ابهامات روابط ایران و چین و ایران و روسیه، صرفاً مربوط به مواردی نیست که ایران ضرر می کند حتی در موردی ویژه مثل برقراری روابط ایران و عربستان هم فضا همینقدر مبهم است.
اگرچه ضعف سیاست خارجی ایران در این میانه کاملا مشهود است اما به نظر میرسد که روسها و چینی ها هم برای این نقش میانجیگری مهارت و دانش کافی را ندارند و اگرچه رفتار این کشورها در یک برهه زمانی خاص می تواند به جوش دادن روابط منجر شود ولی مطالبات بعدیِ طرفین از این میانجی ها و رفتار غیرحرفه ای دیپلماتهای چینی و روس، عملا می تواند شیرینی توافقات قبلی را از بین برده و عمق شکاف های ملت هایی که زمانی سرخوش از نتایج میانجی گری این کشورها بوده اند را افزایش دهد.
در این میان ضعف های نهاد اطلاعاتی را هم نباید نادیده گرفت. حضور نیروهای این نهادها در ایستگاههای خارج از کشور، باید به اثرگذاری در چنین برهه هایی منجر شود. یا داده هایی به دست بیاورند که امکان اقدام پیشدستانه را برای دستگاه دیپلماسی فراهم کند و یا اینکه قدرت تأثیر گذاری داشته باشند تا طرح اینگونه موارد در بیانیه ها و غیره را به تأخیر بیندازند.
برای پایان دادن به طمع ورزیها!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
کاروان رفت و تو در خواب و بیابان در پیش !
سیاستنداران ما بجای تفکر در سیاست جهانی دایماً در حال برنامه های تبلیغاتی داخلی با چشم داشت هزینه سازیهای زیاد و بی نتیجه هستند !
بنده چند سال پیش در یک مقاله سیاست نگاه به شرق را به دلایل علمی یک فاجعه برای کشور دانستم....از زندگی ساقطم کردند...سیاست نگاه به شرق تقریبا از تمام زوایا تحریم خودانگیخته است...تنها راه نجات کشور تعامل همه جانبه بین المللی و فضای باز سیاسی است...ترکیه را نگاه کنید با اینکه یک حکومت شیه مذهبی دروغین است باز از این عامل هم به عنوان ابزاری برای پیش برد منافع خود استفاده می کند...
حرث و نسل و محیط زیست و منابع ایران را که بصورت کمی و کیفی و برگشت ناپذیر و به روش های گوناگون نابود کرده آید و با گفتاردرمانی های مکرر هم که اوضاع اقتصادی و رفاه و آسایش و آموزش و درمان واینترنت و ...را روز بروز وخیم تر می کنید .آیا مسایل سیاسی و ارضی کشور هم با گفتاردرمانی می خواهید حل و فصل نمایید؟!
اگر این جزایر مال شیخ نشین های خلیج فارس بود آنچنان در آنها عمران و ابادی تا کنون کرده بودند که دنیا انگشت به دهان شده بود و بهترین مراکز تفریحی و اقتصادی نظیر دبی و دوحه و ابوظبی در آنها ایجاد کرده بودند.
ای مدیران نالایق و حراف بروید از این شیخ نشینهای کوچکخلیج فارس درس مدیریت و اداره مملکت را یاد بگیرید.
بعمل کار براید به حرافی نیست.
اگرچه ضعف سیاست خارجی ایران در این میانه کاملا مشهود است اما به نظر میرسد که روسها و چینی ها هم برای این نقش میانجیگری مهارت و دانش کافی را ندارند و اگرچه رفتار این کشورها در یک برهه زمانی خاص می تواند به جوش دادن روابط منجر شود ولی مطالبات بعدیِ طرفین از این میانجی ها و رفتار غیرحرفه ای دیپلماتهای چینی و روس، عملا می تواند شیرینی توافقات قبلی را از بین برده و عمق شکاف های ملت هایی که زمانی سرخوش از نتایج میانجی گری این کشورها بوده اند را افزایش دهد.
در این میان ضعف های نهاد اطلاعاتی را هم نباید نادیده گرفت. حضور نیروهای این نهادها در ایستگاههای خارج از کشور، باید به اثرگذاری در چنین برهه هایی منجر شود. یا داده هایی به دست بیاورند که امکان اقدام پیشدستانه را برای دستگاه دیپلماسی فراهم کند و یا اینکه قدرت تأثیر گذاری داشته باشند تا طرح اینگونه موارد در بیانیه ها و غیره را به تأخیر بیندازند.