بهترین راهکار ، شروع اقساط از مقدار کم ، و افزایش پلکانی اقساط است . درواقع باک بیاد سود رو صفر درصد فرض کنه و اقساط رو با این فرض حساب کنه . حالا چون تورم داریم ، متناسب با افزایش حقوقها ، اقساط هم زیاد بشن . یعنی اگر دستمزدها بیست درصد اصافه میشه ، افساط هم سالانه بیست درصد زیاد بشه . مثلا سال اول اقساط چهار میلیون باشد و سال بیستم اقساط ماهانه به صد و بیست میلیون برسد(با فرض باقی ماندن تورم) .
حالا ممکنه کسی بگه ۱۲۰ میلیون کی میتونه پرداخت کنه ؟ اگر دستمزدها سالانه بیست درصد زیاد بشن ، بعد از بیست سال دستمزدها سی برابر میشه . یعنی حقوق کسی که الان هشت تومن هست میرسه به ۲۴۰ میلیون.
با محاسبه غلط فعلی ، سالهای اول اقساط سنگین هست اما سالهای بعد عملا اقساط به درصد کوچکی از حقوق ماهیانه میرسه . درحالی که راه درست اینه که در تمام بیستسال ، مثلا چهل یا پنجاه درصد دستمزد فرد به عنوان قسط دریافت باشه . با فرمول غلط فعلی ، سال اول ۱۵۰ درصد حقوق دریافت میشه و سال آخر پنج درصد حقوق . و مشکل از همینجاست
این چه طرح ملی. فقط. اختلاس بع فکر. مردم. نیستن. پیام آمده. 40 میلیون واریز کنم ارکجا بیارم. باید خونه تحویل بدید. به صورت اقساط. ما اجاره یا قسط بدیم این طرح ملی. من از کجا بیارم پولم کجا بود با سه. فرزند دختر چیکارکنم. تا آخر عمرم باید مستاجر باشم
عجب،اگر این درآمدها که شما فرمودید واقعی بود ،مردم مشکلی نداشتند، بیش از ۶۰ درصد اقشار جامعه زیر خط فقر هستند، حتی فراتر از اینها، قشر مستضعف جامعه نان خشک هم ندارند بخورند،
باز كه داريد از همون شعارهاي سايق و هنيشي مي ديد
پس كو عمل ؟
چندين ساله پول از ما گرفتيد و هنوز نمي دونيم كه كجا قرار هست مسكن ما را بسازيد ! . اونوقت اومديد از شعارهاي عوام فريبانه مي ديد ؟
متولد 65هستم،با بهترین نمره دوران دبیرستان تموم کردم و به دلایل اقتصادی نتونستم ترم دوم کارشناسی ارشد تموم کنم و ترک تحصیل کردم و به بازار کار اومدم و شروع به اجاره و کشت صیفی جات کردم،، هرسال کم آوردم قرض کردم بدهکار شدم منزل مسکونی فروخته شد تا بدهکاریها داده بشه،، بخاطر عدم حمایت دولت و بستن مرز ها حداقل بیش از دویست تن بار گوجه من و شریکم ردمرز شد، و برگشت خورد ، بیش از سیصد گوجه سبز و فقط در یک کشت بر اثر افت قیمت شدید بازار در سال97در انبارهای تعاونی درودزن موند تا فاسد شد،
از کی بنالیم،، از سال 98 دارم شبانه روز کار میکنم تا بدهکاری اون چندسال سیاه گوجه کاری بدم،، از طرف هیچکس حمایت نشدم، نه من نه کشاورزان دیگه،، هرچه تلاش کردم به در بسته خوردم، الانم دیگه از خودم و برنامه ها و آرزوهای دور دراز کودکی و جوانی ام گذشته که بخام در فکر ازدواج و..... باشم فقط در حسرت یک خانه ام تا پدرم بعد از 65سال زحمت نخواد اجاره نشینی کنه، که هرماه 7/5میلیون تومان اجاره بده،، این توقع زیادیه؟ آقای رئیسی ما که چیزی از مخارج زندگی اضاف نمیاریم برا پیش پرداخت و پرداخت قسط چنین واحدهای مسکونی چه کنیم، آیا ما بنده خدا نیستیم، آیا ما چون کشاورز بودیم باید تا آخر عمرمون بریم در کویر دعای باران بخونیم!؟ ما چکنیم! سه برادر مجردیم که دست به دست هم دادیم تا بتونیم هرماه مبلغی از بدهکاری بدیم، کرایه خانه مسکونی خانواده،مخارج درمان پدر و مادرم و مخارج روزانه تامین کنیم، باور کنید ریالی اضاف نمیاریم که کم هم میاریم، آقای رئیسی آیا ما حق زندگی نداریم،،؟ سه برادر هر کداممون دور از خانواده و در شهر غربت در سه جای مختلف مشغول به کاریم. این انصاف نیست، بخدا ظلمه
مالیات حق دولتهاست.
وهیچ سازمان با نهادی نمی تواند جلوی این درآمد دولت را بگیرد.
واولین کسانی که مالیات باید پرداخت کنند دلالان املاک هستند.
دلالان املاک با مشاورین املاک فرق دارند.
ثروت هر دلال املاک را سازمان امور اقتصادی و دارایی باید شناسایی کنند.
ترو خدا این مسعولین به خودشون بیان بابا منه کارگر چطور ماهیی هشت ملیون قصد بدم بخدا نمیشه رایس جمهور ما که خواب تشریف دارن یا فک میکنن که ما در ماه صد ملیون حقوق میگیریم
حالا ممکنه کسی بگه ۱۲۰ میلیون کی میتونه پرداخت کنه ؟ اگر دستمزدها سالانه بیست درصد زیاد بشن ، بعد از بیست سال دستمزدها سی برابر میشه . یعنی حقوق کسی که الان هشت تومن هست میرسه به ۲۴۰ میلیون.
با محاسبه غلط فعلی ، سالهای اول اقساط سنگین هست اما سالهای بعد عملا اقساط به درصد کوچکی از حقوق ماهیانه میرسه . درحالی که راه درست اینه که در تمام بیستسال ، مثلا چهل یا پنجاه درصد دستمزد فرد به عنوان قسط دریافت باشه . با فرمول غلط فعلی ، سال اول ۱۵۰ درصد حقوق دریافت میشه و سال آخر پنج درصد حقوق . و مشکل از همینجاست