مردم حاضرند که در عُسر زندگی کنند! حاضریم نون خشک بخوریم و لنگ ببندیم و حتی علف بخوریم. به شرطی که مسئولین هم دقیقاً همین کار را بکنند. مثلاً مسئولین هم مثل بقیه مردم نون خشک یا علف بخورند. نه اینکه همه سختیها برای مردم باشه و مسئولین با حقوقهای نجومی همه منصبها را اشغال کنند و فرزندانشون را با پول بیتالمال برای خوشگذرانی به خارج بفرستند و آنوقت بیایند مردم را به قناعت دعوت کنند و وعده توخالی آمدن یُسر بدهند یا بگویند این عُسرها امتحان الهی است!
قاعدتاً هیچکی نمیخواد سختی بکشد و اگر مسئولین مثل مردم سختی بکشند، بالاخره برای خودشون هم که شده یک فکری برای درست کردن اوضاع میکنند. ولی در حال حاضر ما یک چنین مسئولینی نداریم.