وقتی که کارفرما در وطن خودمون ما رو استسمار می کنه و هر ظلمی رو در حق کارگر می کنه دیگه از غریبه ها چه انتظاری می توان داشت مشکل کشور ما از درون خودمون می باشد .
یکی از همکاران سابق از عراق برگشته بود.گلشناس با حدود ۲۰ سال سابقه در دکلهای نفتی.میگفت در حد کارگران بنگلادشی با ما رفتار میکردند.حقوق گلشناس الجزایری حدود ۸۰۰ دلار و گلشناس ایرانی حدود ۱۸۰ دلار در روز بود.میگفت حتی کارگران سودانی هم از ما ارزش بیشتری داشتند و خوابگاه جداگانه ای به ما داده بودن که با پاکستانی ها و بنگلادشی ها هم خوابگاه بودیم و بقیه خوابگاه جدا و بهتر.با تشکر از زحمات همگی مسئولین
من یک کارخانه دارم حداقل دو و گاهی 3 روز برق کارخانه ما را با 250 نفر نیرو قطع می کنند اما برق منزل من و دیگران هرگز قطع نشده است لذا مجبور به پرداخت دهها میلیارد تومن هزینه برای خرید چند ژنراتور شده ام که سوخت ان را هم باید از بازار قاچاق با 20 برابر نرخ رسمی تهیه کنم چون قانونی به ما نمی دهند تا این جهل و ناکارامدی مدیران را جبران کنم.این یک نمونه است . وقتی امور مملکتی به دست چنین افراد بیفتد ان مملکت باید با توسیعه و پیشرفت خداحافظی کند. این امر نه ربطی به امریکا دارد و نه تحریم انها را می شود مدیریت کرد اما فساد و نا کارامدی را هرگز