تو این وضع کرونا فقط به نفع معلم ها بود نشستن تو خونه هاشون راحت به زندگی و کارهای شخصیه خودشون رسیدن بار تحصیل بچها به دوش والدین افتاد .معلم هم معلم‌های قدیم.الان فقط خودشونو میبینن دانش آموز براشون مهم نیست

مطالب بسیار مفید بودن.حقیر افتخار آموزگاری رو دارم با ۲۸ سال سابقه.حقیقتا عنوان عزیزم رو برا بچه ها و اولیاء زیاد بکار میبرم و شخصا اشکالی در بیان این کلمه نمی بینم.از طرف مادران هم اگه بیان بشه احساس صمیمیت بیشتری پیدا میکنم.
در مورد همکاری اولیاء باید گفت همیشه نیاز به این همکاری بوده چه این زمان و این شرایط چه قبل از این بیماری
البته درسته که درگیری اولیاء در این شرایط بسیار بیشتر شده و امیدواریم این بیماری هرچه سریعتر ریشه کن شده و ما بتونیم با خیال راحت با دلبندان شما تعامل برقرار کنیم.

به نظر من آموزش و پرورش و مراکز فرهنگی ذیربط ،باید بعضی ایراداتی که در مورد مسائل فرهنگی و غیره در جامعه مشاهده میکنند را تذکر و با آموزش درست ،آن را اصلاح نمایند . مثلا من چند وقت پیش رفتم از یک مغازه زیر پله ای که فروشنده آن یک پسر جوان افغانستانی بود ،سبزی بخرم و یک خانم جوان هم به همراه فرزند خود در صف خرید سبزی بودند ، هر با که فروشنده از ایشان سئوال میکرد ، مثلا" چند کیلو سبزی و یا از چه نوع سبزی میخواهید ، ایشان اول جواب میدادند " جانم " بعد می گفتند مثلا چه چیزی می خواهد .ایشان سعی میکردند خیلی رفتار مودبانه داشته باشند ولی به نظر من باید در جامعه این آموزش از دوران کودکی داده شود که کلمه جانم را برای کسی بکار می بریم که طرف مقابل از نظر عاطفی خیلی به ما نزدیک باشند مثل پدر ، مادر ، فرزند ، همسر وغیره ...