ایکاش خودش هم میترسید. سی سال در اراضی غصبی، اراضی ای که صاحبش نبودند و در یک بزنگاه با توحش و قتلعام مردم بومی تصاحبش کرده بودند، خوردند و خوابیدند ، حالا آن دوران خوش گذشته و باید هم تحقیر شوند و هم از غم و غصه دق کنند.
خدا را هزاران با شکر
روزیکه مونته ملکونیان به مردم کلبجر فقط ده ساعت وقت داد تا بدون برداشتن هیچ وسیله ای و با پای پیاده منازل خود را ترک کنند، روزی که مردم خوجالی را به دره ای پر از برف زهنمون کردید و بعد به رگبار بستید و نسل کشی کردید و دهها روز دیگر باید بغض می کردید امروز روز تحقق وعده الهی و روز جشن ما آزربایجانی هاست
درد بی خانمانی و مهاجرت خیلی سخت است ولی درد کشتار جمعی وحشتناک تر است!
30 سال پیش عده ای وحشی، 30 هزار نفر از اهالی آذری قره باغ را ضمن کشتار جمعی ، مجبور به ترک خانه های آبا و اجدادی خود کردند.....
برای راحتی و زندگی دلخواه صد هزار ارمنی ساکن قره باغ از سال 1990 دهها هزار آذربایجانی شهید و بیش از یک میلیون آذربایجانی آواره شدند. بالاخره آه مظلومان جواب داد و شاهد خرد شدن اشغالگران و پایان فاشیسم تک نژادی ارامنه شدیم . در قره باغ و ارمنستان حتی یک نفر غیر ارمنی ساکن نیست و بقیه مجبور به ترک آنجا شده اند و ارمنستان تنها کشور تک نژادی دنیا میباشد.
خدا را هزاران با شکر