار آمدن با ما را نخواهد داشت و نخواهند گذاشت . می ماند سیاسی که اگر قرار است طالبان بماند که اگر زرنگ باشند و آزادیها را محدود نکنند ، بعید نیست چند سالی میهمان افغانستان باشند در آن صورت چاره ای نیست جز کنار آمدن با آنها و برقراری رابطۀ دیپلماتیک . از غفلت چهل سال گذشته درس بگیریم که میلیونها افغانی عمدتا دری و شیعه را آب و نان و جا دادیم اما نخواستیم یا نتوانستیم یا نفهمیدیم که چه پتانسیل عظیمی بر تاثیر گذاری بر افغانستان در اختیار داریم و استفاده نکردیم و بعید می دانیم طرحی برای آینده داشته باشد . .
نوشته است ، اقدام مستقل و ملی ایران در قبال تحولات افغانستان، ولی توضیح نداده است که چه اقدامی. الان باید چکار کنیم. به طالبان حمله کنیم؟
نویسنده یک مسئله را کتمان کرده است و آنهم اقبال مردم افغانستان به طالبان است. اگر نبود این اقبال ، طالبان یک شبه وارد کابل نمیشد و ما هم قرار نیست در مقابل خواست ملت ها عمل کنیم
بدبختیهامون کم بود این یکی هم بهش اضافه شد،سیل مهاجرت افغانها به ایران،ترانزیت مواد مخدر،رشد تفکرات وهابی بیخ گوشمون،ناامنی در مرزهای شرقی وهزار مصیبت دیگه،
ایران در مسئله ی قره باغ و افغانستان اشتباه کرد.
منطقه ی نفوذ ما باید سرزمین هایی باشن که روزی بخشی از ایران بودن و مشترکات بسیار زیادی داریم.
ایران در مسئله قره باغ و افغانستان اجازه داد برخی دایه مهربان تر از مادر بشن و مادر بدی بود.
منطقه ی نفوذ ایران هیچوقت بین کشورهای عرب نخواهد بود.
چون نفرت و دشمنی تاریخی وجود داره.
سیاست خارجی ایران در دو سال اخیر بسیار بسیار بسیار بد بوده و تحت تاثیر اوامر روسیه.
بسیار گنگ و کلی گویی کردی
نویسنده محترم کدام سیاست غلط است ایرانیان چه کرده اند مگر
مردان سیاست تازه اموخته اند با همه می شود سرمیز نشست
حفظ منافع فقط از طریق تهدید و شعار نیست
حتی با گشندگان وحشی دیپلمات های ایران در مزارشریف هم می توان مذاکره کرد
تا بازار افغانستان بدست پاکستان نیافتد
خوب است یاد بگیریم برای منافع ایران با هرکس در هر زمان امکان پذیر است