نور سعید
| 
۱۴:۳۲ - ۱۴۰۲/۰۳/۲۷
پاسخ
یاد دانشگاه و دانشجویی بخیر، اینقدر شیرین است که بوی لباس و کفش را حس نمی کنیم. بوی مهربانی و شبهای امتحان .... خدا وکیلی خوابگاه ما کنار خوابگاه کشورهای خارجی مرگ بر کشور خارجی درود بر کشور جان سومی خودمون.......خجالت نداره خداشکر هرگز خوابگاهی نبوداین که روش درس خوندن نیست
موفق باشید وتنتان سلامتخودتان هم سربلند وپراوازه
امیدهاتان یک به یک برآورده
ازطرف یک پدر
یاد باد آن روزگاران یاد باد یادش به خیر اواخر دهه 70 و تحصیل در دانشگاه تهران و کوی،دانشگاه ها محلی برای آموختن مهارت های اجتماعی است و درس خواندن و متخصص شدن.
سلام وعرض احترام من مادر یک دانشجو هستم وزمانی خودم هم دانشجو بودم از مسولین مخصوصا رییس جمهور محترم خواهش میکنم به دانشجویان غذا رایگان بدن و مخصوصا فصل امتحانات میان وعده به همه شون بدن چون همه جوان ودرحال رشد وسرشار از انرژی هستند ...بزارید دغدغه غذا و گشنگی نداشته باشند ای کاش میتوانستم برای همه شون غذا بپزم میان وعده درست کنم . وخاطره بد گرسنگی دوران دانشجویی خودم در سال 75 دانشگاه علوم پزشکی کرمان فراموش کنم فقط توروخدا درستون که تموم شد برگردین به شهر خودتون و به مردم خودتون خدمت کنین بخدا دیگه تهرون ظرفیت این همه آدمو نداره هر کی میاد دیگه نمی ره بهونشون هم این هست که در شهرستانها کار نیست بخدا هست برید کار ایجاد کنید اگر نیست چرا همش دنبال میز و صندلی می گردین بخدا دولت از جیب ملت پول میده که شما درس بخونید حداقل به همون مردم خودتون خدمت کنین چرا همش فکر رفاه و آسایش خودتون هستین وای من هم رفتم به سالها قبل، خوابگاه دانشگاه شهید بهشتی، تنها جایی که دلم براش تنگ میشه ....