جای معلم و دانش‌آموز تو مدرسه‌ست نه خونه. آموزش مجازی یه چیز بیخوده. همه‌ی عذابش برای معلم بیچاره ست که یا باید تولید محتوا کنه یا تکلیف ۴۰ تا بچه‌رو با گوشی ببینه و پیر چشمش رو دربیاره.
علاج واقعه قبل از وقوع. یه فکر اساسی برای این هوا کنن.
اگر واقعاً نگران سلامتی بچه‌های ما هستن، جلوی این اتفاق بگیرن.
نگاه کنن کشورهای دیگه چه کار می‌کنن، الگو بگیرن.
هر سال تنها مدارس تعطیل می‌شه و کار معلم بیشتر می‌شه.
شک نکنید اون معلمی که نمی‌خواد بره مدرسه یا بلد نیست کلاس داری کنه یا تنبل می‌خواد بخوابه و پول بگیره.
اون مادری هم که بچه‌شو مدرسه نمی‌فرسته می‌دونه درس خون نیست، می‌خواد جاش مشق بنویسه و نمره بگیره.

خطر کرونا بیشتر از هوای آلوده ست. زمان کرونا ما معلم‌ها رو ناچار کردن با ماسک، دستکش و الکل دو یا سه روز در هفته سر کلاس باشیم و به خدا به دو یا سه گروه یک درس و تکرار می‌کردیم و در کنارش آموزش مجازی هم داشتیم.
هوای آلوده که بدتر از این نیست.
گذشته از این اگر مدرسه‌ها به خاطر سلامتی بچه‌ها بسته شده، پس این همه‌ بچه تو کوچه خیابان چه می‌کنند؟ بشینن تو خونه که مریض نشن.