فکر نمیکنم دولتی تو دنیا، تو تاریخ وزیری بدتر از خاندوزی داشته باشه از لحاظ ناکارآمدی و حرفای پوچ زدن

یا وزرای انتصابی رئیسی انتخواب وی هستند یا نیستند اگر هستند بایستی به انتخواب خود اطمینان داشته باشد و در کار ایشان دخالت نکند و اگر انتخواب وی نیستند وای به حال این کشور ....

در این جور مواقع این جمله کاملا صدق میکنه که خاندوزی با خودش چند چنده؟؟

بنظرم اگر دولت و مجلس را منحل کنند ومملکت را به حال خود رها کنند و اینهمه هزینه برای اداره دولت نشود علاوه از صرفه جویی در هزینه، مملکت بهتر اداره می شود

اینکه مجموعه بانک مسکن در پرداخت تسهیلات مسکن ملی موفق عمل کرده شکی نیست، دقت کنید؛ « مجموعه بانک مسکن» اما مدیر عامل آن چند درصد در این ایفای تعهد نقش داشته موضوع دیگری است و اینکه به بیان دیگر علی رغم تلاش کارکنان این بانک چقدر مانع اجرای این طرح شده دو روی سکه است که شاید وزیر محترم به دلایلی قصد ورود به این موضوع رو بخاطر شأن دولت نداشته باشه و این عدم ورود به معنی نداشتن دلایل کافی جهت عزل مدیرعامل نمی باشد. لطفاً اگر اطلاع رسانی مدنظر است کامل انجام شود که ابهام و شائبه عزل مدیر با کفایت ! برای خواننده متصور نشود.

ازپرسنل بانک مسکن سوال کنید که اقا چه کرد با بانک !!!!!!!!!!!!

روز معارفه وزرا هم آقای رستم قاسمی هم فکر میکرد وزیر نفته/ این دولت همشون گیج میزنند.

بانگ مسکن پول بلوکه شده وام مارا آزاد نمیکند.
دیوان عدالت اداری دستور آزادی داده بود.

این دولت رئیسش اقای رئیسی است ولی کابینه از احمدی نژاد تا وقتی اینجوری باشد این مملکت درست نمیشه چون رئیس جمهور هیچ وزیری از خورش ندارد

توجه رئیسی را به یکی از آخرین نشست‌های خبری احمدی نژاد جلب می‌کنم. او که خود تحریم‌ها را بی‌اثر می‌دانست، در سال‌های پایانی دولتش فهمید، اقتصاد کشور با تحریم، راه به جایی نخواهد برد. به خاطر همین در پاسخ به خبرنگاری که از او در مورد اظهارات علی لاریجانی که آن زمان رییس مجلس بود و گفته بود:«تحریم ها تاثیری در وضعیت اقتصادی کشور ندارد» گفت: «پس حتما تصمیمات ایشان تاثیر دارد». آنکه از شما بهتر شعار می‌داد، در روزهایی که دیگر فایده نداشت، شرایط کشور را درک کرد. او فهمید که نمی‌شود بیش از این با شعار و حرف، کشور را اداره کرد.
تاریخ برای خاک خوردن در قفسه‌های کتابخانه‌ها نیست. باید آنرا ورق زد و اشتباهات گذشته را تکرار نکرد. "گذشته چراغ راه آینده است". قدم زدن در جاده شعار یعنی نرسیدن به مقصد و این به هدف نرسیدن را در سال‌های از کف رفته به خوبی درک کرده‌ایم. از پیشرفت‌های کشور و حال خوب اقتصاد، مردم باید انگشت به دهان بمانند نه روسای دولت‌هایی که ما هیچوقت نفهمیدیم که هستند و متعلق به کدام کشور!