واقعا به امور سینمایی وزارت ارشاد، بنیاد فارابی، و حوزه هنری بایستی تبریک گفت که نتیجه تلاشهای فرهنگی اونها این است که مشاهده میکنیم. یک فیلم راجع به یک خواننده قبل از قلاب بالغ برا صدو چند میلیارد فروش داره و فیلم غریب زیر ده میلیارد. من مشکلی با دست اند کاران فیلم فسیل ندارم و هر سودی که گیرشون میاد نوش جونشون. وقتی مدیران کل ادارات فوق هیچ تحصیل و تشناختی راجع به جامعه شناسی، روان شناسی، و تاریخ مملکت ما ندارند و سطح تحصیل خیلی از این حضرات دیپلم است دیگه چه انتظاری میشه از اونها داشت.

حالا درسته که گفته شد مردم قدرت تحلیل ندارند.ولی دیگه مردم توان این را دارند که که تصمیم بگیرند چه فیلمی ببینند وچه فیلمی را نبینند.

شهادت شهید الداغی دقیقا مانند سناریوهای فیلم‌فارسی های دهۀ چهل و پنجاه است. عده‌ای جوان مزاحم دختری میشوند و بچه محلهای باغیرت وارد میشوند و ...
که اوج آن در فیلم قیصر است.

الان با کمال تاسف الویت خانواده ها سیر کردن شکم هست و با کمال تاسف خوراک فرهنگی الویت اصلی اکثر مردم نیست چه برسه به سینما و .... حضرات به فکر اقتصاد مردم باشند که کارد از استخوان هم رد کرده

اگر میخواهید به مردم نشون بدید وضعیت مردم و مملکت قبل از انقلاب چطور بود، اصل فیلمهای قبل از انقلاب را بعد از حذف صحنه های مستحجن در سینما به نمایش بگذارید. اجازه بدید مردم ببینند که اون بهشتی که رسانعه های برون مرزی از ایران قبل از انقلاب برای جوانهای امروز ما درست کردند چی بوده . اعتیاد، بیسوادی، فقر، با امید واهی زندگی کردن در اون دوران را به مردم نشون بدید. آقای اداره امور سینمایی ارشاد، آقای بنیاد فارابی، آقای حوزه هنری نترسید. بگذارید مردم اوضاع دهات اون دوره را که دکتر و معلم بچه هاشون یک سرباز سپاه دانش بود ببینند. فقر اون زمان را باید ببینند. از چی میترسید؟ اگه قراره نوستالژی اون دوران را تجربه کنند بگذارید با فیلمهای اون زمان که واقیعتهای اجنماع را در دوران قبل از انقلاب نشون میدند تجربه کنند. قطعا خدمت بزرگی به نسل جوان امروز ما خواهد بود.