بچه که بودیم تو کوچه ها انواع و اقسام بازیها را انجم می دادیم از زمان قبل از انقلاب....اما الان کسی جرات نداره بچه اش را بفرسته تو کوچه که بازی کنه ..البته اگه کوچه ای هم باشه. دیگه نه بازی های سنتی و قدیمی هست و کوچه پس کوچه های امن گذشته
نتیجه می گیریم که تو این جامعه امنیت نیست
فروپاشی باشه یا نه نمیدونم.ولی چیزی که مشخصه جامعه و مردم ما دچار بی تفاوتی به خیلی از اتفاقات پیرامونشون مخصوصا تصمیمات مسئولین شدن.شاید مسئولین خیلی هم از این اتفاق بدشون نیاد.ولی این می تونه نشونه ای از رخوت و افسردگی مردم باشه.برای مثال اینکه حکومت اعلام میکنه که فقط ۱۵ لیتر بنزین سهمیه به هر شخص تعلق میگیره و با وجود اینکه این تصمیم تاثیر منفی زیادی حتی روی زندگی قشر ضعیف داره و اکثر مردم هیچ واکنشی به این تصمیم حکومت ندارن شاید از نظر مسئولین خوب باشه ولی در واقعیت خیلی بده.به طور کلی هر چی میگذره بیشتر داریم از نظر اخلاقی شبیه مردم چین و کره شمالی میشیم.
نتیجه می گیریم که تو این جامعه امنیت نیست