حضور در مسند قضاوت به معنای داشتن توانایی و دانش وکالت نیست. عکس این موضوع هم صادق است و هر وکیلی شایستگی و توانایی نشستن بر مسند قضاوت را ندارد.
ضمن اینکه نفس حضور یک قاضی به عنوان وکیل در دادگاه با توجه به احتمال وجود روابط کاری و سابقه دوستی با قضات شاغل به کار ممکن است مفسده انگیز باشد.
این موضوع در همه حرفه ها صادق است. به صرف اینکه کسی ۴۰ سال رانندگی کرده نمی تواند مکانیک شود...
تجربه کاری برای شغل وکالت از اهمیت بالایی برخوردار است صرف اخذ لیسانس برای ورود به این حرفه کافی نمیباشد بسیاری از افراد پس اژ قبول یک مورد وکالت وچشیدن طعم استرس ها ی ناشی از قبول مسئولیت عطای انرا به لقایش می بخشند
تصویب لزوم شرکت قضات در آزمون وکالت بعد از باز نشستگی بیانگر اوج افول و سقوط سواد و توانایی مجلس و نمایندگان آن در طول دوران انقلاب اسلامی است .
شاید اندک قضات انگشت شماری سواد قابل قبولی نداشته باشند ولی دلیل نمی شود که تر و خشک با هم بسوزند و از همه امتحان گرفته شود و از سوی دیگر بروید ببینید چقدر از وکلا با رانت و زد و بند به وکالت رسیده اند و شما نمی توانید موکلی را پیدا کنید که از وکلیش راضی باشد و موکل می گوید وکلا در دروغ گفتن و خالی کردن جیب موکل و نگاه مسموم داشتن به ناموس مردم و غیره بی نظیرند .
لذا جذب قضات بازنشسته و انتصاب انتصاب آنها به وکالت بدون آزمون هزاران شرف دارد بر سیستم کنونی آزمون وکالت و وکلای امروز .