سلام جناب رییسی جمهور محترم خدایی با غلتک از رو ما بازنشستگان و خانواده ما رد شدید با حقوق اندک و تورم افسار گریخته باید بین تامین خورد و خوراک ، یا خرید لباس و کفش، یا پرداخت کرایه منزل و شارژو پول برق و گاز، در ماه از این سه مورد یکی انتخاب کنیم خدا شاهده من بازنشسته لشکریم الان سه ساله رنگ گوشت قرمز و ماهی ندیدم چون توان خرید نداشتم الان که دیگه برنجم نمیتونیم بخریم واقعا ماها له شدیم
بعضی از ماها معلول و صعب العلاجیم چکه با کمسیون پزشکی از کار افتاده شدیم بجز مستمری درآمد دیگه نداریم فرزندان ما بیکارند توان ازدواج ندارند روزگار و بدبختی مارو میبینند تا امیدند بقیه کشورها بازنشسته تکریم و حمایت میشه ولی در ایران با بازنشستگی روز مرگش فرا میرسه چون رها میشه گویا تا توان کار داشته به درد میخوره و حالا مرده متحرک و انگل حساب میشه و وای به حال کارگر روز مزد و اونی که هیچ در آمدی نداره حق ما ها نیست دور بر سطل اشغال دنبال زباله گردی باشیم تا ابرومون حفظ بشه و جلو خانواده شرمنده نشویم خدایا تو شاهد ماهم روزی آدم و محترم بودیم با جان و دل خدمت کردیم برای این انقلاب و مردم