هیچوقت نه با یک تصمیم یک کشور آباد می شود نه ویران ، هر تصمیم نتایج خودش را دارد.در حال حاضر اگر تصمیم بگیریم که خوشبختی و بدبختی مان را به یک قرارداد وصل کنیم ، تنها نتیجه اش به عقب افتادن نتایج خوبی است که با تلاش خودمان می توانستیم به آن برسیم.خوشبختی و بدبختی یک جامعه دست خودش است نه بیرون جامعه. فرض کنید همین امروز این معاهده به نتیجه رسید و تمام شرایط مورد دلخواه ایران عزیز برآورده شد، آیا ما خوشبخت می شویم یا بدبخت؟ به نظر من این ما هستیم که تعیین می کنیم خوشبخت خواهیم شد یا بدبخت. زمان شاه هم دلار 7 تومن بود و روابط با آمریکا بسیار خوب بود ولی آیا مردم خوشبخت بودند؟ یا بعد از آن؟. این مردم هستند که تعیین می کنند و به صورت جزئی تر اشخاص یک جامعه تعیین می کنند خوشبختی وبدبختی را.

اگر به نظر شما بود ما باید همان روز اول جنگ یعنی اول مهر 59 تسلیم عراق می شدیم آقای سهرابی ما زیر بار زور نرفتیم و نمی رویم و نخواهیم رفت و بوده ایم و هستیم و خواهیم بود ایران زمانی عزیز خواهد بود که بر سر موضع مستقل و آزادی خود بایستد و ذلت تسلیم به زورگویی ها آنگونه که شما می خواهید را نپذیرد .

چهل سال است که در دقبقه نود هستیم. انگار ساعت زمان سنج خراب شده و بر روی دقبقه نود، فریز شده است

چی می زنی دادش؟ آدرس بده ما هم بریم بخریم.

دلت خیلی خوشه.

خدا شفاعت بدهد با همین طرز مملکت را به این وضع انداختید