آقای آذری جهرمی در دو کلام حرف حساب دیش بینی هایی کردند که تقریباً همه اقتصاد دانان مستقل آنها را گفته و توصیه خایی هم داشته اند . اما کو گوش شنوا. فقط در یک مورد با ایشان بنا به باور خیلیها و نتیج ملموس آن در اکثر کشورهای اروپایی اینکه در سایهٔ حکومتهای لیبرال که کم کم جای خود را به نئو لیبرال داده اند ( اگرچه در ماهیت چندان فرق اساسی ندارند ) عدالت هم تأمین خواهد شد اگر به مفهوم اصلی عدالت که فاکتور اصلی آن عدم تبعیض است توجه کنیم .
اما در مورد ارز ترجیحی که ترجیع بند چرایی کل مشکلات توسط جناح حاکم شده است آنچنان هم بد نبوده است و آثار حذف انرا میبنیم. کره از قیمت کیلویی ۴۰ هزار تومان پارسال اینک به ۱۴۰ یا ۱۵۰ هزار تومان رسیده است . شکر و روغن و دارو و بسیاری اقلام دیگر نیز بهمین ترتیب . به قول ایشان ۲۰ میلیارد دلار ارز ترجیحی بوده است اگر در نرخ ارز آزاد ( متوسط چند سال دولت روحانی شاید حدود مولاً ۱۰ هزار تومان ) مایه التفاوت با ارز ترجیحی به عدد ۱۲۰ هزار میایارد تومان میرسیم . اگر برای این عدد ۵ تا ۱۰ در صد انحراف و استفاده برای کالای غیر مشمول رفته باشید این حجم به ۶ تا ۱۲ هزار میلیارد تومان میرسد . عدد بسیار بزرگ است اما تخلفات رییس مجلس فعلی ادعایی توسط شورای شهرها در دودوره که ایشان شهردار بوده آمد ۱۳ هزار میایارد تومان بوده که ۵ هزار میلیارد تومان آن اثبات شده و حجم سایر تخلفات و ولخرجیهای بی حساب وکتاب دهها برابر این عدد است . چرا این آقایان از عضو هیئت رییسه تا غیره و حتی رییس جمهوری به اینگونه مستئل نمیپردازد ؟
جناب آقای میبدی، این چه حرفی است؟ ملت ایران همه این گرانی های وحشتناک را برای حفظ اسلام انقلابی تحمل میکنند، البته به شرط آنکه سهمیه ساندیس ما به موقع توزیع شود