آیا اقتصادی است که نفت خام کشور را از ایران به یک کشور دیگر فرستاد و پس از هزینه های بسیار برداشت نفت از چاه، جا به جایی و بارگیری در بندری و سپس هزینه های باراندازی و تغذیه به پالایشگاه آن را تبدیل به یک کالای رقابتی آن هم به ناچار بدون نام ایران به دلیل مشکل تحریم و طبعا پرداخت هزینه پالایش و پورسانت آن کشور بتوان نفت را فروخت؟
اصلا این کارو نکینید . مگر این استاد دانشگاه تاریخ رو نخونده . مگر در زمان شاه ما سهام دار چندین پروژه سنگین در خارج نبودیم در اتم فرانسه در مترو آمریکا و ... چه شد به زور باعث شدند تا ما آن سهام هارو واگذار کنیم. حالا باز این اشتباه که برویم در خارج پالایشگاه بزنیم . بعد کشور مقصد برایمان بازی در بیاورد . فرقی نمی کند در کشور دوست باشد یا جایی دیگر . چیز دیگری باید فکر
یک نیروگاه برق در شهر کازرون احداث شده که هم باید گاز و گازوئیل و آب فراوان آشامیدنی و کشاورزی باید مصرف بشود تا برق تولید کنیم یعنی به قول معروف پول را هدر بدیم تا پول به دست بیاوریم.
به جای این کاش به سمت انرژی های تجدید پذیر می رفتیم چون در اون صورت منابع زیادی از آب و انژی صرفه جویی می شد.
ما روزهای گرم و آفتابی در سال در کشور زیاد داریم یا روزهای بادی در برخی مناطق زیاد داریم پس چرا در سطح گسترده به این سمت نمی رویم؟