حسین شریعتمداری حرف درستی میزند و باقری نباید این اصطلاح را به کار می برد.
اما دقت کنید که این اصطلاحات در ادبیات سیاسی داخل کشور و فضای رسانه های مثل نقل و نبات تولید می شود و سیاستمداران در حضورهای رسانه ای خود، لاجرم باید این اصطلاحات را به کار ببرند. بعضی از این اصطلاحات آنقدر پرکاربرد شده اند که گوینده عملا آن واژه را به عنوان اصطلاحی واضح و روشن (و نه دو پهلو) استفاده می کند.
نکته:
1. تولید کنندگان اینگونه محتواها باید برای آن تاریخ مصرف تعیین کنند و در زمان مقرر و پس از وقوع تأثیر گذاری اصطلاح بر افکار عمومی، کاربرد آنرا متوقف کنند و در الزام برای کاربرد این اصطلاحات بین بوقهای رسانه ای (معمولا با عنوان کارشناس و تحلیلگر در رسانه ها حاضر می شوند) و مقامات رسمی تمایز قایل شوند.
2. باید دقت شود که این عوارض این عملیات رسانه ای، به نهادهای رسمی مثل مجلس و قانونگذاری و سیاست گذاری منتقل نشود. تبدیل شدن مطالباتی که در سایه واژه سازی و گفتمان های رسانه ای (عملیات روانی) ایجاد می شوند و عمدتا باید عمر کوتاهی داشته باشند به گفتمانی طولانی مدت و بعضا نهاد سازی برای آن و... ، امری بسیار خطرناک است
حالا که کیهان متوجه این موضوع حداقل در یک مورد شده، بد نیست نسبت به اصل موضوع یک آسیب شناسی جدی صورت گیرد.