هر اندازه هم که طالبان از سد کجکی اب بسوی ایران رها کند در اثر شرایط اقلیمی و گرم بودن هوا و خشک بودن رودخانه در طول مسیر ۸۷۰ کیلومتری و نیز برداشت برای آبیاری در خود افغانستان چیزی به ایران نمی رسد و حیف هست که در این شرایط سخت که اب خوردن هم پیدا نمیشود و درسالهای آتی بدتر هم خواهد شد که اب گوارا را هدر رود.
بهتربن راه این هست که ایران با هماهنگی با طالبان و با حفر کانال سرپوشیده و با ساخت تونل ویا استفاده از لوله های قطور و نصب سیستم میترینگ‌نظیر صادرات نفت خام ،اب را از سد کجکی دریافت و به ایران انتقال دهد و در ایران همه بصورت شبکه لوله کشی گسترده در سطح استان سیستان و بلوچستان توزیع نماید.
این یک کار اصولی و صنعتی و مناسب شرایط امروز و شرایط اقلیمی آینده و و بنفع دو کشور همسایه با یک بار هزینه کردن و سرمایه گذاری اصولی و بدون هدر رفتن آب که مایه حیات هر موجود زنده ای است ،می باشد.
مثل سیستم لوله کشی انتقال آب از خلیج فارس به سایر استانها.مزیت این طرح این هست که اب شیرین طبیعی و سالم هدر نمی رود و احتیاجی هم به اب شیرین های پر هزینه و حفظ و نگهداری آنها نمی باشد.
این سرمایه گذاری خیلی ارزشمند هست.
و همین رویه هم باید با سایر کشورهای همسایه اجرا گردد چون دیگر طرح های غرقابی و سیلابی و ..برای انتقال آب خیانت محض می باشد.
و حتی با همین روش می می توانیم از سایر کشورهایی که آب فرآوان دارند ،اب شیرین طبیعی وارد ایران کنیم.

البته سیستم میترینگ هم باید در ابتدای خطوط انتقال آب از سد کجکی نصب شود و هم در انتهای خطوط لوله مزبور در مرز ایران و افغانستان تا معلوم شود چقدر آب به ایران میرسد و اگر اختلافی بود علت آن بتوان پیدا کرد که آیا در طول مسیر توسط افغانها مصرف میشود و یا ترکیدگی و یا خردشدن لوله ها و ...رخ داده که اب به هدر می رود تا بتوان تعمیرات لازم را بموقع انجام داد و آب ها هدر نروند.