تاسفانه وزارت علوم اصرار به بازگشایی حضوری کلاسها دارد، در حالی که واکسیناسیون دانشجویان از اواسط شهریور شروع شده و بسیاری از افراد از واکسن آسترازنکا استفاده کرده اند و دوز دوم این واکسن سه ماه بعد، یعنی اواسط آذر است و از طرفی ایمنی هم دو هفته بعد، یعنی اواخر آذر ایجاد میشود. از طرفی طبق گزارش های رسمی وزارت بهداشت، برخی از افراد با وجود تزریق دو دوز از واکسن از خانواده سینوفارم هم فوت کرده اند. بنده شخصا افراد مختلفی را میشناسم. با توجه به عدم ایجاد ایمنی کافی توسط واکسن های خانواده سینوفارم و از طرفی در راه بودن کرونای لامبدا این کار جان بسیاری از افراد را به خطر می اندازد. طبق گزارش پرو، سینوفارم 90 درصد خطر مرگ در برابر کرونای لامبدا را کاهش میدهد در حالی که بدون واکسن هم انسان 80 درصد امینی در برابر کرونای لامبدا دارد. همچنین به دلیل سرد شدن هوا، امکان سرماخوردگی و در نتیجه تضعیف سیستم ایمنی وجود دارد که خود باعث کاهش اثر واکسن میشود. لچه خوب است اگر این نیمسال فقط امتحانات حضوری شود.

محیط و اتاق های دربسته خوابگاه ها و کلاس ها در فصل سرد و جابجایی دانشجویان با اتوبوس بین شهرها، یعنی انتقال کرونا به تمامی دانشجویان. در محیط سلف سرویس هم همه مجبور به درآوردن ماسک برای غذا خوردن هستند. سوال این است که در یک شهر غزیب چه کس میتواند از یک دانشجوی بیمار پرستاری کند، اورا به بیمارستان ببرد و برایش غذای مناسب و دمنوش گیاهی برای بیماری درست کند. از طرفی آیا محیط برای قرنطینه در خوابگاه وجود دارد؟ آیا میتوان یک دانشجوی بیمار را مجبور به بازگشت به خانه با وسایل حمل و نقل عمومی کرد؟
از طرفی با توجه به افزایش شدید هزینه اجاره منزل و مواد غذایی، امکان اجاره خانه و تهیه غذا به صورت شخصی نیز برای اکثریت دانشجویان وجود ندارد.
از کادر درمان میتوانید در مورد افرادی که با وجود زدن دو دوز واکسن به کرونای شدید مبتلا شده اند و البته با مراقبت بهبود یافته اند، تحقیق کنید.
از مسئولین محترم تقاضا داریم این مسائل را در بازگشایی دانشگاه ها مد نظر داشته باشند.