وقتی یک جوان ناپخته با پارتی میشود رییس مهمترین شبکه ،خروجی اش رجوع کردن مردم به شبکه های خارجی میشه و افراد کاربلد مثل عادل و امثالهم باید برن خونه، همون آقای فروغی انگشت کوچیکه عادل خان نمیشه از لحاظ سواد
صداوسیما یک رسانه عادی و متداول مثل رسانههایی که در بقیه کشورها وجود داره، نیست. صداوسیما صرفاً یک بوق تبلیغاتی و ایدئولوژیک هست که به زور میخواد یک تفکر خاص را به مردم القا کنه. الآن ۴۴ ساله که اوضاعش اینطوری هست.
تلویزیون فقط روی مسایل ایدیولوژیک تمرکز کرده و هیچ خبری از موسیقی، تئاتر، سینمای کودک، برنامه های سرگرمی خانواده محور نیست، حتی در بخش های خبری اصلا منتقد و کارشناس معتبری حضور نداره، زمان شادی و عید هیچ برنامه مفرح و جذابی پخش نمیشه ولی موقع عزاداری همه مداحان و روحانیون کشور مشغول سخنرانی و موعظه مردم هستن، ماه محرم و صفر با همه احترام به عقاید مردم تلویزیون رسما تعطیله، فقط مداحی و گریه و شیون با صدای زمخت مداحان معروف. مردم فقط منتظر خندوانه و دورهمی هستن، سالهاست که تلویزیون فقط ضد خودش و ضد عقاید مردم عمل میکنه و مطمئنأ مردم حرف دلشونو از ماهواره میشنون.
خیلی وقته کسی تلویریون نگاه نمیکنه بخاطر رفتارمدیران صدا وسیما وقتی عادل فردوسی نباشه یعنی خداحافظی باجوانان وقتی عطاران ومدیری نباشند یعنی خداحافظی با 90درصد مردم وقتی 60تا شبکه الکی داشته باشی یعنی تعطیل شدن تلویزیون فقط اخبار یه طرفه سانسوری داری ونوحه خوانی همین
خیلی جالبه بی بی سی بابیش ازیک قرن فعالیت واداشتن دهها شبکه به زبان تمام کشورها فقط چهار هزار نیرو داره ولی صدا و سیما ی ما که بعضی شبکه های رادیو و تلویزیونی ش خارج تهران نمیگیره بیش از 70هزارکارمند داره.افتابه لگن هفت دست شام و نهار هیچی
مضحکترین بخش صداوسیما اینجاست که با اینکه در چارچوب همین ایران هم مخاطبی نداره و حتی رئیس صداوسیما هم به این موضوع اعتراف میکنه اما آمدهاند و کلّی شبکه برونمرزی به زبانهای مختلف درست کردهاند!