سال 1401 تنها 5 درصد افزايش حقوق نصيب استادان و قضات ميشود (تورم 50 دصد). بورس را n دو سال است الگوريتمي کنترل ناجوانمرانه نابود کرده يک فارغ التحصيل ليسانس و فوق ليسانس و بالاتر که بيکار است چکار کند بورس هم ميرود نابودش مي کنند به هر دري سر مي زند شغل پيدا کند نا اميد سن ازدواج نمي تواند يک متر خونه که هيچ قبر هم براي مردن بخرد چه مملکت فاجعه باري ساختند و بنظرم همه اش هدفمند و فراري دادن مردم از زاد و بومشان است

بزرگترین اشتباه مسئولین دسته بندی افراد است.
من دو بچه دارم یکی شو فرستادم کانادا با فروش خانه ویلایی که الان ۳۰ میلیارد تومان است .
دومی را هم میفرستم چون در این مملکت جایی برای جوانان نیست.
موزیک حرام، تفریح حرام، کار نیست ، درآمد نیست و آینده ای با حقوق دو سه میلیون تومانی وقتی خانه متری ۴۰ تا ۲۰۰ میلیون شده ساخته نخواهد شد.

ایران منابع تامین آینده و حال ۵ تا ۱۰ میلیون نفر را دارد و همین اندازه آقازاده و افراد وابسته دارید باقی اضافه هستند و جایی در این مملکت ندارند.

با سلام اگر چه نویسنده در خصوص موضوع خروج نخبگان برخی موارد را اشاره کردند اما این اشاره نسبی و بعضا اشتباه هم بود. آیا ما باید بحث فرار مغزها ر ا صرفاً در خروج نخبگان آنهم نفرات برتر کنکور ریاضی بینیم؟؟؟ خیر کاملاً اشتباه است. اولاً طبق عرف و استانداردهای بین المللی اکثر کسانی که فارغ التحصیل سطوح عالی رشته های مدیریت و تجارت و کسب و کار هستند با کسب کمی تجربه چه بصورت سازمانی و چه بصورت کارآفرینی و خلاقانه و مستقل واجد صلاحیت اطلاق صفت نخبگی هستند. اتفاقا طبق تعریف کشورهای پیشرفته افرادی که چرخ تسهیل گری صنعت و تجارت را می چرخانند برازنده اصلی لفظ نخبگی هستند. بیش از 90 درصد فارغ التحصیلان رشته های کسب و کار از مدارس بازرگانی هاروارد، لندن، اسلون و کارنگی ملون و ... مشاوران ارشد نه تنها بزرگترین شرکتهای لیست فورچون هستند بلکه مشاوران مقامات ارشد سیاسی کشورهای پیشرفته دنیا و معمار اصلی سرآمدی کشورهای لیست توسعه اجتماعی ملل متحد مانند نروژ، فنلاند، سوئد، استرالیا، نیوزیلند، دانمارک و ... هستند. با احترام به فارغ التحصیلان رشته های پزشکی و فنی و مهندسی، در چنین برداشت هایی از نخبگی، تا حد بسیار زیادی، فارغ التحصیلان این رشته ها فوق العاده مهم و تاثیر گذار که خودم هم از آنها هستم جایگاهی ندارند. چون به عقیده سیاست گذاران کشورهای پیشرفته هم افزایی اجتماعی زمانی رخ می دهد که ما در هر زمینه ای از علم بتوانیم مدیریت لازم را داشته باشیم! حال بسیاری از صاحب نظران کارکشته و باتجربه (شما بخوانید نخبه) حوزه کسب و کار ما متاسفانه بدلیل رژیم سیاسی موجود در کشورمان و توزیع انحصاری پست های ارشد در میان افراد سیاسی خاص و جناحی، دستشان از مسندهای ارشد این حوزه ها کوتاه مانده و پس از دوره های بعضا کوتاه و شاید بلند مدت عطای کار و خلاقیت در مملکت ر ا به لقایش بخشیده و به بلاد پیشرفته مهاجرت و در آنجا با کمترین توجه مالی و اجتماعی استعدادهایشان را بروز داده و بکار گرفته و سکان هدایت بیزنس های متعددی را در دست می گیرند. در متن این نکته مفهوم دیگری از فرار نخبگان که همان عدم بکارگیری، انزوا، و بی قید و بندی افراد متخصص مدیریت و کسب و کار و پرداختنشان به مشاغل دلالی و واسطه گری مستتر است. امیدوارم که مقامات ارشد کشورمان با برقراری روابط صلح آمیز با اکثر کشورهای دنیا زمینه بسط و گسترس فرصت های کسب و کار و ایجاد فرصت های بکارگیری نخبکان را در پهنه کشور عزیزمان فراهم نمایند.

یک دایره ای در این مملکت درست کرده اید که روز به روز کوچکتر میشود. اگر کارها درست پیش می رفت می گفتیم تک صدا هستند ولی لااقل کار بلد هستند. ولی روز بروز شرایط بد تر میشود.

شرایط کاز ازدواج وومسکن برای 90 درصذ فراهم نیست ومسئولین باید برررسی بفرمایند
شرایط ازدواج وتشکیل خانواده وکار ساختار می خواهد
چرا دکترا تحصیل کرده بیکار است؟

هیچ عقل سلیمی نمی پذیرد که باغی را اباد کند و در زمان محصول دادن از ان بگذرد.اتفاقی
که در کشور ما فراوان دارد اتفاق می افتد جالب است که این اباد سازی با پول مردمی انجام میشود که به نان شب محتاج هستند. نبود شغل یکی از علت ها است.مهمترین علل ان عدم حاکمیت قانون تبعیض فساد رانت و عدم شفافیت است.

در این
جا اعتقادی به علم وتخصص نیست به این علت مهاجرت می کنند

یک نخبه ، نابغه ای است که ممکن است در هر رشته ای باشد .شاید فردی نخبه ی قرآن و دین باشد یا دیگری نخبه فیزیک باشد یا شطرنج یا ریاضی یا فوتبال یا ..... در هر رشته ای نخبه در ایران وجود دارد ولی تحت شعاع تأثیر نخبه های دین قرار دارند و نمیتواند کار خود را به درستی انجام دهد و در کار او دخالت میکنند یا فرد بحساب آنها مومنی را روی سر او میگذارند که اجازه‌ی کار درست به او نمی‌دهد. او هم با این شرایط نمیتواند کار کند و اجباراً ترک وطن می کند .

فوقش اینها رو استاد دانشگاه می کنید باز نمی مونند. امروز 70 درصد اساتید دانشگاه که جوان هستند در فقر دست و پا می زنند و با حقوق 300-400 دلار اجاره نشین هستند. اینجانب به عنوان استاد دانشگاه اگر جایی برای رفتن پیدا کنم یک دقیقه نمی مانم 35 سال درس خواندم 10 میلیون حقوق میگیرم حقوقی که آبرویی نگذاشته و هیچ ارزشی در این تورم وحشتناک ندارد