آیت الله العظمی جوادی آملی بسیار عالی به صدا و سیما فرمودند که جامعه ی گرسنه با طنز شاداب نمی شود.
چند نکته در تائید فرمایش ایشون عرض میکنم: متاسفانه طنزی هم وجود ندارد. همه برنامه های طنز صدا و سیما لودگی هست نه طنز. از خندوانه گرفته تا دورهمی و غیره. خندوانه و دورهمی از بازی های مهدکودک و دبستان تشکیل یافته و چیز دیگه ای نداره. ولی این به اصطلاح طنزها اگرچه مردم گرسنه را شاداب نمی کند ولی تهیه کننده ها و عوامل این برنامه ها را این برنامه های آشغال مولتی میلیاردر می کند. چقدر پول بیت المال برای این برنامه های بی ارزش حیف و میل میشه تا تهیه کننده ها و مجری هاشون اونقدر پولشون زیادی بشه که برای تولد بچه هاشون برن کانادا و بعد برگردند و داد بزنند که ما ایران رو خیلیییی دوست داریم! واقعا متاسفم برای صدا و سیما که بیت المال متعلق به مردمی که مایحتاج زندگیشون رو به سختی میتونن تامین کنن رو میده به چند بازی دبستانی و لودگی هایی به اسم خندوانه و دورهمی. اگر صدا و سیما نبود الان تهیه کننده ها و مجری های چنین برنامه هایی در گوشه ی خیابونا ولو بودن ولی صدا و سیما اینا رو معروف و با پول ملت مولتی میلیاردر میکنه که تولد بچه هاشونو در ایران عار بدونن. اون وقت صدا و سیما هم هر روز صدها بار میان برنامه های ایران من رو پخش میکنه. صدا و سیما جان! اگر به ایران خیلی علاقه مندی اون مجری ها و بازیگرهایی رو که تولد بجه شون رو در ایران عار میدونن دوباره به کار نگیر
متاسفانه نفهمیده اند که کسانی مثل آقای جلیلی که در مدیریت دو سه روزه هزینه ستاد انتخاباتش وا مانده در حال اداره مملکت ما هستند که به این روز انداخته اند بابا شما را بخدا ما را ول کنید بگذارید کار به کاردانها برسد تا کی می خواهید به این روند تخریبی خود ادامه بدهید ولله دیگر برگشتن خیلی سخت شده
آقای مصباحی مقدم شما عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام، عضو مجلس خبرگان رهبری، رییس کمیسیون اقتصادی مجلس، رییس دانشکده اقتصاد دانشگاه امام صادق و عضو شورای فقهی بانک و بورس هستید اما در تلویزیون می نشینید و حرف دیگری میزنید.!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
من موندم که حافظه ملت چقدر کوتاه! به برکت همین انقلاب به همه چیز از جمله عزت و اقتدار رسیدیم. یادمون باشه دوره شاه قحطی، فقر، دزدی، ول انگاری و اعتیاد بیداد می کرد. مردم هیچ احترامی نداشتند و هر روز مورد ضرب و شتم مامورین ساواک قرار داشتند. مردم از گرسنگی می کردند اما آمریکایی ها در ایران در عیاشی و غارت مملکت بودند. ما شکر نباشید. الان همه مغازه ها و فروشگاهها پر از انواع مواد غذایی هستند. سطح رفاه بسیار بالاست آنوقت بعضی ها شکایت دارند.