علی دایی اول برای خودش و دوم برای فوتبال ایران زحمت زیادی کشید . . . . به هر موفقیتی هم که دست پیدا کرده نوش جونش . . . . باید قدر این جور اشخاص رو دونست و ازشون حمایت معنوی کرد که توی جامعه موثر باشند . . . . موفق و پیروز باشی شهریار فوتبال ایران

دستشون درد نکنه، زحمت کشیدن ولی حس میکنم این قبیل کارها در نزد سلبریتی ها و افراد شناخته شده جامعه ما بسیار کم انجام میشود و جالب نیست. از طرف دیگر یکسری اشخاص که با عشق و حمایت مردم به جایگاه اجتماعی مناسبی میرسند فراموش میکنند تمام پشتوانه شان عشق مردمی بوده مثلاً همین آقای دایی و بسیاری فوتبالیست های دیگر اگر مردم به فوتبال علاقه ای نداشتند آیا به این جایگاه میرسدند؟ میشدند شخصی مانند قهرمان پینگ پنگ.. سنگ نوردی.. بدمینتون.. من با جناب آقای دایی در اردو قبل از جام جهانی 98 عکس یادگاری گرفتم که با اخم و اکراه کلا عکس نابود شده.. یا تو همون اردو بعد از تمرین تیم ملی آقای عابدزاده سوار بر بلیزر مشکی آن سالهای خود با هواداران علاقمند روبرو شد که جلویش را گرفتند تا پیاده شود و عکس بگیرند ولی ایشان با داد و فریاد و لحن زننده با هواداران خود برخورد کردند راه را باز کنند!!! یادتان نرود چگونه بزرگ و مشهور شدید.

از دایی همین انتظار هم میره اما ایکاش بجای دفتر کارش در خونه این جوون ملاقات میکرد ..