پدر مرحومم همیشه و در همه حال از ته دل دعا می کرد و از خدا میخواست مرگش پیش از فرزندانش باشد من هم با تعجب پیش خودم فکر میکردم که پدر به چه چیزهایی فکر می کند و چه دعای عجیبی میکند و از مرگ حرف می زند...حالا که او نیست و قبل از ما رفت می دانم که با دعاهایش خودش و جانش را فدای ما کرد تا داغمان را نبیند و چه مهربان پدری بود.خداوند جمیع رفتگان به خصوص پدرهای مهربان را بیامرزد،به امید روزی هستم که باز ببینمش و درآغوش بکشمش و ببوسمش.
فرزندعزیز منهم بنام سروش براثر کرونا کمتر از یکسال پیش پرواز کرد وو رفت
خدایا هیچ پدر ومادری فرزند بخاک نسپارند .
خیلی سخت وطاقت فرساست بخصوص در تنهایی و یاد خاطراتشان